Επειδή, παρά τις απειλές και τα βασανιστήρια, οι Κρωμιώτες επέμεναν στην απόφασή τους, οι τουρκικές αρχές, πιεζόμενες και από τις Μ. Δυνάμεις, δέχτηκαν, τελικά, την αναγνώριση- ή μάλλον την ανέχτηκαν.
Με τη νέα, όμως, κατάσταση διακυβεύονταν ύψιστα εθνικά τους συμφέροντα (αλλοίωση εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού και αποφυγή στράτευσης). Γi' αυτό και, στους πρώτους κιόλας φανερωμένους Κρωμιώτες, επέβαλαν ορισμένους περιορισμούς.
Πρώτα - πρώτα, τους χαρακτήρισαν ως «τενεσούρ ρουμ», αρνησίθρησκους δηλαδή μουσουλμάνους που δέχτηκαν τον χριστιανισμό. Αυτό σήμαινε ότι θα εξακολουθούσαν να τους θεωρούν ως Τούρκους στην εθνικότητα.
Έπειτα, τους υποχρέωναν να εγγράφονται στα ληξιαρχεία και στα δημοτολόγια με δύο ονόματα, ένα χριστιανικό και ένα μουσουλμανικό. Έτσι βρίσκουμε τα ονόματα Χασάν Νικόλας, Αλή Σάββας, Μεχμέτ Γιόρ, Μουσταφά Μιχαήλ κ.ά.
Όμως, η πλήρης αναγνώρισή τους, στα 1910, τους απάλλαξε, βέβαια, από το χαρακτηρισμό «τενεσούρ», αλλά δεν τους ωφέλησε σε τίποτε ως προς τη στράτευση. Γιατί, με βάση το νεοτουρκικό σύνταγμα, η υποχρέωση αυτή γενικεύτηκε και στρατεύονταν πια όλοι οι ανδρικοί πληθυσμοί της αυτοκρατορίας, ηλικίας 20 - 60 χρόνων, ανεξάρτητα από θρησκεία.
Έτσι εξηγείται και το πληθωρικό μεταναστευτικό ρεύμα χριστιανικών πληθυσμών από περιοχές του Πόντου προς τον Καύκασο, τη Ν. Ρωσία και την Ελλάδα, στο μετά το 1910 και ως την Ανταλλαγή διάστημα.
Όταν, στα 1914, ο Dawkins επισκέφτηκε τον Πόντο, βρήκε μόνο γυναίκες, γέρους και παιδιά. Οι περισσότεροι άντρες, ηλικίας μεταξύ 20 - 60 χρόνων, είχαν ήδη μεταναστεύσει, για ν' αποφύγουν τη στράτευση που επέβαλλε η θύελλα των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Με τη νέα, όμως, κατάσταση διακυβεύονταν ύψιστα εθνικά τους συμφέροντα (αλλοίωση εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού και αποφυγή στράτευσης). Γi' αυτό και, στους πρώτους κιόλας φανερωμένους Κρωμιώτες, επέβαλαν ορισμένους περιορισμούς.
Πρώτα - πρώτα, τους χαρακτήρισαν ως «τενεσούρ ρουμ», αρνησίθρησκους δηλαδή μουσουλμάνους που δέχτηκαν τον χριστιανισμό. Αυτό σήμαινε ότι θα εξακολουθούσαν να τους θεωρούν ως Τούρκους στην εθνικότητα.
 |
| Κρώμνη (οικισμός Σαμανάντων) |
Όμως, η πλήρης αναγνώρισή τους, στα 1910, τους απάλλαξε, βέβαια, από το χαρακτηρισμό «τενεσούρ», αλλά δεν τους ωφέλησε σε τίποτε ως προς τη στράτευση. Γιατί, με βάση το νεοτουρκικό σύνταγμα, η υποχρέωση αυτή γενικεύτηκε και στρατεύονταν πια όλοι οι ανδρικοί πληθυσμοί της αυτοκρατορίας, ηλικίας 20 - 60 χρόνων, ανεξάρτητα από θρησκεία.
Έτσι εξηγείται και το πληθωρικό μεταναστευτικό ρεύμα χριστιανικών πληθυσμών από περιοχές του Πόντου προς τον Καύκασο, τη Ν. Ρωσία και την Ελλάδα, στο μετά το 1910 και ως την Ανταλλαγή διάστημα.
Όταν, στα 1914, ο Dawkins επισκέφτηκε τον Πόντο, βρήκε μόνο γυναίκες, γέρους και παιδιά. Οι περισσότεροι άντρες, ηλικίας μεταξύ 20 - 60 χρόνων, είχαν ήδη μεταναστεύσει, για ν' αποφύγουν τη στράτευση που επέβαλλε η θύελλα των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου