Ο Μακεδονικός Αγώνας και τα εγκλήματα που έγιναν και από τις δύο πλευρές

Στις αρχές Οκτωβρίου κάθε έτους, οι Έλληνες αποτίουν τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους μακεδονομάχους, δηλαδή στους Έλληνες εκείνους που με τους αγώ­νες και τις θυσίες τους κράτησαν ζωντανή την ελληνική εθνική συνείδηση των Ελλή­νων βουλγαρόφωνων και ρουμανόφωνων κατοίκων της Μακεδονίας και προετοί­μασαν την απελευθέρωση της περιοχής από τον ελληνικό στρατό το 1912 και 1913.

Ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν μια σκληρή και απάνθρωπη διαμάχη ανά­μεσα στους σκλαβωμένους στους Τούρ­κους Έλληνες και τους Βουλγάρους. Οι Έλληνες αγωνίζονταν για την εθνική τους επιβίωση, που κινδύνευε από τους Βουλ­γάρους κομιτατζήδες και οι Βούλγαροι επιδίωκαν να καταλάβουν τη Μακεδονία και να πραγματοποιήσουν το προαιώνιο όνειρό τους να βγουν στο Αιγαίο.

Στην αντιπαράθεση αυτή, και οι δύο πλευρές έκαναν φοβερά εγκλήματα: έκα­ψαν ζωντανούς ανθρώπους, έσφαξαν, κρέμασαν, ξεκλήρισαν οικογένειες και εξόντωσαν ολόκληρα χωριά, καίγοντας και ρημάζοντας, πάντοτε, σχεδόν, με το αιτιολογικό των αντίποινων.

Το μακεδονικό Σώμα του Καπετάν Γκόνου και Αποστόλη Ματόπουλου

Η ελληνική πλευρά προσπαθεί να απο­δώσει τα εγκλήματα στη βουλγαρική και η βουλγαρική στην ελληνική.

Η αγριότητα αυτής της διαμάχης δια­πιστώνεται σε κάθε σελίδα της ιστορίας της περιόδου αυτής. Στην έκδοση από τα αρχεία του ελληνικού Γενικού Επιτελεί­ου Στρατού, με τίτλο «Ο Μακεδονικός Αγώνας και τα γεγονότα στη Θράκη», στη σελίδα 169 του α’ μέρους σημειώνε­ται, ανάμεσα σε πολλά άλλα: «... Στις 12 Σεπτεμβρίου (1904), το σώμα (του Παύ­λου Μελά) κατέλυσε στη Μονή Αγίου Νικολάου στο Τσιρίλοβο και στις 17 Σε­πτεμβρίου  Σε­πτεμβρίου μπήκε στην Πρεκοπάνα όπου σκότωσε το βουλγαροδιδάσκαλο και τον εξαρχικό ιερέα οι οποίοι τρομοκρατού­σαν το χωριό κι ήταν υπεύθυνοι για φό­νους συγχωριανών τους. Ο Μελάς συ- γκάλεσε τους χωρικούς, τους θύμισε την ελληνική καταγωγή τους και με τη θερμή του ομιλία τούς σύστησε να επανέλθουν στους κόλπους της Μεγάλης Εκκλησίας από την οποία αποσπάστηκαν με τη βία».

Παρόμοια γεγονότα και φρικτότερα εί­ναι γεμάτη η περίοδος εκείνη. Σκότωναν τους ιερείς και τους δασκάλους οι Βούλ­γαροι, έρχονταν και έκαναν τα ίδια και οι Έλληνες. Αγριότητες που δεν μπορεί να συλλάβει ο νους του σύγχρονου ανθρώ­

που.

Και μία απαραίτητη διευκρίνιση. Οι Βούλγαροι που έκαναν τις θηριωδίες τους σε βάρος των Ελλήνων ήταν οι Βούλ­γαροι του βασιλιά Φερδινάνδου Α' και όχι του κομμουνιστή Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, όπως τους παρουσιάζουν, ακόμη, αφήνουν το θέμα σε σύγχυση ορισμένοι Έλληνες για να φαίνεται ότι οι Βούλγα­ροι κομμουνιστές έκαναν τα εγκλήματα. Το ίδιο, και οι Βούλγαροι που σκόρπισαν τον όλεθρο στην Ανατολική Μακεδονία, κατά τη διάρκεια του β'παγκόσμιου πο­λέμου, ήταν οι εγκληματίες του φασίστα βασιλιά Μπόρι, σύμμαχου του Χίτλερ.

Πάνος Καϊσίδης

Δημοσιογράφος- Συγγραφέας