Περίπλους ιδεών

• Δεν είναι μόνο ιδέα και αξία η αλήθεια, είναι επίσης οντότητα, το νόημα αυτού που υπάρχει, ο λόγος του. Λίγοι βαθείς κι αισθαντικοί άνθρωποι την αισθάνονται έτσι και την περνούν, σαν αίμα, σε νέες φλέβες.
• Η εξουσία δεν έχει προτιμήσεις. Όλους τους φλερτάρει, πολλούς κατακτά, λίγους επιλέγει. Σχεδόν όλους τους διαφθείρει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Σχεδόν κανείς δε διαφεύγει, δε μένει αλώβητος.

• Τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις για τον επαναπροσδιορισμό του Έλληνα: η παιδεία, η παιδεία και η παιδεία.
• Ποιος πόλεμος δεν είναι εμφύλιος;
• Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η ανησυχία που υπάρχει στις ευαίσθητες συνειδήσεις, όσο η επίγνωση ότι η πραγματική ειρήνη συνεχίζει, αιώνες τώρα, να είναι το αγαθό εκείνο που λείπει απελπιστικά από τις κοινωνίες των ανθρώπων.
• Μπορεί με την επανάσταση να μην αλλάζει ο κόσμος, σίγουρα όμως ανανεώνεται η αναγκαιότητα της ουτοπίας.
• Ό,τι οικοδομείται χωρίς ντροπή και νου, ό,τι ορθώνεται προσβάλλοντας περιβάλλον και συνειδήσεις, ό,τι άοσμο, άχρωμο, ογκώδες, ακαλαίσθητο, ανελεύθερο, είναι φυλακή, είναι αλυσίδες.
• Όλοι όσοι δε διδάχτηκαν τίποτα από το ιστορικό τους παρελθόν, όσοι τάχα διαθέτουν «ασθενή μνήμη», είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν τις κολάσεις του παρελθόντος τους.
• Όταν ο καταναλωτισμός και το χρήμα συμπράττουν, η εξουσία βρίσκει τον πραγματικό της εαυτό. Και η αποκάλυψη γίνεται στο σώμα της κοινωνίας, με θύματα τα ίδια τα μέλη της.
• Ας αντιληφθούμε ότι ο έρωτας δεν είναι παιχνίδι, αλλά ο μέγιστος πόνος. Η πλέον ουσιαστική ατραπός προς την αυτογνωσία.
• Είπαμε: άλλο Λέων, άλλο Χαμαιλέων.
• Μακάριοι οι φιλόδοξοι που φτάνουν στην παθολογία της ματαιοδοξίας. Να θέλουν να πατήσουν στο σβέρκο του άλλου, για ν’ ανέβουν οι ίδιοι.
• Η εποχή μας δεν είναι εποχή αλλαγής ή αλλαγών, είναι αλλαγή εποχής. Όταν η μόνη βεβαιότητα η οποία υπάρχει είναι ότι δεν υπάρχουν βεβαιότητες, σημαίνει ότι ο κόσμος φοβάται το άγνωστο όχι με την έννοια του φόβου που σε τρέπει σε φυγή, αλλά με την έννοια του δέους που θα σε συνθλίψει.
• Πού ακούστηκε φιλία μεταξύ κρατών; Οι διακρατικές σχέσεις καθορίζονται μέσα από τα εθνικά συμφέροντα, που σημαίνει ότι πολύ εύκολα ο χθεσινός σύμμαχος γίνεται αντίπαλος ή αντίστροφα.
• Όλοι οι γυρισμοί είναι ιαματικοί, πόσο μάλλον προς το γενέθλιο τόπο. Εκεί επικαιροποιούνται όλα. Εκεί κινούνται η μνήμη και τα συναισθήματα και γίνονται οι αναδρομές εκείνες που χρειάζονται σ’ όλους τους ανθρώπους για να τακτοποιήσουν τα μέσα τους.
• Το ήθος δε διδάσκεται, αλλά δείχνεται. Χωρίς να επιδείχνεται.
• Πάρτε το απόφαση. Όσο δεν ξεριζώνουμε τους χρόνιους κοινωνικούς καρκίνους μ’ οδυνηρή αυτογνωσία, τότε τα σημάδια της κρίσης δε θα είναι παρενέργεια αλλά ο κινητήριος ιμάντας του συστήματος.
• Ο χρόνος είναι πάντα εκεί. Σε παραμονεύει. Έτοιμος να σου χυμήξει.
• Παλαιότερα, τα ινδάλματα των νέων ήσαν ποιητές, συγγραφείς. Καμιά φορά επαναστάτες και κάποιες φορές καθηγητές. Τώρα, ινδάλματα είναι οι άνθρωποι της τηλεόρασης. Πολύ περίεργη διαδρομή, πράγματι.
• Ζούμε σε καιρούς καταρρεύσεων. Κυριαρχίας του παγκοσμιούμενου κεφαλαίου. Σε καιρούς κρίσεων και κυνισμού. Σε καιρούς «καταφρόνιας». Η κριτική, σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι όχι μόνο δικαίωμα αλλά και καθήκον.
• Η παρακμή των πραγμάτων είναι πρωτίστως η παρακμή των προσώπων.
• Στο τραγούδι των Σειρήνων ύψωσε τη δική σου φωνή και προσπέρασε.
Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι είναι υπερβολικά προσηλωμένοι στις οθόνες τους και δε βρίσκουν χρόνο για διάβασμα! Ίσως, στο μέλλον, να διαβάζουμε τα βιβλία μας σε οθόνες ή να τ’ ακούμε ηχογραφημένα. Ή θα εφευρεθεί ένα τσιπ που θα τοποθετούνται υποδόρια και θα βλέπουμε τα βιβλία μας στα όνειρά μας. Όλα είναι πιθανά, αλλά ένα είναι σίγουρο: πάντα ο κόσμος θα έχει ανάγκη από παραμυθάδες.

Δημήτρης Δημητριάδης

Γεννήθηκε το 1955 στο Τέμενος Δράμας και ζει στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται με τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία. Πρωτοδημοσίευσε κείμενά του στο εβδομαδιαίο περιοδικό Ταχυδρόμος της Αθήνας και συνέχισε να γράφει σε διάφορα έντυπα: Γιατί, Τραμ, Μετά, Εμβόλιμον και Ομπρέλα.
Τελευταία συνεργάζεται με τις περιοδικές εκδόσεις λογοτεχνίας και τέχνης Μανδραγόρας, Σίσυφος, Ο Φαρφουλάς, iamvos art, Φηγός κ.α. και με τις επιθεωρήσεις πολιτιστικής και πολιτικής παρέμβασης Manifesto και Πολίτες. Παράλληλα διατηρεί τη μόνιμη στήλη «Στην απέναντι όχθη» της εφημερίδας Μελάνι στην είδηση, με θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Τιμήθηκε με πρώτες τιμητικές διακρίσεις από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδος, το Δήμο Θεσσαλονίκης, την Πανελλήνια Εταιρία Λόγου & Τέχνης και κατ’ επανάληψη από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων, σε εκδηλώσεις για τη λογοτεχνία των Ποντίων.
Άρθρα και μελέτες του μεταδόθηκαν από ραδιοφωνικές εκπομπές, ποιήματά του μελοποιήθηκαν, μεταφράστηκαν στα Γαλλικά, Ιταλικά και Πολωνικά κι έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις.
Έργα του: Χωρίς σύνορα και Τα ηχεία του κίνητρου και της υποταγής, ενώ δύο ακόμη βιβλία του, δοκιμιακού λόγου και ποίησης, βρίσκονται υπό έκδοση.

Υπήρξε τακτικό μέλος της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων και είναι ιδρυτικό μέλος της Λαογραφικής Εταιρίας Ν. Πέλλας.