Τ’ άψιμον ή γιασίρ (σκλαβάκια).

Karakapan
φωτο: Erdal Aydin

Στις δύο άκρες ενός χώρου καρφώνουν ένα ξύλο ή τραβά­νε γραμμές ή τοποθετούν πέτρες. Είναι η θέση των δύο στρα­τοπέδων. Δεξιά και μπροστά σε κάθε στρατόπεδο και σε από­σταση 8-10 μέτρα είναι η θέση των αιχμαλώτων. Χωρίζονται οι παίκτες σε δύο στρατόπεδα εξίσου, και κάθε ομάδα πάει στο στρατόπεδό της. Ένας από τους παίκτες από το ένα στρατόπε­δο βγαίνει έξω, βγαίνει και ένας άλλος από το άλλο στρατόπεδο και κυνηγά τον πρώτο που βγήκε από το άλλο στρατόπεδο.

 Ο πρώτος δεν μπορεί να κυνηγήσει τον δεύτερο, εκτός και αν έρθει στην βάση του στρατοπέδου του και παίρ άψιμον (παίρνει φωτιά). Βγαίνει ένα άλλος και κυνηγά τον δεύτερο, ένα άλλος τον τρίτο κτλ. Όποιος κυνηγώντας φθάσει τον άλλον και τον ακουμπήσει τότε αυτός πιάνεται αιχμάλωτος και το παιχνίδι σταματά. Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται μέχρις ότου το ένα στρατόπεδο πιάσει ορισμένο αριθμό αιχμαλώτων, οπότε κερδίζει μια παρτίδα. 

Οι ηττημένοι μεταφέρουν στη ράχη τους τους νικητές μερικές φορές από το ένα στρατόπεδο στο άλλο. Μετά αλλάζουν θέ­σεις και το παιχνίδι επαναλαμβάνεται. Ο παίκτης που βγαίνει από τα όρια του χώρου θεωρείται αιχμάλωτος.