Έικιτι τόπια έμορφα,
παρχάρια χιλιοπλούμιστα
και ραχΐα ζωγραφιμένα
κι εν εχάντια φορτωμένα,
μάραντα σκουντουλιγμένα.
Διαβαίνε χρόνια και καιρούς
πάντα σον Πόντον πάει ο νους·
ρημαγμένα τα χωρία,
εγκλεσίας και σχολεία
τα σχολεία, τ' εγκλεσίας,
όλια εγένταν εστορίας.
Ας εμ' πουλίν κι επέτανα
κιεν’ ας εμ' αϊτένς κι επέγνα
ας σον Εύξεινον τον Πόντον
κι εν έναν χαμπέρ’ ν’ εφέρνα.
Στάθης Ευσταθιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου