Όπως σε όλο τον Πόντο και στην Τουρκία γενικά, το βιοτικό επίπεδο ήταν πολύ χαμηλό. Στα πολύ παλιά χρόνια ήταν τόση η φτώχεια, ώστε όποιος παντρευόταν δανειζόταν την τσόχαν τή Γιρίχ.
 |
| Ακόμα αέτς κουβαλούν τα χορτάρια. Φωτό από Σαντά (Τεμερτζόγλου Θ.) |
Η Σοφία Γεροντίδου 90 χρονών έλεγε πώς η πεθερά της διηγόταν ότι το ψωμί το έβαζαν πάνω στο τραπέζι, αλλά το έτρωγαν μόνο σαν φρούτο. Λεγόταν ότι ο Φίλιππος Γεροντίδης έστελνε στην οικογένειά του κάθε χρόνο 100 ρούβλια δηλ. ένδεκα λίρες και μισή· με αυτές και με 3—4 στρέμματα χωράφια και 2 αγελάδες ζούσαν όχι βέβαια πλούσια, αλλά ούτε και με στερήσεις.
Τα γαλακτοκομικά προϊόντα έδιναν τη δυνατότητα στη νοικοκυρά να ετοιμάζει ζεστό φαΐ δυο και πολλές φορές τρεις φορές την ημέρα, από τον κατάλογο των φαγητών φαίνεται ότι υπήρχε μεγάλη ποικιλία από γαλακτοκομικά προϊόντα.
Από τα λαχανικά είχαν πατάτες, άφθονα σεύτελα (κοκκινογούλια) και λάχανα (μάπες και λαχανίδες) που τα αποθήκευαν το φθινόπωρο και τα χρησιμοποιούσαν το χειμώνα.
Επειδή χιόνιζε πολύ και η συγκοινωνία ήταν δύσκολη και προβληματική γι' αυτό κάθε νοικοκυρά έπρεπε ως το χειμώνα να εφοδιασθεί με την απαιτούμενη ποσότητα σιταρένιου και καλαμποκένιου ψωμιού, φασολιών, τραχανά, κορκότων (φούρνικα) ώστε μαζί με τα γαλακτοκομικά να ζει οπωσδήποτε άνετα.
Όσες δεν μπορούσαν να προμηθευθούν το γέννημά(σιτηρά) τους το καλοκαίρι ας σοί γαϊδιράντας (Κούρδους που με γαϊδούρια κουβαλούσαν στη Σαντά τα δημητριακά) ήσαν υποχρεωμένοι να τα προμηθευθούν το φθινόπωρο και την πρώτη άνοιξη ας σ' άλογάντας (αγωγιάτες με άλογα από τη Γιαγμούρτερε)· αλλά το γέννημα αυτό και ακριβώτερο ήταν και κατώτερης ποιότητας και κάποτε κοφτιάρ, παγωμένο και γ' αυτό το ψωμί γινόταν λασπώδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου