Άμον ντο έμπαινεν ο Μαρτς ο μήνας σο Kαν και ση Ίμεραν ολ' οι γυναίκ, αγούρ και ούλαι τα κορίτσαι κι οι νυφάδες έδεναν σο δεξόν το χέρν ατούν ένα ζουλιχτόν άσπρον και κόκκινον ράμμαν κ' εφύλατναν ατό ους να έρχουνταν τα χελιδόναι και ατότε έλυναν ατό.
Με το ράμμαν άλλο κ' έμαύριζεν το κατσήν ατούν ασή Μαρτί τον ήλεν, κ' εφέρναν μιμίδαι, μούτζας καi μεδένται και κ'εχπαράουσαν την νύχταν.
(Όταν έμπαινε ο Μάρτης μήνας στο Καν και στην Ίμερα όλοι γυναίκες, αγόρια και όλα τα κορίτσια και οι νύφες έδεναν στο δεξί τους χέρι ένα στριμμένο άσπρο και κόκκινο ράμμα και το φύλαγαν ώσπου να έρχονταν τα χελιδόνια και τότε το έλυναν.
Με το ράμμα άλλο δεν μαύριζε το πρόσωπό τους από τον ήλιο του Μάρτη, δεν έφερναν μικρά σπιθούρια, εκζέματα και σπυριά και δεν τρόμαζαν την νύχτα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου