Από τα πρώτα χρόνια του Αγώνα η πολιτική εξουσία παραχωρούσε χαριστικώς στους ανθρώπους της φατρίας της εθνικά κτήματα ή τα εκποιούσε στους προνομιούχους αντί ευτελούς τιμήματος.
«Χωριά ολόκληρα και άλλα οικόπεδα αγοράζοντο κατ’ αυτόν τον τρόπον (με ομολογίες χωρίς αντίκρυσμα) από τους δυνατούς» (Φωτάκος, σ. 565).
Τα εθνικά κτήματα, γράφει ο Εμμ. Σπυρίδωνος, «αγοράζονται πάντοτε από τους πλουσίους εις τιμάς μικροτάτας... και ούτω οι πλούσιοι επισωρεύοντες επί των κοινών συμφερόντων εις τα πλούτη των πλούτη να υπερπλουτίζουν... και αυτό το αιχμάλωτον του λαού μέρος, οι δυστυχείς γεωργοί να δουλεύουν ακαταπαύστως ταλαιπωρούμενοι όχι διά την πατρίδα αλλά δια τους πλουσίους καθώς πρότερον εδούλευον δια τους τυράννους των» (ό.π., σ. 46 σημ.).
Και ο Μακρυγιάννης, για την αρπαγή της εθνικής γης από τους κυβερνώντες και τους κομματικούς τους συνεταίρους: «Την γης οπού λευτερώσαμεν με τους αγώνες μας κι’ αίματά μας την δίνετε και την αγοράζουν οι σύντροφοί σας, εκείνοι που μας κάναν σίγρι (μας κοίταζαν χαζεύοντας) όταν σκοτωνόμαστε.
Αυτήνοι τα χαίρονται, αυτήνοι αγοράζουν ενα γρόσι το στρέμμα την γής, άγρια και ήμερη, την αγοράζουν κι’ όσ’ είναι κολάκοι σας και σπιγούνοι σας» (ό.π., τ. Β', σ. 12).
Και οι σημερινές αποκρατικοποιήσεις ιδιωτικά και μόνο συμφέροντα εξυπηρετούν. Η εθνική περιουσία περιέρχεται σε εγχώριους και ξένους κερδοσκόπους. Και επειδή η πολιτική εξουσία χρειάζεται χρήματα για να καλύψει τα ελλείμματα που προκαλεί η κομματική λεηλασία, προσφέρει για πωληση, όπως τότε, «εθνικήν γήν», ελληνικά νησιά που αποκαλεί, ευτελίζοντάς τα «βραχονησίδες» ή δασική γη. Αλλά και κρατικές κερδοφόρες επιχειρήσεις αντί πινακίου φακής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου