Σην Έλλαδαν εγύριζα...

Σην Έλλαδαν εγύριζα, είχα κι’ εγώ δουλείας.

Όλα ντο είδα έγραψα και με τα τραγουδίας.

Ετύχεσα με τοι Ρωμαίοις π έρθαν ας ση Ρουσίαν,

Ατείν μήπως επέρμεναν αηκόν δυσκολίαν.

Τα χρήματα τουν κ’ έλαξαν, τα πράματα ’κι πάνε,

Εσασιρεύταν οι καϊμέν ’κι ξέρνε ντο θα φτάνε

Νέϊς που είχαν επίασαν σα βάρεα δουλείας,

Ας σ’ άφεντικον κάποτε ακούν και βλαστημίας.

Η δούλεια σην Έλλαδαν κ’ ομaζ το ρουσικόν-ι

Απανκαικάς οπώς αϊτέν’τσ στεκ’ το αφενντικόν-ι.

Τα ωράσεις θα ταμαμευ’τσ χωρίς να χαν’τσ καιρόν-ι,

Αν θελ’τσ για να πληρώνεσε καλά σο ημερκόν-ι.

Ανέκαθεν σο νούνεμου είχαμε την Ελλάδαν

Συ Ρούσιαν κ’ επέραμεν πατρίδας νοστημαδαν.

Ελλάδα, καπιταλισμός αήκον εν ο νόμος,

Και για τ’ εμάς τους Πόντιους αλλού πουθέν κεν δρόμος.

Ηρωηκά θα φέρκουμες σ’ όλεν την δυσκολίαν,

Άξια να περάνουμε εμείς σην ιστορίαν.

Πρώτη φορά θα τρέχουμε να βγάλουμε αποσκάλα

Και ύστερα θα σκώνουμε εμείς πα τα κιφάλα.

Αγνών τ’ Ελλάδας το νερόν και γενικά το κλίμαν

Τον άνθρωπον αλλάζν’ ατον ο νούσατ’ παϊ σο χρήμαν.

Ο νούσατ’ παϊ τα χρήματα σην τράπεζαν να βάζει,

’Κι ξερ’ πως τ’ ανρθωπή τ’ ομάτ’ καμίαν ’κι χορτάζει.

Ο άνθρωπον αχόρταγος εν σ’ όλεν τη ζωήν’ ατ,

Μονάχον μία θα χορτάζ’ όνταν θα δι την πσήνατ.

Ελέπω ο ένας τον άλλον εφτάγ’ νε αδικίαν,

Νομίζω πως εγaντσανε ατέιν ας σην θρησκείαν.

Ενέσπαλαν ντ’ ετράνιναν ση γόνεων τ’ ωμία.

Και τώρα κουβαλουν’ ατσ και σα γεροκομία.

Όλa τα κέϊφα τοι νέϊς εκείνους ντο συνέρτε

’Κι ξέρνε ατό η σειρά και σ’ έκεινούς θα έρτε.

Καλά τυμέστε τοι γονέϊς εγώ ’κι λέω πλέων,

Ποίος θα ζει και χερετε χωρίς ευχή γονέων.

Καμίαν μ’απομεν’τσ οπίς και μη τρέϊς εμπροστά-ι,

Καλά να μπεν’τσ ση μέσην κες γλυτών’τς ας σα κακά-ι.

Οι κάτοικοι της Έλλαδας ζουν με την λογαρίαν,

Να λέγω ζούνε άσκεμα εφτάγω αμαρτίαν.

Οικονομίαν σο φαήν, σο φως, και σο νερόν-ι,

Εμείς ’πα όλ’ εσέυαμε και ατού σο χορόν’-ι

Αδά ο κόσμος πλούσιον ας λέμε τη σωστίαν

Καλό ζωήν ‘κι γίνετε χωρίς οικονομίαν.

Τα μαγαζιά γώματα απάν αφκά τσιρίζ’νε

Που κεσ λεφτά ν’ αγοράζ ’τα μάτοπ’ατ τσαμπλίζ’νε.

Τα ομιλίας τα πολλά όλα για την παράν-ι,

Που έσ ολίγοην πόλικα εκείνος εσ χαράν-ι.

Για να πλουτεν’τσ να γαζανεύ’τσ η δούλεια μαθήϊσε,

Αν έρουξες καθέ στρατού, αδέλφος κ’ γνωρήϊσε

Ας ση Ρουσίαν π’ έρθαμε σην Έλλαδαν να ζούμε,

Πάντα να είμες άξιοι όθεν κες περπατούμε.

Καλά πρεπ’ να δουλεύουμε εμείς χωρίς παγίδαν,

Κατ’ όφελος να δίγομε κ’ εμεις για την πατρίδαν.

Να χτιζομε νέον ζωήν εμείς αληγορούμε,

Το κράτος εμάς βοηθά πολλά ευχαριστούμε.

Εύχομαι όλα τα κόμματα να είναι ενωμένα,

Ολεν τ’ Ελλάδας τον λαόν να ζει αγαπημένα.

Ελλάδα ζει ειρηνικά, κανέναν κι πειράζει,

Ντο έσ ατέν κανίντανε να δι και να μοιράζει. (για το Μακεδονικό)

Είναι καλές οι συμβουλές εγώ πως θεωρώ-ι

Π’ ακούϊ τα τραγουδίασημ πολλά ευχαριστώ-ι

Ποίος είμαι που έγραψα φιλίμ’ αν’ ερωτάτε,

Εγώ είμαι ο Αλέξανδρον, και να με συγχωράτε.

Αλέξαντρος Σοϊλεμεζίδης

(1924 –2018 )

1989 – 1995

Σουχούμι - Θεσσαλονίκη