Στους άντρες
η ενδυμασία ήταν από ύφασμα που το προμηθευόταν από τα μεγάλα εμπορικά
καταστήματα της Τραπεζούντας και το έραφαν επί τόπου οι φραγκοράφτες.
Στις γυναίκες
το πιο συνηθισμένο ήταν ένα σκληρό ύφασμα (τσοχαν), με μια ποδιά από το ίδιο
ύφασμα που το έλεγαν φοτάν.
Στις
Σανταίες η ποδιά κάλυπτε το μπροστινό κάτω μέρος του σώματος και ο κόμπος γινόταν
από πίσω.
Στην
Γαλίαινα κάλυπτε το πλάγιο κάτω μέρος του σώματος και ο κόμπος ήταν από το άλλο
πλάγιο.
Στην Ματσούκα
κάλυπτε το μπροστινό τμήμα του σώματος και ο κόμπος ήταν μπροστά.
Έτσι από
την θέση που είχε η ποδιά γνώριζες από πιο μέρος είναι η γυναίκα που το φοράει.
Στο κεφάλι
είχαν ένα μαντήλι (τσεμπέρ).
Σαν στηθόδεσμο
είχαν μπροστά στο στήθος ένα χρωματιστό ύφασμα (σπαλέρ) που το έδεναν με λωρίδα
από το λαιμό, και με δυο λωρίδες από την μέση.
Αυτό που
εδώ ονομάζουμε εθνική ενδυμασία των Ποντίων, ήταν εντελώς άγνωστη στη Σαντά και
αποτελούσε ενδυμασία των Τούρκων που κατοικούσαν στα γύρω χωριά.
Τα τελευταία
χρόνια έγινε κάποια μεταβολή στην ενδυμασία των γυναικών. Την τσόχα την αντικατέστησαν
με ύφασμα καπιτονέ φοδραρισμενο, την λιπατιάν και την φοτάν με ύφασμα
βαμβακερό. Το ντύσιμο αυτό ήταν για τις πιο πλούσιες οικογένειες.
Τα παπούτσια
ήταν σπάνια και κυριαρχούσαν τα τσαρούχια που τα κατασκεύαζε η κάθε νοικοκυρά, για
όλη την οικογένεια.
Μόνο αυτοί
που γύριζαν από την Ρωσία είχαν δερμάτινες μπότες (σαπόκια).
Dumanli: Σαντά
Dumanli: Σαντά