 |
| Ρέπουλης Εμμανουήλ |
Στις
4 Απρίλη 1919 έγραφε απ' το Παρίσι προς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησής
του Εμμ. Ρέπουλη, ύστερα από δυο άλλες επιστολές:
«Χθες και σήμερον επί τρεις και ημίσειαν εν όλω
ώρας εξέθηκα ενώπιον της Συνδιασκέψεως-ή ακριβέστερον του Συμβουλίου των
Μεγάλων Δυνάμεων- τας εδαφικάς διεκδικήσεις της Ελλάδος και υπεστήριξα αυτάς
όπως ημπόρεσα καλύτερα. Σπανίως εδοκίμασα μεγαλυτέραν συγκίνησιν από την
εύλογον ανησυχίαν μήπως δι' ένα ή άλλον λόγον δεν κατώρθωνα να παρουσιάσω υπό
το καλύτερον φως τα ζητήματά μας και μήπως ταύτα, εξ αθελήτου βέβαια
υπαιτιότητός μου, δεν υπεστηρίζοντο όπως έπρεπε καθ' ην στιγμήν ακριβώς από την
απόφασιν της Συνδιασκέψεως μέλλει να εξαρτηθή -χωρίς καμμίαν ρητορικήν
υπερβολήν- το μέλλον του έθνους.
»Νομίζω ότι η εκ της εκθέσεώς μου παρασχεθείσα
εντύπωσις υπήρξεν αγαθή. Και ο Ουίλσων και ο Κλεμανσώ και ο Λόυδ Τζωρτζ και ο
Ορλάνδο δεν παρέλειψαν όταν τους απεχαιρέτων να με βεβαιώσουν ότι τους έκαμε
βαθείαν εντύπωσιν. Και άλλοθεν, άλλωστε, εβεβαιώθημεν ότι και μετά την
συνεδρίασιν εξεφράσθησαν κατά τον αυτόν τρόπον.
»Αι ευμενείς αύται διαθέσεις δεν αποδεικνύουν
βέβαια και ότι το σύνολον των διεκδικήσεών μας θα γίνει δεκτόν. Αλλ' η
συντελεσθείσα από τεσσάρων μηνών πρόοδος είναι καταπληκτική. Η Ιταλία, ήτις
τότε ήλπιζεν ακόμη να λάβη την Σμύρνην, όχι μόνον έπαυσε να την ζητή καν, αλλ'
αποδέχεται και την εν αυτή εγκατάστασίν μας, ζητεί δε μόνον όπως παραχωρηθή εις
αυτήν η κοιλάς του Μαιάνδρου... Αλλ' ό,τι καταντά εκπληκτικώτερον είναι ότι η
αξίωσίς μας όπως επεκταθώμεν εις την Θράκην μέχρι του Ευξείνου Πόντου,
συζητείται και σοβαρώς και ευμενώς...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου