ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ

Το μεγαλύτερο ευτύχημα για κάθε Πόντιο ή Πόντια ήταν το προσκύνη­μα στους  Αγίους Τόπους, να πάνε σον "Αεν Τάφον, σό χατζιλούχ.  Η επί­σκεψη αυτή εκτός από την ψυχική ικανοποίηση, προσπόριζε και τον τιμητικό τίτλο του Χατζή, γι' αυτό συνηθισμένη ήταν η ευχή: Χατζής ή Χατζάβα νά ‘ίνεσαι.

Επειδή η επίσκεψη στους  Αγίους Τόπους κόστιζε αρκετά, και η συγκοι­νωνία τότε δεν ήταν εύκολη, γι’ αυτό ελάχιστοι ήσαν εκείνοι που επιχειρού­σαν να πάνε σό Χοττζιλούχ.

Για τη διάρκεια και τους κινδύνους του ταξιδιού έκαμναν πρώτα ευχέλαιο, εξομολογούνταν και μεταλάβαιναν και ύστερα ξε­κινούσαν. Κανόνιζαν το χρόνο της μετάβασης τους έτσι, ώστε το Πάσχα νά βρίσκονται στα Ιεροσόλυμα.

Κατά το 1900 γυρίζοντας από τους  Αγίους Τόπους ο Αβραάμ Νασούφς για να πάει στην ενορία Κοσλαράντων, απ’ όπου ήταν η καταγωγή του, έπρεπε να περάσει από την ενορία των Πινατάντων.

 Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι ήλθε στην κοντινή ενορία Ισχανάντων, βγήκαμε έξω από το χωριό, σή Ζουγανίτα, να τον υποδεχθούμε.

Ο παπάς με το Ευαγγέλιο, τα λάβαρα, οι επίτροποι, οι ψάλτες και ο λαός. Όταν ανταμώσαμε, ο Χατζής φίλησε το Ευαγγέλιο, εροδοσταμίασαν άτον κι’ εκείνος έριξε στο δίσκο μιά χρυσή λί­ρα, ο κόσμος φίλησε το χέρι του και τον συνόδεψε ως την κάτω άκρη του χωριού.

Οι προσκυνητές έφερναν από τον Άγιο Τάφο διάφορα μικροπράγματα εικόνες, σταυρούς, κομπολόγια φθηνά και κεχριμπαρένια, πίπες, κεριά, για να χαρίσουν στους επισκέπτες τους για τον εαυτό τους έφερναν τα κε­ριά της κηδείας και το σάβανο τους.

Η επίσκεψη των συγχωριανών και ξένων διαρκούσε πολλές μέρες , ο χατζής όμως και η χατζάβα δεν κουράζονταν να διηγούνται τις εντυπώσεις τους από το προσκύνημα και μάλιστα πως κατέβαινε τ' αεφώς.






Στάθης Αθανασιάδης(Γεροστάθης)

"Ιστορια & Λαογραφία της Σαντάς "