Η ΑΝΑΚΩΧΗ ΤΟΥ ΜΟΥΔΡΟΥ

Η πορεία της Τουρκίας και των συμμάχων της στον Α' Παγκό­σμιο Πόλεμο ήταν ή αναμενόμενη. Ή Βουλγαρία αποδέχθηκε τους όρους των συμμάχων και έτσι κρίθηκε το τουρκικό μέτωπο. Τότε, ή Τουρκική Κυβέρνηση και ό Τύπος άλλαξαν την πολιτική τους απέναντι στις μειονότητες. Παραδέχθηκαν ως λάθος τους διωγ­μούς που έγιναν, με σκοπό να προετοιμάσουν το έδαφος για τις επικείμενες διαπραγματεύσεις με τους Συμμάχους. Οι διαπραγμα­τεύσεις έγιναν στο Μούδρο της Λήμνου όπου και υπογράφηκε ή περιώνυμη Ανακωχή του Μούδρου (17 έως 30 'Οκτωβρίου 1918).

Εκ μέρους των Συμμάχων υπέγραψαν οι Άγγλοι (ναύαρχος Άρ­θουρ Κάλφορπ), και γι' αυτό είχαν πιο πολλά δικαιώματα, πράγμα που τους έφερε σε διχόνοια. Οι Σύμμαχοι στην Κων/πολη, από τις 13 Νοεμβρίου, εγκατέστησαν συλλογική κατοχή που κράτησε 5 χρό­νια (παρά 40 ήμερες).

Ή περίοδος αυτή ονομάζεται Ανακωχή. Εκτός των άλλων όρων που υπογράφηκαν, οι σύμμαχοι υποχρέωναν την Τουρκία να ανοίξει τα Δαρδανέλια, να παραχωρήσει τα οχυρά των Στενών στους Συμμάχους και να διευκολύνει έτσι τη δίοδο των πλοίων στον Εύξεινο Πόντο.

Ο τουρκικός στρατός θα παρέδιδε τον οπλισμό του και θα αποστρατευόταν, εκτός από έναν πολύ μικρό αριθμό ενόπλων για να επιβάλει την τάξη.

Ένας άλλος από τούς όρους ήταν, σε περίπτωση πού θα διασα­λευόταν ή τάξη, οι Σύμμαχοι να έχουν το δικαίωμα να επέμβουν, καταλαμβάνοντας οποιοδήποτε στρατηγικό σημείο της 'Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Σουλτάνος Βαχντεντίν συνεργάστηκε με τούς Συμμάχους για να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα και το δυναστικό του συμφέρον. Ή πλειοψηφία, όμως, του πολιτικού κόσμου έβλεπε την υποταγή στις αρχές κατοχής. Έτσι, οι Τούρκοι συσπειρώθηκαν σε ριζοσπαστικές ομάδες. Κι έτσι, κλιμακωτά, φτάνουμε στο Μουσταφά Κεμάλ, πού αντιδρά ουσιαστικά ενάντια στο Σουλτάνο.

Αρης Κυριαζής