Η
«χαρά», όπως ονομάζεται ο γάμος στην ποντιακή διάλεκτο, αρχίζει επίσημα το Σάββατο βράδυ,
εξακολουθεί ολόκληρη την επόμενη Κυριακή με τραγούδια, χορούς και
φαγοπότια και τελειώνει στα ξημερώματα της Δευτέρας. Ο
τελευταίος χορός είναι «το κοτσαγγέλ’», που συνοδεύεται με σχετικά
τραγούδια. Είναι χορός οδοιπορικός.
Η συντροφιά του γαμπρού «τ’ aλλάι» μαζί με τα «αδέλφια τη νύφες», με την ευρεία έννοια του όρου
(αδέλφια και ξαδέλφια), με τον λυράρη μπροστά, χορεύοντας το «κοτσαγγέλ’» και
τραγουδώντας, επισκέπτονται την αυγή της Δευτέρας συγγενικά
σπίτια. Παίρνουν ή κλέβουν από το καθένα μιa κότα. Με τις κότες αυτές γίνεται το τελευταίο γεύμα και τελειώνει ο γάμος.
Σε
πολλά μέρη του Πόντου το τραγούδι του «κοτσαγγέλ’» είναι αυτό, που αναφέρεται στο γάμο ενός ξενιτεμένου, ο οποίος παντρεύτηκε μια
«φραγκοπούλα». Τονίζεται η σημασία του γεγονότος, για να επισημανθεί τούτο σαν δραματικό περιστατικό
αλλά και απαράδεκτο φαινόμενο για την παλιά εποχή. Ο ξενιτεμένος πρέπει να
γυρίσει στην πατρίδα και να παντρευτεί κοπέλα από τη φυλή του.
Ξένε μ’, ξενιτεμένε κι ανεγνώριμε,
που πορπατείς σα ξένα, σ’ ανεγνώριμα.
—Εγώ σ’ αυτόν τον κόσμον υπαντρεύτηκα
Σε ρυθμό κοτσαγγέλ' για τους Νεοσανταίους
Ο Καραμήσον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου