Επικήδειος Νίκου Καπετανίδη για τον χαμό ενός νέου!!!!!

Στις 18 Απρίλη 1919 η εφημερίδα  ¨ΕΠΟΧΗ" περιγράφει ένα τραγικό περιστατικό που έγινε το βράδυ της δεξίωσης των αξιωματικών του «Βέλους». Σκοτώθηκε ένας νέος που λεγόταν Μιχάλης Ζουντουρίδης και να πώς αφηγείται η εφημερίδα του Καπετανίδη το περιστατικό:

«Χθες το πρωί ως αστραπή διεδόθη εις την πόλιν, εις όλας τας συνοικίας και τα περίχωρα, η αγρία νυκτερινή δολοφονία του ομογενούς νέου υπό Τούρκου στρατιώτου, την ώραν καθ' ην η Ελληνική Λέσχη παρέθετε το επίσημον δείπνον προς τιμήν των Ελλήνων αξιωματικών του αντιτορπιλλικού «Βέλος». Απερίγραπτος η συγκίνησις που κατέλαβε τον λαόν. 

Από ενωρίς είχον πληροφορηθή το τραγικόν συμβάν οι γονείς του θύματος, προσελθόντες με ολολυγμούς και θρήνους εις την Λέσχην δια να εύρουν νεκρό το αγαπημένο τους παιδί, το οποίον σφαίρα, κακούργου και εκφύλου αφήρπασεν από την ζωήν. Άπειρος κόσμος εξ όλων των σημείων της πόλεως κατέκλυσε την Λέσχην και όλον τον δρόμον, γυναίκες δε του λαού προσήρχοντο δια να μοιρολογήσουν το άτυχο παλληκάρι».

Πάνδημη ήταν η κηδεία που έγινε. Ο Νίκος Καπετανίδης μίλησε με όλο το πατριωτικό πάθος που τον διέκρινε - ο επικήδειος λόγος του χαρακτηρίζει και τον ίδιο αλλά και τους παλμούς των ημερών εκείνων:

«Θλιμμένος και δακρυσμένος ο ελληνισμός της Τραπεζούντος κηδεύει το αθώον θύμα του άγριου μίσους που ήλθε να σκορπίση την οδύνην και τον βαθύν πόνον μέσα εις την εθνικήν χαράν του λαού. Η ψυχή μας μόλις αντίκρυσε το παντοτεινόν της δράμα. Μόλις είδαμε να γίνωνται πραγματικότητες τα όνειρα τα οποία πάπποι και προπάπποι εδημιούργησαν δια τα εθνικά μας ιδανικά και ο ελληνισμός της Τραπεζούντος. Μόλις ησθάνθη την ευφροσύνην της γαλανόλευκης που υπερήφανη εκυμάτισε και κυματίζει εις τα παράλιά μας. Μόλις είδαμεν τους δοξασμένους ήρωας που προσφέρουν άφθονον το αίμα δια το μεγαλείον της Μητέρας Πατρίδος. 

Νίκος Καπετανίδης

Μέσα εις την χαράν μας αυτήν και μέσα εις τον ιερόν μας αυτόν ενθουσιασμόν, ο άγριος δολοφόνος που δεν υποφέρει το ελληνικόν φως, αιματοκύλησε τον αθώον Έλληνα και βάφεται το χώμα της Τραπεζούντος με το αίμα του Έλληνος νέου.

 Μοίρα κακή! Μοίρα που εξακολουθεί να θερίζη από τον πολυπαθή ελληνισμόν τα παιδιά της φυλής και να γιγαντώνη τας θυσίας τας οποίας το μαρτυρικόν πανελλήνιον προσέφερε και προσφέρει. Δια τον ελληνισμόν κάθε στέφανος δόξης εθνικού μεγαλείου εβάφη πάντοτε μέσα εις το αίμα των μαρτύρων και των ηρώων, των αλησμονήτων προμάχων, οι οποίοι είτε εις τα πεδία των μαχών, είτε εις την ανοικτήν θάλασσαν, είτε κάτω από την δολοφόνον επίθεσιν, έπεσαν και έβαψαν την γην με το αίμα των. 

Αλλ' οι μάρτυρες και οι ήρωες αυτοί μαζί με την βαθείαν θλίψιν την οποίαν αφήνουν εις την εθνικήν ψυχήν γίνονται συνάμα και φωτεινά σύμβολα που καθοδηγούν το μαρτυρικόν μας έθνος, γίνονται τα πολυτραγουδημένα παλληκάρια τα οποία πλατύνουν τα όνειρα και τους πόθους και τα δίκαιά μας.

 Θλιμμένος και δακρυσμένος ο ελληνισμός της Τραπεζούντος κηδεύει και αυτός τώρα τον αλησμόνητον νέον, ο οποίος με τον αγνόν ενθουσιασμόν της ψυχής του έζησεν ολίγας ώρας με την γοητείαν της εθνικής χαράς. Ελληνόπουλο και αυτός, είχε την μυστικήν λατρείαν προς την Μητέρα Πατρίδα, είχε τα όνειρά του. Και ενώ εχαίρετο την πραγματοποίησιν των πόθων του, άγριος και μυσαρός ο απαίσιος δολοφόνος του αφήρεσε την ζωήν και ενέκρωσε την χαράν και τον ενθουσιασμόν του πολυδακρύτου νέου μας.

Το αίμα σου, αλησμόνητε Μιχάλη, είναι η κόκκινη γραμμή η οποία εχρωμάτισε το γλυκοχάραμα του Λυτρωμού. Το αίμα σου, με το οποίον έβαψες το χώμα της πατρίδος μας, θα μας μείνη δια πάντα ωσάν φωτεινή γραμμή δια να μας καθοδηγή εκεί όπου ο εθνικός μας πόθος μας καλεί».

Τραπεζούντα

Και η «Εποχή» κλείνει την περιγραφή: «Η επιβλητική κηδεία του θύματος, λαβούσα μορφήν μεγάλης διαδηλώσεως, ενεποίησε εντύπωσιν εις τους επισήμους ξένους της πόλεώς μας. Η Τραπεζούς σπανίως είδε ομοίαν μεγαλοπρέπειαν νεκρικής πομπής και αλησμόνητος θα παραμείνη εις πάντας η ημέρα αύτη, καθ' ην ο ελληνισμός της Τραπεζούντος εξεδήλωσεν επιβλητικώτατα την ζωηράν του αγανάκτησιν και θλίψιν δια το διαπραχθέν τυφλόν και άγριον ανοσιούργημα».