Απολογισμός 1914 -1923

Λένε πως η κριτική είναι εύκολη μετά τα γεγονότα. Εμείς δε συμφωνούμε. Εύκολη είναι η επιπόλαιη κριτική, η σοβαρή όμως και προπάντων η δίκαιη είναι δύσκολη και γίνεται δυσκολότερη όσο πολυπλοκότερα είναι τα γεγονότα, στα οποία αναφέρεται.
Εμείς, λοιπόν, δε θα την ονομάσουμε κριτική, αλλά μια προσπάθεια, βάσει των όσων αναφέρουμε στο παρόν κι' όσων άλλοι έχουν ήδη γράψει, απολογισμού και σκέψεων προς απόδοση ευθυνών.

1.  Απολογισμός 1914 -1923

α. Οφέλη

(1) Απελευθέρωση Ανατολικής Μακεδονίας το 1918. Είχε παραδοθεί, όπως είναι γνωστό, αμαχητί στους Βουλγάρους το καλοκαίρι του 1916, κατόπιν εντολής του βασιλιά και της τότε ελληνικής κυβέρνησης προς τα ελληνικά στρατεύματα να μην προβάλουν αντίσταση στη βουλγαρική εισβολή.
(2) Απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης,

β. Απώλειες

(1) Τεράστιες σε ανθρώπους και υλικό, των οποίων η εξέταση θα απαιτούσε να γραφεί ολόκληρος τόμος.

(2) Έσβησε το Όνειρο, η Ιδέα, αλλά και ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας,, της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου.

(3)  Η Ελλάδα κατέστη πλέον μικρή περιθωριακή χώρα. Κανένας δε θα χρησιμοποιήσει το χαρτί της για σοβαρές μεταβολές σε χώρο και χρόνο στο μέλλον.

(4) Άθελα, με τη στάση και τις πράξεις μας βοηθήσαμε τον εχθρό μας, τους Τούρκους, ν' αποκτήσουν συμπαγή εθνότητα. Ενώ η συνέχιση της παρουσίας που ελληνικού στοιχείου στις προαιώνιες εστίες του, νομοτελειακά θα συνέχιζε την αποδυνάμωση της Τουρκίας και τη διάλυσή της οριστικά σ' ευθετότερο χρόνο, η βεβιασμένη ενέργεια μας οδήγησε στο αντίθετο.

(5) Η Γενοκτονία.

Σ’ όλους γεννάται το ερώτημα: Τελικά πόσες χιλιάδες χάθηκαν;

Πριν δώσουμε απάντηση στο ερώτημα αυτό οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, στον όρο “γενοκτονία” δεν υπάγονται μόνο όσοι χάθηκαν, αλλά κι' όσοι λεηλατήθηκαν, κτυπήθηκαν, βιάστηκαν, φυλακίστηκαν, στερήθηκαν τη στέγη τους, διώχθηκαν από κάποιον απλώς και μόνον επειδή ανήκαν σε άλλη θρησκεία και φυλή με το δράστη.

“Ούτως εχόντων των πραγμάτων”, θύματα γενοκτονίας υπήρξαν όλοι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου.

Όσον αφορά το μερικό μέρος της Γενοκτονίας, δηλαδή τον ψυχρό απολογισμό των όσων χάθηκαν κατά την εξεταζόμενη περίοδο, σαν θύματα της συμπεριφοράς και πρακτικής των υπευθύνων κάθε φορά Τουρκικών κυβερνήσεων από το 1914 ως το 1923, θα οδηγηθούμε στην αρμόζουσα απάντηση μ’ όσα γνωρίζουμε ή ευθέως συμπεραίνουμε, μέσα από τις υπάρχουσες μαρτυρίες και ντοκουμέντα.

George Horton

Ο Georges Horton, Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη, που έζησε προσωπικά την τραγωδία της Σμύρνης και που γνώριζε από θετικές πληροφορίες το όλο δράμα της γενοκτονίας, δήλωσε στην εφημερίδα “Washington Post”, μετά την επιστροφή του στην Αμερική, τα εξής:

“Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι τουρκικές σφαγές, κατά τις οποίες άνω του ενός (1) εκατομμυρίου Ελλήνων απωλέσθησαν, είναι σχετικά πρόσφατες...”.

Είναι γνωστόν ότι ο αριθμός των αφιχθέντων και εγκατασταθέντων στην Ελλάδα προσφύγων δεν ξεπέρασε συνολικά το 1.300.000 άτομα(1).

Πρέπει λοιπόν να δούμε πρώτα, αν όλοι αυτοί ήρθαν από οθωμανικά εδάφη ή κι’ απ’ αλλού, όπως π.χ. από τη Ρωσία και τη Γεωργία και δεύτερο, πόσοι ήταν τελικά οι Έλληνες στη Μικρά Aσία, την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο, για να κάνουμε τους λογαριασμούς και να καταλήξουμε στον αριθμό των φονευθέντων από τους Τούρκους με τη μέθοδο του Ερυθρού ή του Λευκού θανάτου. Επί πλέον μέρος των προσφύγων ήταν και Αρμένιοι.

O Βενιζέλος στο υπόμνημα που υπέβαλε στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1919, έδωσε ένα αριθμό, ο οποίος δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητα και αυτό αποδεικνύεται πολύ απλά από τα ίδια στοιχεία της τουρκικής στατιστικής.

Στην τελευταία τουρκική Βουλή εκλέχτηκαν 27 Έλληνες βουλευτές. Έτσι, σύμφωνα με το άρθρο 65 του τουρκικού Συντάγματος και του εκλογικού νόμου, αναγνωριζόταν ότι ο ελληνικός πληθυσμός ήταν 2,700.000.

Όμως στην πραγματικότητα ήταν ακόμη περισσότερος.

Ιδού τι έγραψαν σχετικά 11 Έλληνες βουλευτές της πρώην οθωμανικής Βουλής σε υπόμνημά τους που επέδωσαν, στις 30 Απριλίου 1919, στο Γάλλο ύπατο αρμοστή στην Κωνσταντινούπολη Defranee.

"....Η πλέον πρόσφατη απογραφή πληθυσμού στην Τουρκία, που θεωρείται και σαν πιο σωστή, άρχισε το 1904 και διήρκεσε ένα χρόνο.

Η εργασία γινόταν ως εξής:

Οι επιφορτισμένοι με το έργο της απoγραφής υπάλληλοι εγκαθίσταντο μέσα στον περίβολο των εκκλησιών ή τζαμιών και καλούσαν τους κατοίκους να πάνε για απογραφή. Όσοι συμμορφώνονταν με την πρόσκληση όφειλαν να καταγράψουν και τα μέλη, των οικογενειών τους και να πάρουν βεβαιώσεις εθνικότητας πληρώνοντας ένα ποσό χρημάτων ανάλογο με τον αριθμό των δηλωθέντων μελών.

Έτσι επί ένα χρόνο η αστυνομία πίεζε τους χωρικούς ν' αποκτήσουν τις βεβαιώσεις εθνικότητας.

Συνέβη πολλοί Τούρκοι να εγγραφούν πολλές φορές, γιατί η απογραφή κράτησε ένα χρόνο και αυτοί, εφ' όσον άλλαζαν κατοικία, έπρεπε ν’ αποκτήσουν νέες βεβαιώσεις,

Όσον αφορά τους Έλληνες ακολούθησαν την παράδοσή τους ν' αποφεύγουν2 με κάθε μέσο την απογραφή. ακόμη και με φιλοδώρημα τα (bakchich )".

Ιδού ακόμη μερικές ξένες μαρτυρίες:

-Ο Γάλλος υποπρόξενος στη Σμύρνη Edmond Duteple στο βιβλίο του “Εn Turquie d’ Asie”, Παρίσι 1883 γράψει:

"... Τα δύο τρίτα τον πληθυσμού είναι ελληνικής καταγωγής σε όλη την παραλία της ασιατικής Τουρκίας".

-Στον τόμο IX της “Nouvelle Geographic Universelle”, Παρίσι 1884, περιλαμβάνεσαι μαρτυρία του Elisee Reclus, “σύμφωνα με την οποία η πόλη των Κυδωνιών (Αϊβαλί) το 1821 υπέστη σφαγή από τους Τούρκους της γειτονικής πόλης Ayasmat. Τώρα (1884) το Αϊβαλί έχει 35.000 κατοίκους, που είναι όλοι Έλληνες.

Σμύρνη

Επίσης ο πληθυσμός της Σμύρνης είναι 192.000, από τους οποίους, Έλληνες 120.000, Τούρκοι 40.000, Εβραίοι 15.000, Αρμένιοι 9.000, Λεβαντίνοι 8.000”.

-Ο Ludovic de Contenson, σιο βιβλίο “Chretiens et Musulmans”, ΙΙαρίσι 1901, αναφέρει ότι "οι πραγματικοί Τούρκοι στη Μικρά Ασία είναι μειοψηφία, 44,8% απέναντι των άλλων φυλών (Αράβων, Ελλήνων, Koύρδων, Αρμενίων, Τουρκομάνων, Χαλδαίων κ.λ.π.). Τους δε Έλληνες υπολογίζει περίπου σε 2.500.000 άτομο. "

-Ο Victor Berard, καθηγητής, στο βιβλίο “La mort de Siamboul”, Παρίσι 1913, γράφει ότι στις πρώτες τουρκικές εκλογές του 1908 εκλέχτηκαν 23 Έλληνες βουλευτές. Όμως τονίζει: "Οι Τούρκοι επενέβησαν δυναμικά και οι εκλογές διεξήχθησαν μεροληπτικά. Συχνά υπήρξε βία και ξυλοδαρμός εκλογέων, για την ανακήρυξη των υποψηφίων των Νεύτουρκων".

-Ο A. P. Alaux και ο Renε Puaux, στο έργο τους “Le declin dε  Hellenisme”, Παρίσι 1916, αναφέρουν ότι “ο πληθυσμός ο ελληνικός της Ανατολικής Θράκης είναι 800.000 και τις Μικράς Ασίας και Πόντου 1.715.000. Δηλαδή σύνολο 2.515.000”.

-Ο Ernest Lemonon, οε άρθρο του 1918 αναφέρει ότι :οι Έλληνες μόνο της Μικράς Ασίας και Πόντου είναι 2.500.000. Όμως λέει ότι υπάρχουν ακόμη 600.000 Έλληνες, που οι Τούρκοι δεν τους περιλαμβάνουν στις στατιστικές τους, επειδή δε μιλούν την ελληνική αλλά την τουρκική γλώσσα.

-Κι ο Γερμανός καθηγητής της Λειψίας, σ' έργο του το 1919 παραδέχεται “ότι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου ανέρχονταν σε 1.588.000” Αν προστεθούν σ' αυτούς και οι Έλληνες της Ανατολικής Θράκης φθάνουμε στους 2.388.000,

Από τα παραπάνω συμπεραίνετε ότι οι Έλληνες ήταν πολύ περισσότεροι απο 3 000.000. Και στον Πόντο εκλέχτηκαν 7 βουλευτές, άρα οι Τούρκοι παραδέχονταν ότι υπήρχαν 700.000 Έλληνες, Στην Ελλάδα έφτασαν λιγότεροι από 350.000 και στους τελευταίους αυτούς περιλαμβάνονταν, όπως είδαμε, πολλοί Πόντιοι της Ρωσίας και του Καυκάσου (την εποχή εκείνη ήταν περίπου 400 έως 500 χιλιάδες) λόγω επικράτησης των μπολσεβίκων.

Άρα για τον Πόντο τα θύματα της Γενοκτονίας κυμαίνονται από 350,000 έως 500,000 άτομα. Το τελευταίο νούμερο είναι το πιθανότερο, αφού είδαμε μέσα από τα έγγραφα την ιδιαίτερη μανία και λύσσα των Τούρκων για την περιοχή αυτή.

Τελικά αν αφαιρέσουμε από το λογικό αριθμό των 3.000.000 τον αριθμό των αφιχθέντων στην Ελλάδα προσφύγων, δηλαδή 1.300.000, τότε η Γενοκτονία συνολικά φθάνει το 1.700.000. Εάν δεχθούμε δε την Τουρκική στατιστική των 2.700.000, τότε τα θύματα γίνονται 1.400.000.

Γεωγραφικά η Γενοκτονία λαμβάνει τη μεγάλη έκταση της στον Πόντο.

Χρονικά στη Σμύρνη και τέλος θα πρέπει να θεωρηθεί σαν μια ειδική κατηγορία η εξόντωση των 600.000 περίπου ανδρών ηλικίας 16 έως 50 ετών, που θανατώθηκαν ποικιλοτρόπως μετά τη σύλληψή τους από την ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης και έπειτα.

Το δράμα λοιπόν της “Γενοκτονίας” δεν το πρόβαλαν σωστά οι Έλληνες. Το διαστρέβλωσαν επιτήδεια οι Τούρκοι. Το υποβίβασαν οι “Μεγάλοι Πολιτισμένοι” με την υποκρισία τους. Τα μυστικά όμως τότε αρχεία τους άνοιξαν και η “Τραγωδία της Γενοκτονίας” αποκαλύφθηκε.

Χάρης Τσιρκινίδης

1.στην ακρίβεια  1.221.849 άτομα.

2. Απόκρυπταν την εγγραφή των αρρένων για να μην πληρώνουν το bedel «πρατιωτικό αντισήκωμα) καθώς και  διάφορους άλλους  φόρους. Επίσης των θηλεων προς αποφυγή αρπαγής των σε διάφορες ανώμαλες  καταστάσεις που δεν έλειπαν ποτέ απο την Τουρκία.