Την άποψη για τη
διαφορετικότητα στα δημοτικά τραγούδια των Ποντίων ενισχύει και το γεγονός ότι
στην Τραπεζούντα, κατά τον 14ο αιώνα, υπήρχαν οργανωμένοι λαϊκοί ποιητές και
μουσικοί, «οι «οποίοι ήσαν οι πιο κατάλληλοι για να αναπτύσσουν και να
διατηρούν μιαν αυτοτελή τοπική παράδοση ηρωικής δημώδους ποιήσεως».
Ο Γεώργιος Σπυριδάκης, στη
σύντομη μελέτη του «Ποιηταί δημωδών ασμάτων εις Τραπεζούντα κατά τον ΙΔ΄
αιώνα», έγραψε για τους «παιγνιώτες», παίρνοντας στοιχεία από τραπεζουντιακό
ωροσκόπιο του έτους 1336 μ.Χ. Γράφει ότι υπήρχε τότε στον Πόντο ολόκληρη τάξη
«παιγνιωτών», δηλαδή λαϊκοί συνθέτες και μουσικοί, οι οποίοι συμμετείχαν σε
διαγωνισμό τραγουδιών. Αυτοί οι καλλιτέχνες αποτελούσαν τους διασφαλιστές της
γνησιότητας της ποντιακής παράδοσης.
Στον Πόντο υπήρχαν λαϊκοί ποιητές (με τη σημασία της λαϊκής προέλευσης), ιδίως λαϊκές ποιήτριες. Εμφανίστηκαν κυρίως στη Σάντα και στην Κρώμνη, στις αρχές του 20ού αιώνα, στους δύο αυτούς ορεινούς τόπους, από όπου οι άνδρες έφευγαν για εργασία στη Ρωσία και την Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας στη μοναξιά τις γυναίκες τους, που τους περίμεναν, μερικές φορές και για κάποια χρόνια. Από αυτές τις εγκαταλειμμένες, πρόσκαιρα, γυναίκες, βγήκαν κάποιες, οι οποίες έγραψαν σε τετράδια στίχους που εκφράζανε τον πόνο της μοναξιάς, αλλά και τις λύπες τους για άλλα θλιβερά συμβάντα.
Πάνος Καϊσίδης
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
 |
| Εξώτειχα Τραπεζούντας |
Στον Πόντο υπήρχαν λαϊκοί ποιητές (με τη σημασία της λαϊκής προέλευσης), ιδίως λαϊκές ποιήτριες. Εμφανίστηκαν κυρίως στη Σάντα και στην Κρώμνη, στις αρχές του 20ού αιώνα, στους δύο αυτούς ορεινούς τόπους, από όπου οι άνδρες έφευγαν για εργασία στη Ρωσία και την Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας στη μοναξιά τις γυναίκες τους, που τους περίμεναν, μερικές φορές και για κάποια χρόνια. Από αυτές τις εγκαταλειμμένες, πρόσκαιρα, γυναίκες, βγήκαν κάποιες, οι οποίες έγραψαν σε τετράδια στίχους που εκφράζανε τον πόνο της μοναξιάς, αλλά και τις λύπες τους για άλλα θλιβερά συμβάντα.
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου