Σχολική χρονιά 1873 - 74.
Στο σχολείο Ισχανάντων δίδαξε ο Σπύρος Μαντίδης.
Στο σχολείο Πινατάντων ο Χαράλαμπος Τσαντεκίδης.
Στο σχολείο Κοζλαράντων ο Χαράλαμπος Κάμπερ.
Στο σχολείο Ζουρνατσάντων ο παπα Παύλος Κεχαγιόπουλος.
Στο σχολείο Τερζάντων ο παπά Γεώργιος Μωϋσιάδης.
Τη χρονιά αυτή καθώς και την επόμενη ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος "ΞΕΝΟΦΩΝ" της Τραπεζούντας είχε υπότροφους μερικά άπορα παιδιά γυμνασίου στα οποία έδινε μηνιαίο επίδομα 40 γρόσια.
Ανάμεσα σ' αυτά ήταν και ο πατέρας μου Κωνσταντίνος Νυμφόπουλος. Το 1875 κόπηκε το επίδομα αυτό και έτσι διέκοψαν τη φοίτηση τους στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας και ο πατέρας μου και πολλά άλλα άπορα παιδιά.
Σχολική χρονιά 1874-75.
Στο Σχολείο Ισχανάντων δίδαξε ο Κοσμάς Αμάραντος.
Στο σχολείο Πιστοφάντων οι παπα Ηλίας Πιστοφίδης και Ευστάθιος Σακόγλου.
Στο σχολείο Πινατάντων ο Χαράλαμπος Τσαντεκίδης.
Στο σχολείο Τερζάντων ο παπα Γεώργιος Μωϋσιάδης.
Στο σχολείο Κοζλαράντων ο Χαράλαμπος Κάμπερ.
Στο σχολείο Zουρνατσάντων ο Κωνσταντίνος Ροδόπουλος
Σχολική χρονιά 1875 - 76.
Στο σχολείο Ισχανάντων δίδαξε ο Δημήτριος Εφραιμίδης.
Στο σχολείο Πιστοφάντων οι παπα Ηλίας Πιστοφίδης και Ευστάθιος Σακόγλου.
Στο σχολείο Πινατάντων ο Γιάννης Σούσος.
Στο σχολείο Τερζάντων ο Χαράλαμπος Τσαντεκίδης.
Στο σχολείο Κοζλαράντων ο Χαράλαμπος Κάμπερ.
Στο σχολείο Ζουρνατσάντων ο Κ. Ροδόπουλος.
Σχολική χρονιά 1876 - 77.
Στο σχολείο Ισχανάντων δίδαξε ο Κωνσταντίνος Νυμφόπουλος.
Στο σχολείο Πιστοφάντων οι παπα Ηλίας Πιστοφίδης και Ευστάθιος Σακόγλου.
Στο σχολείο Πινατάντων ο Δημ. Εφραιμίδης.
Στο Σχολείο Τερζάντων ο Χαράλαμπος Τσαντεκίδης.
Στο σχολείο Κοζλαράντων ο Χαράλαμπος Καμπερ .
Στο σχολείο Ζουρνατσάντων ο Κ. Ροδόπουλος.
Απ' τη χρονιά αυτή ως το 1894 τα σχολεία Ισχανάντων και Πιστοφάντων είχαν τάξεις 7, και τα άλλα σχολεία 5-6 τάξεις.
Ως τη χρονιά αυτή φοιτούσαν στα σχολεία Σαντάς μονάχα αγόρια. Τη χρονιά αυτή μπήκαν στα σχολεία δειλά δειλά μερικά κορίτσια, των οποίων ο αριθμός με το πέρασμα των χρόνων αυξήθηκε και είχαμε μέχρι του 1883, οπότε μετανάστευσε στον Καύκασο ο μισός πληθυσμός της Σαντάς, τον παρακάτω σταθερό αριθμό μαθητών και μαθητριών στα σχολεία των 6 ενοριών και των παραρτημάτων.
Eίχαμε στο σχολείο Ισχανάντων μαθητές και μαθήτριες 100,
στο σχολείο Πιστοφάντων 120,
στο σχολείο Πινατάντων 50,
στο σχολείο Κοζλαράντων 50,
στο σχολείο Τερζάντων 80,
στο σχολείο Ζουρνατσάντων 60,
στο σχολείο της Υπαπαντής 40,
στο σχολείο Κοπαλάντων 30.
Κατά το 1883 κατέβηκε ο αριθμός των μαθητών στο μισό. Μετά το 1900 ο αριθμός των μαθητών ανέβηκε στο παλαιό επίπεδο και σε μερικά σχολεία προσπέρασε τον αριθμό του 1883 κατά 10 - 20%. Μέχρι του α' Πανευρωπαϊκού πολέμου είχαμε τον παρακάτω σταθερό αριθμό μαθητών:
Στα σχολείο Ισχανάντων είχαμε μαθητές 130,
στο Παρθεναγωγείο Ισχανάντων μαθήτριες 60,
στο σχολείο Πιστοφάντων μαθητές και μαθήτριες 140,
στο σχολείο Πινατάντων 60,
στο σχολείο Κοζλαράντων 50,
στο σχολείο Τερζάντων 80,
στο σχολείο Ζουρνατσάντων 60,
στο σχολείο Τσακαλάντων 40,
στο σχολείο της Υπαπαντής 40
και στο σχολείο Κοπαλάντων 30.
Δασκάλους είχαμε ελάχιστους μέχρι το 1903, μετά την ανασύσταση όμως της Αρχιεπισκοπής Ροδόπολης ο αριθμός των δασκάλων υπερδιπλασιάστηκε. Έτσι κατά τα ευτυχισμένα εκείνα χρόνια, είχαμε 15 δασκάλους και 700 μαθητές.
Τη χρονιά αυτή αύξησε ο πατέρας μου Κων. Νυμφόπουλος τις τάξεις του σχολείου Ισχανάντων από 5 σε 6, και την επόμενη χρονιά από 6 σε 7, το δε παράδειγμά του το μιμήθηκε πρώτος ο δημοδιδάσκαλος παπα Ηλίας Πιστοφίδης. Ήταν λοιπόν επόμενο να εισαχθεί η διδασκαλία της αρχαίας στα σχολεία μας κατά το πρότυπο των σχολείων Τραπεζούντας και Αργυρούπολης και να εμφανιστεί με όλη της την μεγαλοπρέπεια η Χρηστομάθεια Ραγκαβή τόμος Α'.
Τα Μαθηματικά μπήκαν στις ανώτερες τάξεις με την πρωτοβουλία του πατέρα μου και του παπά Ηλία Πιστοφίδη οι κλασματικοί αριθμοί, οι μέθοδοι των τριών, του τόκου, της υφαιρέσεως, της αναμίξεως και επιπλέον η μέθοδος της αναγωγής στην μονάδα που ήταν έως τότε άγνωστη στα σχολεία Σαντάς. Οι δάσκαλοι Σαντάς που εργάσθηκαν πριν από τον πατέρα μου, συνέπεσε να είναι οι περισσότεροι απόφοιτοί των κατωτερων τάξεων του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας και σαν τέτοιοι που ήσαν δεν βασίστηκαν να αυξήσουν τις τάξεις και να διδάξουν την αρχαία και τα ως άνω Μαθηματικά, οι δε λίγοι που ήσαν απόφοιτοι των ανωτέρων τάξεων του Φροντιστηρίου δεν τόλμησαν ως τότε να αναλάβουν ένα τόσο βαρύ καθήκον, γιατί δεν ήταν εύκολο ένας και μόνος δάσκαλος να διδάξει σε 5 και 6 τάξεις με 100 μαθητές και μάλιστα να εισάγει και την αρχαία και τα μαθηματικά που σήμερα διδάσκονται στις κατώτερες τάξεις των Γυμνασίων μας.
Η πρωτοφανής αυτή καινοτομία του πατέρα μου άφησε εποχή και πολλές δεκάδες μαθητών απ' όλες τις ενορίες της Σαντάς συνέρρευσαν στο σχολείο Ισχανάντων για ν' ακούσουν τις παραδόσεις του. Αυτό γινόταν σ' όλα τα χρόνια της εργασίας του πατέρα μου στα σχολεία Σαντάς . Οι σύγχρονοι του πατέρα μου και οι κατοπινοί δημοδιδάσκαλοι που ήσαν βγαλμένοι από τις ανώτερες τάξεις του Φροντιστηρίου φιλοτιμήθηκαν κι αυτοί ν' αυξήσουν τις τάξεις των σχολείων τους σε 5 και 6 και να εισάγουν τα ίδια μαθήματα, εργάστηκαν κι αυτοί σκληρά και έτσι αμέσως από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής τους μεγαλούργησαν τα σχολεία της Σαντάς. Και πότε μεγαλούργησαν ; Μεγαλούργησαν όταν στην ελεύθερη μας Ελλάδα οι περισσότεροι δάσκαλοι ήσαν αγράμματοι, οι δάσκαλοι του 80 !
Λοιπόν η τέτοια δράση των δασκάλων της Σαντάς τους εξύψωσε στην συνείδηση του πληθυσμού της. Όσον αφορά τον πατέρα μου, αυτός εργαζόταν με αφάνταστο ζήλο. Εργαζόταν πέραν του κανονικού, από το πρωί ως το βράδυ, χωρίς να σκεφθεί την υγεία του. Οι φίλοι του πολλές φορές τον συμβούλευαν να ελαττώσει τις ώρες της καθημερινής εργασίας μα αυτός ακουγόταν να λέει: : Δεν μπορώ να αδικήσω τα παιδιά.
Οι Ισχανανταίοι και γενικά οι Σανταίοι θαύμαζαν την αφοσίωση του προς το καθήκον και τον ζήλο του προς την εργασία. Η διδασκαλία του ήταν ελκυστική, παιδαγωγική. Οι μαθητές του, oι οποίοι με συγκίνηση θυμούνται τις παραδόσεις του και οι οποίοι όλοι χωρίς εξαίρεση ευλογούσαν το όνομα του, έγιναν υπέρμαχοι της Μεγάλης ιδέας και λάτρες του αρχαίου και του νέου πολιτισμού της Ελλάδας μας.
Το 1901 πέθανε ο πατέρας μου νέος στην ηλικία, 41 μόλις χρονών και τότε δεν έμεινε μάτι Σανταίου αδάκρυτο για τον πρόωρο χαμό ενός τόσο δραστήριου εργάτη των γραμμάτων.
Μιλτιάδης Κ. Νυμφόπουλος
Εκπαιδευτικός
Ιστοριογράφος Σαντάς
Στο σχολείο Ισχανάντων δίδαξε ο Σπύρος Μαντίδης.
Στο σχολείο Πινατάντων ο Χαράλαμπος Τσαντεκίδης.
Στο σχολείο Κοζλαράντων ο Χαράλαμπος Κάμπερ.
Στο σχολείο Ζουρνατσάντων ο παπα Παύλος Κεχαγιόπουλος.
Στο σχολείο Τερζάντων ο παπά Γεώργιος Μωϋσιάδης.
Τη χρονιά αυτή καθώς και την επόμενη ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος "ΞΕΝΟΦΩΝ" της Τραπεζούντας είχε υπότροφους μερικά άπορα παιδιά γυμνασίου στα οποία έδινε μηνιαίο επίδομα 40 γρόσια.
Ανάμεσα σ' αυτά ήταν και ο πατέρας μου Κωνσταντίνος Νυμφόπουλος. Το 1875 κόπηκε το επίδομα αυτό και έτσι διέκοψαν τη φοίτηση τους στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας και ο πατέρας μου και πολλά άλλα άπορα παιδιά.
Σχολική χρονιά 1874-75.
Στο Σχολείο Ισχανάντων δίδαξε ο Κοσμάς Αμάραντος.
Στο σχολείο Πιστοφάντων οι παπα Ηλίας Πιστοφίδης και Ευστάθιος Σακόγλου.
Στο σχολείο Πινατάντων ο Χαράλαμπος Τσαντεκίδης.
Στο σχολείο Τερζάντων ο παπα Γεώργιος Μωϋσιάδης.
Στο σχολείο Κοζλαράντων ο Χαράλαμπος Κάμπερ.
Στο σχολείο Zουρνατσάντων ο Κωνσταντίνος Ροδόπουλος
Σχολική χρονιά 1875 - 76.
Στο σχολείο Ισχανάντων δίδαξε ο Δημήτριος Εφραιμίδης.
Στο σχολείο Πιστοφάντων οι παπα Ηλίας Πιστοφίδης και Ευστάθιος Σακόγλου.
Στο σχολείο Πινατάντων ο Γιάννης Σούσος.
Στο σχολείο Τερζάντων ο Χαράλαμπος Τσαντεκίδης.
Στο σχολείο Κοζλαράντων ο Χαράλαμπος Κάμπερ.
Στο σχολείο Ζουρνατσάντων ο Κ. Ροδόπουλος.
Σχολική χρονιά 1876 - 77.
Στο σχολείο Ισχανάντων δίδαξε ο Κωνσταντίνος Νυμφόπουλος.
Στο σχολείο Πιστοφάντων οι παπα Ηλίας Πιστοφίδης και Ευστάθιος Σακόγλου.
Στο σχολείο Πινατάντων ο Δημ. Εφραιμίδης.
Στο Σχολείο Τερζάντων ο Χαράλαμπος Τσαντεκίδης.
Στο σχολείο Κοζλαράντων ο Χαράλαμπος Καμπερ .
Στο σχολείο Ζουρνατσάντων ο Κ. Ροδόπουλος.
Απ' τη χρονιά αυτή ως το 1894 τα σχολεία Ισχανάντων και Πιστοφάντων είχαν τάξεις 7, και τα άλλα σχολεία 5-6 τάξεις.
 |
| Σανταίοι Α' γενιάς στο καφενείο του "Χοντρού" |
Eίχαμε στο σχολείο Ισχανάντων μαθητές και μαθήτριες 100,
στο σχολείο Πιστοφάντων 120,
στο σχολείο Πινατάντων 50,
στο σχολείο Κοζλαράντων 50,
στο σχολείο Τερζάντων 80,
στο σχολείο Ζουρνατσάντων 60,
στο σχολείο της Υπαπαντής 40,
στο σχολείο Κοπαλάντων 30.
Κατά το 1883 κατέβηκε ο αριθμός των μαθητών στο μισό. Μετά το 1900 ο αριθμός των μαθητών ανέβηκε στο παλαιό επίπεδο και σε μερικά σχολεία προσπέρασε τον αριθμό του 1883 κατά 10 - 20%. Μέχρι του α' Πανευρωπαϊκού πολέμου είχαμε τον παρακάτω σταθερό αριθμό μαθητών:
Στα σχολείο Ισχανάντων είχαμε μαθητές 130,
στο Παρθεναγωγείο Ισχανάντων μαθήτριες 60,
στο σχολείο Πιστοφάντων μαθητές και μαθήτριες 140,
στο σχολείο Πινατάντων 60,
στο σχολείο Κοζλαράντων 50,
στο σχολείο Τερζάντων 80,
στο σχολείο Ζουρνατσάντων 60,
στο σχολείο Τσακαλάντων 40,
στο σχολείο της Υπαπαντής 40
και στο σχολείο Κοπαλάντων 30.
Δασκάλους είχαμε ελάχιστους μέχρι το 1903, μετά την ανασύσταση όμως της Αρχιεπισκοπής Ροδόπολης ο αριθμός των δασκάλων υπερδιπλασιάστηκε. Έτσι κατά τα ευτυχισμένα εκείνα χρόνια, είχαμε 15 δασκάλους και 700 μαθητές.
Τη χρονιά αυτή αύξησε ο πατέρας μου Κων. Νυμφόπουλος τις τάξεις του σχολείου Ισχανάντων από 5 σε 6, και την επόμενη χρονιά από 6 σε 7, το δε παράδειγμά του το μιμήθηκε πρώτος ο δημοδιδάσκαλος παπα Ηλίας Πιστοφίδης. Ήταν λοιπόν επόμενο να εισαχθεί η διδασκαλία της αρχαίας στα σχολεία μας κατά το πρότυπο των σχολείων Τραπεζούντας και Αργυρούπολης και να εμφανιστεί με όλη της την μεγαλοπρέπεια η Χρηστομάθεια Ραγκαβή τόμος Α'.
 |
| Οικογένεια στη Σαντά |
Η πρωτοφανής αυτή καινοτομία του πατέρα μου άφησε εποχή και πολλές δεκάδες μαθητών απ' όλες τις ενορίες της Σαντάς συνέρρευσαν στο σχολείο Ισχανάντων για ν' ακούσουν τις παραδόσεις του. Αυτό γινόταν σ' όλα τα χρόνια της εργασίας του πατέρα μου στα σχολεία Σαντάς . Οι σύγχρονοι του πατέρα μου και οι κατοπινοί δημοδιδάσκαλοι που ήσαν βγαλμένοι από τις ανώτερες τάξεις του Φροντιστηρίου φιλοτιμήθηκαν κι αυτοί ν' αυξήσουν τις τάξεις των σχολείων τους σε 5 και 6 και να εισάγουν τα ίδια μαθήματα, εργάστηκαν κι αυτοί σκληρά και έτσι αμέσως από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής τους μεγαλούργησαν τα σχολεία της Σαντάς. Και πότε μεγαλούργησαν ; Μεγαλούργησαν όταν στην ελεύθερη μας Ελλάδα οι περισσότεροι δάσκαλοι ήσαν αγράμματοι, οι δάσκαλοι του 80 !
 |
| Απολυτήριο Φροντιστηρίου Τραπεζούντας |
Οι Ισχανανταίοι και γενικά οι Σανταίοι θαύμαζαν την αφοσίωση του προς το καθήκον και τον ζήλο του προς την εργασία. Η διδασκαλία του ήταν ελκυστική, παιδαγωγική. Οι μαθητές του, oι οποίοι με συγκίνηση θυμούνται τις παραδόσεις του και οι οποίοι όλοι χωρίς εξαίρεση ευλογούσαν το όνομα του, έγιναν υπέρμαχοι της Μεγάλης ιδέας και λάτρες του αρχαίου και του νέου πολιτισμού της Ελλάδας μας.
Το 1901 πέθανε ο πατέρας μου νέος στην ηλικία, 41 μόλις χρονών και τότε δεν έμεινε μάτι Σανταίου αδάκρυτο για τον πρόωρο χαμό ενός τόσο δραστήριου εργάτη των γραμμάτων.
Εκπαιδευτικός
Ιστοριογράφος Σαντάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου