Ο Ταγκάλ Γιώργης γεννήθηκε το 1688 στο χωριό Κουρλένταμι της Πάφρας και σε ηλικία 22 χρόνων ανέβηκε στο βουνό και έγινε εκδικητής — εσκιάς, λόγω των καταπιέσεων των ανθρώπων του μουσουλμάνου ντερέμπεη της περιοχής Χασάν Αλήμπεη και του γιου του Αχμέτ.
Την περίοδο 1710 με 1720, με τη δράση του, είχε γίνει το φόβητρο των Τούρκων. Δυστυχώς, σε μια άνιση μαχη με τους ανθρώπους του ντερέμπεη στην τοποθεσία Τσούτσουλου, του τουρκικού χωριού Ετσουνού Τσιφλίκ της Πάφρας, σκοτώθηκε και έτσι τέλειωσε και η δράση του γενναίου αυτού πολεμιστή εκδικητή.
Την ίδια περίοδο, υπήρχαν στα βουνά της Πάφρας και δεκάδες άλλοι εσκιάδες, οι οποίοι δρούσαν, είτε μεμονωμένα είτε σε συνεργασία με άλλους εκδικητές, για να είναι πιο αποτελεσματικοί στις επιθέσεις τους κατά των Τούρκων. Σκοπός όλων των εσκιάδων κατά την περίοδο εκείνη των νετερεμπέηδων ήταν η εκδίκηση με αντίποινα.
Ο Ταγκάλ Γιώργης, σε συνεργασία και με άλλους εσκιάδες των άλλων περιοχών του Δυτικού Πόντου, όπως της Σαμψούντας, Γάβζας, Βεζίρ Κιοπρού κ. ά., μετακινιόταν συνεχώς από περιοχή σε περιοχή, μαζί με τους άντρες του, με πρόθεση να κρατήσουν υψηλό το φρόνιμα των καταπιεζομένων Ελλήνων χριστιανών και να μην ενδίδουν στις απειλές τους για να αλλαξοπιστήσουν και να δεχθούν τον εξισλαμισμό τους, αλλά, συγχρόνως, με τα διάφορα αντίποινα υποχρέωναν τους τούρκους να μην φέρονται σκαιώς στους χριστιανούς λόγω της άρνησης τους να αποδεχθούν τον ισλαμισμό.
 |
| Μνημείο για τη Γενοκτονία στη Θεσσαλονίκη |
Μεγάλη υπήρξε η προσφορά του Ταγκάλ Γιώργη στον απελπισμένο εκείνο αγώνα της Ρωμιοσύνης και του χριστιανισμού και έδινε το παρών σε κάθε πρόσκληση για συμπαράσταση και βοήθεια από οποιαδήποτε περιοχή του Πόντου προερχόταν αυτή. Δεν υπολόγιζε ούτε αποστάσεις ούτε την κόπωση και έτρεχε, όπου τον καλούσαν και με τους άντρες του αποτελούσε την ασπίδα προστασίας κάθε καταπιεζόμενου Έλληνα χριστιανού.
Η ανταρτική δύναμη που είχε συγκεντρώσει στο βουνό Γιουντάγ (Μαλλιαρό όρος) της Πάφρας και με ισάξιους καπετάνιους του, όπως τον Σάββα Νικηφορίδη από το χωριό Τομούζαλαν, τον Αβραάμ Τεκίδη από τη Γαϊνάρτσα, όλοι τους κάτοικοι της περιοχής αυτής , αποτελούσαν την κύρια δύναμη του καπετάνιου Ταγκάλ Γιώργη, που αριθμούσε εκείνη την περίοδο τους εκατό περίπου άντρες, οι οποίοι στρατοπέδευαν συνήθως στην τοποθεσία Τογκέλ Νταγ (βουνό με μούσμουλα), που αποτελούσε συνέχεια του ορεινού συγκροτήματος των βουνών Γιουντάγ και Ντεπιέν Νταγ.
Στην τοποθεσία αυτή των λημεριών του είχε συλλάβει και οδηγήσει 70-80 αιχμαλώτους Τούρκους, είτε από τους αναθρώπους του ντερέμπεη είτε Τούρκους ένοπλους τσέτες και με την απειλή της θανάτωσής τους, ερχόταν σε συναλλαγή με τον Μεχμέτ πασά και ζητούσε από αυτόν ανάλογη συμπεριφορά του έναντι των Ελλήνων, γιατί δεν θα δίσταζε να εκτελέσει όλους τους συλληφθέντες.
Τους αιχμαλώτους αυτούς τους συνέλαβε ο Ταγκάλ Γιώργης κοντά στο χωριό Ετσουνού (τουρκοχώρι), από τους οποίους και πληροφορήθηκε πως μέσα σε αυτό το τουρκοχώρι υπήρχε μια δύναμη ενόπλων ανθρώπων του Μεχμέτ, που ως σκοπό είχαν την καταδίωξη και σύλληψη του καπετάνιου και των ανδρών του.
Ήταν αρχές Ιανουαρίου του 1720 και το χιόνι σε αρκετό ύψος και χιόνιζε αδιάκοπα. Εκεί αναπαύονταν οι διώκτες των ανταρτών Τούρκοι, με επικεφαλής τον Γιουσούφ Κουμανταρί και είχαν ως σκοπό μόλις πληροφορηθούν για τις θέσεις των εσχιάδων να τους επιτεθούν και να τους διαλύσουν. Επίσης, μια άλλη δύναμη των ανθρώπων του ντερέμπεη Αχμέτ αναπαυόταν στο άλλο τουρκοχώρι, το Σαρπούν, με επικεφαλής τον Οσρέφ πασά.
Με πολλές προφυλάξεις έφτασαν οι άντρες του Ταγκάλ Γιώργη έξω από το χωριό Ετσουνού και άρχισαν πυκνά πυρά κατά των σπιτιών του χωριού, όπου είχαν βρει καταφύγιο οι Τούρκοι και που δεν περίμεναν, μέσα στη βαρυχειμωνιά, μια τέτοια ξαφνική επίθεση των εκδικητών εσκιάδων.
Ακολούθησε μάχη σώμα με σώμα μέσα στο τουρκοχώρι, για σχεδόν τέσσερις ώρες. Στο άκουσμα των πυροβολισμών, έφτασαν για ενίσχυση των Τούρκων οι άντρες του νετρέμπεη, με τον Οσρέφ αγά.
Έτσι, οι Έλληνες αντάρτες βρέθηκαν περικυκλωμένοι και εγκλωβισμένοι από τους Τούρκους. Στην κρίσιμη εκείνη κατάσταση, ο Ταγκάλ Γιώργης παίρνει μαζί του γύρω στους 30 διαλεχτούς από τα παλικάρια του και αντεπιτίθεται, με πρόθεση να ανοίξει δίοδο για να μπορούν να απαλλαγούν από τον κλοιό όλοι οι άντρες του.
Στη μάχη αυτή σκοτώνεται ο περίφημος καπετάνιος εσκιάς εκδικητής Ταγκάλ Γιώργης, ύστερα από αγώνα 20 χρόνων κατά του ντερέμπεη και των ανθρώπων του.
Οι κάτοικοι του χωριού Κουρλεντάμι της Πάφρας και μάλιστα πολλοί από τους απογόνους των εσκιάδων εκδικητών, ήρθαν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή, το 1924, και εγκαταστάθηκαν, άλλοι στη Νέα Μπάφρα Σερρών, άλλοι στην Κατερίνη και άλλοι στο χωριό Λευκώγεια Δράμας. Ένας μεγάλος αριθμός τους διασκορπίστηκε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Αυτό ήταν το τέλος ενός μεγάλου Έλληνα εκδικητή. Και σήμερα, ακόμη, όταν οι Παφραίοι θυμούνται τα κατορθώματα του Ταγκάλ Γιώργη και των παλικαριών του, μένουν σιωπηλοί από σεβασμό στη μνήμη του. Θυμούνται τη γενναιότητα και την προσφορά του στον άνισο, αλλά τίμιο και δίκαιο αγώνα του.
Βέβαια, ο αγώνας των εσκιάδων εκδικητών συνεχίστηκε με άλλους ισάξιους αρχικαπετάνιους μέχρι το 1750, οπότε, ύστερα από κάποια διαβεβαίωση των Τούρκων
για την ζωή και την περιουσία των Ελλήνων, κατέβηκαν από τα βουνά και συνέχισαν την αγροτική τους ζωή, που την είχαν εγκαταλείψει , λόγω των διώξεων από τους Τούρκους.
Γιώργος Αντωνιάδης
Οικονομολόγος-Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου