Λεωνίδας Ιασονίδης

Ο Λεωνίδας Ιασονίδης γεννήθηκε το 1884 στην Πουλαντζάκη του Πόντου, όπου, μεγάλωσε, πήγε στο δημοτικό σχολείο. Οι ευκατάστατοι γονείς του τον έστειλαν, κατόπιν, στην Κερασούντα, όπου φοίτησε στο εκεί ημιγυμνάσιο, και στη συνέχεια στο Φροντιστήριο, στην Τραπεζούντα.

Επιθυμία του, καθώς και των γονέων του, ήταν να σπουδάσει νομικά. Έτσι, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου γράφτηκε στη νομική σχολή, στο πανεπιστήμιο. Αποφοίτησε με βαθμό άριστα. Έχοντας την οικονομική ευχέρεια, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου σπούδασε πολιτικές και νομικές επιστήμες. Τελείω­σε τις σπουδές του το 1915, σε ηλικία 31 ετών.

Ανήσυχο πνεύμα καθώς ήταν και με τη φλόγα της νιότης να τον κατακαίει, δεν έμεινε αδρανής στη Γαλλία, αλλά έφυγε, μέσω Ρουμανίας, για το Ροστόφ της Ρωσίας, ενώ μαινόταν στην Ευρώ­πη ο πόλεμος.

 Γύρισε σε διάφορες περιοχές του Καυκάσου και με θερμά πατριωτικά λόγια, εμψύχωσε τους Έλληνες που ζούσαν εκεί, μετά τη φυγή τους από τον Πόντο, για να αποφύγουν τις διώ­ξεις των Τούρκων. 

Ήταν το 1917, λίγο καιρό πριν από την επα­νάσταση των Ρώσων, τότε που ο Καύκασος και η Κριμαία είχαν γεμίσει με Έλληνες. Ήταν, επίσης, η εποχή που κατά δεκάδες οι Έλληνες της νότιας Ρωσίας έστελναν στο Βατούμ, στην έδρα του Εθνικού Συμβουλίου των Ποντίων, ψηφίσματα, διακηρύσσοντας την επιθυμία τους για έναν ανεξάρτητο Πόντο.

Ο Λεωνίδας Ιασονίδης ξαναγύρισε στη Γαλλία, στο Παρίσι, αυτή τη φορά, όμως, έχοντας μαζί του ψηφίσματα του 1.500.000 Ελλήνων του Πόντου, ως εκπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου. 

Στο Παρίσι, προσπάθησε να έχει τη συμπαράσταση του Βενιζέ­λου και με σθένος αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία του Πόντου. Δυστυχώς, ο Βενιζέλος, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι δεν έδειξαν ενδι­αφέρον για την ανεξαρτησία των Ποντίων, γιατί τους συνέφερε η ανεξαρτησία της περιοχής της Κωνσταντινούπολης.

Για τους αγώνες του στο Βατούμ και τη Ρωσία, οι Τούρκοι, επειδή δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν, τον καταδίκασαν ερήμην σε θάνατο. Οι Τούρκοι έκαναν κάτι ακόμη σκληρότερο- συνέλαβαν και έκαψαν ζωντανό τον 27χρονο αδελφό του.

Ο Λεωνίδας Ιασονίδης, από το 1923 που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα έως και το 1952 συμμετείχε ενεργά στην πολιτική. Μόνον κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έλειψε από την Ελλάδα.

 Εκλέχτηκε οχτώ φορές βουλευτής, δύο φορές γερουσιαστής και διετέλεσε υπουργός και γενικός διοικητής Βόρειας Ελλάδας. Πέ­θανε στις 29 Ιουλίου του 1959 χωρίς περιουσιακά στοιχεία.