Γεννήθηκα στο Κιρεσλί της Πάφρας του Πόντου το 1912. Το χωριό μου είχε γύρω στις 60 οικογένειες. Το 1916 οι Τούρκοι μαζί με τα άλλα χωριά της περιοχής κάψανε και το δικό μας χωριό. 200 άτομα πήγανε στην εξορία και οι υπόλοιποι που γλίτωσαν ανέβηκαν στο βουνό.
Ξακουστός οπλαρχηγός και γενναίο, παλικάρι στην Πάφρα ήταν ο Αντών Πασάς που είχε βαπτίσει τον Τσαούς Αντών της Ελλάδας (Πολλά χρόνια ήταν βουλευτής στο νομό Δράμας).
Η γυναίκα του Πελαγία είχε πιαστεί αιχμάλωτη από τους Τούρκους σε μια μάχη. Τελικά όμως οι Τούρκοι την απελευθέρωσαν φοβούμενοι την οργή του Αντών Πασά.
Το 1922 με εντολή του Τοπάλ Οσμάν πιάστηκαν όλοι οι Έλληνες πάνω από 15 χρόνων και οδηγήθηκαν στην Εκκλησία απέναντι από το Κιζίλ Ιρμάκ και κάηκαν με πετρέλαιο. Ο Κιαρτσής Ελευθέριος γλύτωσε από τη σφαγή στην Εκκλησία του Σελεμελίκ σκεπασμένος από τα πτώματα των υπόλοιπων νεκρών.
Ο Κιαρτσής μαζί με τη γυναίκα του και την κόρη του Αρχοντή ήρθαν στην Ελλάδα και πέθαναν στο Χωριό Μαργαρίτι της Σταυρούπολης Ξάνθης. Η κόρη τους η Αρχοντή μέχρι σήμερα ζει στη Θεσ/νίκη.
Το χωριό μας (Κιρεσλί) είχε δυο Εκκλησιές, τον Άγιο Παντελεήμονα και τον Άγιο Γεώργιο. Είχε και ένα μικρό παρεκκλήσι, το παρεκκλήσι της Αγίας Σοφίας. Εφημέριος του χωριού μας ήταν ο Γαβριηλίδης Ιωάννης, ο οποίος πέθανε στην Τουρκία.
Μετά το θάνατό του είχαμε ως Ιερέα τον παπα-Σάββα Σαριπαπάζογλου ο οποίος σκοτώθηκε στο βουνό. Ο Αυτσόγλου Θεόφιλος που έζησε για πολλά χρόνια στην Καλλιθέα (Κάπροβα) της Σταυρούπολης Ξάνθης, έκανε το δάσκαλο στο χωριό μου πριν από το 1916.
Του Αγίου Παντελεήμονα γίνονταν μεγάλο πανηγύρι στο Κιρεσλί. Έρχονταν και πολλοί Τούρκοι στο πανηγύρι. Μέχρι 10 καζάνια Κεσκέκι καταναλώνονταν. Ο κόσμος γλεντούσε με νταούλια και ζουρνάδες.
Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 ήρθαμε στην Ελλάδα. Εμένα μ’ έφερε στην Ελλάδα η μητέρα μου Κυριακή, που πέθανε στη Θαλασσιά Ξάνθης 87 χρόνων. Το χωριό μας στην Ελλάδα ήταν το Μαργαρίτι Ξάνθης. Εκεί μας πήγανε ο Ιμιρζανίν Βασίλ και ο Ηλιάχοτσας. Εκεί βρήκαμε μερικές οικογένειες από την Προύσα. Πριν απ’ αυτούς κατοικούσαν στο Μαργαρίτι Τούρκοι οι οποίοι με την ανταλλαγή των πληθυσμών φύγανε στην Τουρκία.
Στο Μαργαρίτι κτίσαμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου το 1932. Οι κολώνες της Εκκλησιάς έγιναν από τους χωρικούς, οι οποίοι σχίσανε μια μεγάλη καραγατσιά στο λιβάδι. Στο σχίσιμο των ξύλων για το Ναό ως ειδικός πρωτοστατούσε ο Σελβιέρ Ιωάννης. Ξυλεία για το Ναό βγάλανε και από μια μεγάλη καστανιά που βρίσκονταν στο Καρχιού. Πρόεδρος του χωριού για πολλά χρόνια ήταν ο Καρασακαλίδης Ηλίας. Μετά απ’αυτόν ανάλαβε ο γιός του Γεώργιος.
Στο Μαργαρίτι δόθηκαν 57 κλήροι το 1937. Μετά όμως πολλοί φύγανε.
Μεγάλη οικογένεια από το χωριό μας ήταν οι Σομογλαίοι. Αυτοί στην Ελλάδα ονομάστηκαν Θωμαϊδαίοι. Μερικοί Θωμαϊδαίοι ήρθαν στο Μαργαρίτι το 1925, όπως ο Ανανίας Θωμαΐδης ο οποίος ήρθε από τη Ρωσία.
19.4.1985
Ξακουστός οπλαρχηγός και γενναίο, παλικάρι στην Πάφρα ήταν ο Αντών Πασάς που είχε βαπτίσει τον Τσαούς Αντών της Ελλάδας (Πολλά χρόνια ήταν βουλευτής στο νομό Δράμας).
Η γυναίκα του Πελαγία είχε πιαστεί αιχμάλωτη από τους Τούρκους σε μια μάχη. Τελικά όμως οι Τούρκοι την απελευθέρωσαν φοβούμενοι την οργή του Αντών Πασά.
Το 1922 με εντολή του Τοπάλ Οσμάν πιάστηκαν όλοι οι Έλληνες πάνω από 15 χρόνων και οδηγήθηκαν στην Εκκλησία απέναντι από το Κιζίλ Ιρμάκ και κάηκαν με πετρέλαιο. Ο Κιαρτσής Ελευθέριος γλύτωσε από τη σφαγή στην Εκκλησία του Σελεμελίκ σκεπασμένος από τα πτώματα των υπόλοιπων νεκρών.
Ο Κιαρτσής μαζί με τη γυναίκα του και την κόρη του Αρχοντή ήρθαν στην Ελλάδα και πέθαναν στο Χωριό Μαργαρίτι της Σταυρούπολης Ξάνθης. Η κόρη τους η Αρχοντή μέχρι σήμερα ζει στη Θεσ/νίκη.
Το χωριό μας (Κιρεσλί) είχε δυο Εκκλησιές, τον Άγιο Παντελεήμονα και τον Άγιο Γεώργιο. Είχε και ένα μικρό παρεκκλήσι, το παρεκκλήσι της Αγίας Σοφίας. Εφημέριος του χωριού μας ήταν ο Γαβριηλίδης Ιωάννης, ο οποίος πέθανε στην Τουρκία.
Μετά το θάνατό του είχαμε ως Ιερέα τον παπα-Σάββα Σαριπαπάζογλου ο οποίος σκοτώθηκε στο βουνό. Ο Αυτσόγλου Θεόφιλος που έζησε για πολλά χρόνια στην Καλλιθέα (Κάπροβα) της Σταυρούπολης Ξάνθης, έκανε το δάσκαλο στο χωριό μου πριν από το 1916.
Του Αγίου Παντελεήμονα γίνονταν μεγάλο πανηγύρι στο Κιρεσλί. Έρχονταν και πολλοί Τούρκοι στο πανηγύρι. Μέχρι 10 καζάνια Κεσκέκι καταναλώνονταν. Ο κόσμος γλεντούσε με νταούλια και ζουρνάδες.
Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 ήρθαμε στην Ελλάδα. Εμένα μ’ έφερε στην Ελλάδα η μητέρα μου Κυριακή, που πέθανε στη Θαλασσιά Ξάνθης 87 χρόνων. Το χωριό μας στην Ελλάδα ήταν το Μαργαρίτι Ξάνθης. Εκεί μας πήγανε ο Ιμιρζανίν Βασίλ και ο Ηλιάχοτσας. Εκεί βρήκαμε μερικές οικογένειες από την Προύσα. Πριν απ’ αυτούς κατοικούσαν στο Μαργαρίτι Τούρκοι οι οποίοι με την ανταλλαγή των πληθυσμών φύγανε στην Τουρκία.
Στο Μαργαρίτι κτίσαμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου το 1932. Οι κολώνες της Εκκλησιάς έγιναν από τους χωρικούς, οι οποίοι σχίσανε μια μεγάλη καραγατσιά στο λιβάδι. Στο σχίσιμο των ξύλων για το Ναό ως ειδικός πρωτοστατούσε ο Σελβιέρ Ιωάννης. Ξυλεία για το Ναό βγάλανε και από μια μεγάλη καστανιά που βρίσκονταν στο Καρχιού. Πρόεδρος του χωριού για πολλά χρόνια ήταν ο Καρασακαλίδης Ηλίας. Μετά απ’αυτόν ανάλαβε ο γιός του Γεώργιος.
Στο Μαργαρίτι δόθηκαν 57 κλήροι το 1937. Μετά όμως πολλοί φύγανε.
Μεγάλη οικογένεια από το χωριό μας ήταν οι Σομογλαίοι. Αυτοί στην Ελλάδα ονομάστηκαν Θωμαϊδαίοι. Μερικοί Θωμαϊδαίοι ήρθαν στο Μαργαρίτι το 1925, όπως ο Ανανίας Θωμαΐδης ο οποίος ήρθε από τη Ρωσία.
19.4.1985
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου