Δεύτερη μάχη στο Κιμισλή. Φόνος 4 Τούρκων.

Αρχές του Ιούνη του 1922 ο Ευκλείδης συγκέντρωσε τους οπλίτες στη Μεγάλη Σπηλιά και αποφάσισε μια νύχτα να κάνει εξόρμηση προς το δημόσιο δρόμο Κιμισλή για να εκδικηθεί τους τούρκους που ανέβαιναν εκείνη την ημέρα στα παρχάρια Γιαχμούρτερε. Και ποιοι ήσαν αυτοί; Ήσαν οι κακούργοι Τουλκαρόγληδες και ο διαβόητος Χατίπ Μεχμέτ, αυτοί που σκότωσαν την Φολίνα και τους άλλους 8 Σανταίους στο Κιμισλή στις 10 του Μάη του 1918.

1905 Ένοπλοι Σανταίοι Αντάρτες

Οι αντάρτες ήσαν:

Ευκλείδης Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Κουρτίδης, Γιάννης Κουρτίδης, Λαμπρίκας Σισμανίδης, Γεώργιος Εφραιμίδης, Αλέξης Σπυριδόπουλος, Χαράλαμπος Λαζαρίδης, Χριστόφορος Αγγελίδης, Χαράλαμπος Αγγελίδης Παναγιώτης Γραντσάς, Γεώργιος Χάσος, οι 3 Τούρκοι Αλή Οσμάν, Ελιάς και Σαλέχ κι ο Αρμένης Μικούρτς.

Οι αντάρτες με πολλές προφυλάξεις βαδίσανε την νύχτα, αφήσανε τον δημόσιο δρόμο του Κιμισλή, προχωρήσανε  απ' του Κωφού και όταν κατά τα ξημερώματα φτάσανε στο Κιμισλή μπήκαν σε πρόχειρα χαρακώματα δεξιά και αριστερά του δημόσιοι δρόμου και περίμεναν την εμφάνιση των Τούρκων.

Οι Τούρκοι είχαν πολλούς οπλίτες μα πήραν και για ασφάλεια 10 χωροφύλακες από την Ούζη και όταν έφτασαν στο Κιμισλή πήραν σοβαρά μέτρα, γιατί φοβόντουσαν επίθεση των ανταρτών. Βάδιζαν οι οπλίτες τους δεξιά και αριστερά του δρόμου και με τα γυναικόπαιδα στη μέση προχωρούσαν, οι χωροφύλακες ανέβηκαν σε κάποιο ύψωμα για να προστατέψουν καλύτερα τη συνοδεία από εκεί. Αφού πέρασαν οι Τούρκοι το Κιμισλή και προχώρησαν 100-200 μέτρα προς την κατεύθυνση του Τάσκιοπρι ακούστηκε ξαφνικά επιτακτική η φωνή του του Ευκλείδη "τοβράγμαγιουν" (να μη κινηθείτε). 

Οι Τούρκοι έμειναν απολιθωμένοι από το φόβο τους. Μερικοί οπλίτες τους απλώθηκαν στη γη και άρχισαν  το τουφεκίδι. Πυροβόλησαν και οι αντάρτες και σκοτώθηκε ένας Τούρκος οπλίτης που κατρακύλησε στον κατήφορο. Οι αντάρτες δεν είχαν θύματα γιατί ήταν καλά ταμπουρωμένοι. Οι χωροφύλακες που βρίσκονταν στο ύψωμα που είπαμε από απόσταση πυροβολούσαν αλλά χωρίς αποτέλεσμα.. Οι αντάρτες προκαλούσαν τους χωροφύλακες να πλησιάσουν και να δείξουν την παλληκαριά τους, μα αυτοί ρίχνανε μονάχα από μακριά. Μέσα στη μέθη της μάχης ο Ευκλείδης κάλεσε τον αρχηγό των Τούρκων Χατίπ Μεχμέτ να παραδοθεί , μα αυτός φώναξε:"Ελλίοριμ τα τεσλίμ'  ολμάμ" (Πεθαίνω και δεν παραδίνομαι). Τότε ο Γιάννης Κουρτίδης που δεν ήταν ταμπουρωμένος καλά  παρακάλεσε τον Ευκλείδη να ρίξει με το αυτόματο πιστόλι του εναντίον των Τούρκων για να τους απασχολήσει ώσπου να κατορθώσει ο ίδιος να ταμπουρωθεί και να πετύχει από το μετερίζι του στόχο κατά του αρχηγού Χατίπ. Ο Ευκλείδης έκανε πράγματι χρήση του πιστολιού του και τότε ο Γιάννης πέτυχε να μετακινηθεί σε ασφαλέστερη θέση. Με τον πρώτο πυροβολισμό ο Γιάννης πέτυχε τον Χατίπ Μεχμέτ και τότε οι αντάρτες κάλεσαν τους υπόλοιπους Τούρκους οπλίτες να παραδοθούν. Πράγματι παραδόθηκαν οι άλλοι  Τούρκοι, μα τότε ο Αρμένης Μικούρτς κατάγγειλε στον αρχηγό σαν εγκληματία τους τρεις Τουλκαρόγληδες για τις σφαγές που έκαναν το 1915 εναντίον των Αρμενίων και παρακάλεσε τους αντάρτες να τους τουφεκίσουν όπως και έγινε.

Τους άλλους Τούρκους που παραδόθηκαν τους αφόπλισαν μεν οι αντάρτες, αλλά δεν μπόρεσαν να τους ληστέψουν γιατί τα λεφτά τους τα είχαν παραδώσει στις γυναίκες που τους συνόδευαν , τις γυναίκες δε δεν ήθελαν να ενοχλήσουν οι αντάρτες. Τα λάφυρα που πήραν οι αντάρτες ήσαν εκτός από τα όπλα δύο αλογοφορτία άλευρα, αλάτι, φρούτα και κάτι άλλα τρόφιμα .

Σανταίοι Α' γενιάς

Τα λάφυρα αυτά τα αγγάρεψαν οι αντάρτες σε μερικούς Τούρκους αγωγιάτες να τα μεταφέρουν στο Λιθομπορέν για ασφάλεια, οι δε συνοδοί των αγωγιατών εκείνων αντάρτες μας Λαμπρίκας Σισμανίδης και Γεώργιος Εφραιμίδης τους επέτρεψαν τότε μετά την εκφόρτωση των αλόγων να διασχίσουν την Σαντά με τα άλογα τους και να παν να βρουν τους συντρόφους τους πέραν του Τάσκιοπρι.

Οι αγωγιάτες αυτοί είχαν την υποψία μήπως τους σκοτώσουν οι αντάρτες στο δρόμο, μα άμα είδαν πως τους άφησαν ελεύθερους δήλωσαν πως θα διαλαλήσουν παντού την μεγαλοψυχία των ανταρτών της Σαντάς.