Πόσο λυπάμαι...

Είσοδος Πιστοφάντων

Πόσο θα ήθελα αλήθεια,

να έγραφα ένα ποίημα, στ’ αλήθεια.

Αυτά που γράφω στα ποντιακά,

του πόνου είναι γιατρικά.

Του πόνου που ένοιωσα όταν είδα,

την όμορφη τη μακρινή Πατρίδα,

την ξακουστή, αξέχαστη Σαντά.

Και τώρα κλαίω αληθινά,

δεν θα μπορέσω να τη δω ξανά,

γέρασα πια και, «πώς νά πάω ’ς ση Σαντά;»

Φοβάμαι μήπως δεν θ’ αντέξω άλλο χωρισμό,

Φοβάμαι μήπως δεν θα έχω γυρισμό.

Όλοι πηγαίνουν κ’ εγώ φοβάμαι,

όλοι πηγαίνουν κ’ εγώ δεν θα ’μαι.

Πόσο λυπάμαι...

Πόπη Τσακμακίδου- Κωτίδου
Φιλόλογος- Συγγραφέας