Ο
διάσημος ποιητής Ίγκορ Κοχανόφσκι το 1989 έγραψε ένα
δυνατό ποίημα. Μιλούσε για τα 70 χρόνια της Ρωσίας και ίσως φανταζόταν πως τώρα
τα πάντα θα αλλάξουν. Τα επόμενα χρόνια τον διέψευσαν…
Αφιερώνω αυτήν την μετάφραση στα 41 παιδιά που κάηκαν μέσα στο «Του χειμωνιού
το κερασάκι».
Στην αρχή έδερναν τους ευγενείς,
Μετά τους πιο δουλευταράδες πυροβολούσαν,
Μετά στοίβες στα γκουλάκ απ’ τους συγγενείς
Μεγάλωναν απ’ τους χιλιάδες που δεν σιωπούσαν.
Ανάμεσα στους τελευταίους της διάνοιας η αριστοκρατία,
Οι υποστηρικτές της αξιοπρέπειας και οι εχθροί της αδικίας,
Άχρηστα στην παλιοδουλειά εργαλεία
Για τον μηχανισμό γενικευμένης κολακείας.
Οι υποστηρικτές της αξιοπρέπειας και οι εχθροί της αδικίας,
Άχρηστα στην παλιοδουλειά εργαλεία
Για τον μηχανισμό γενικευμένης κολακείας.
Στους υφιστάμενους ενθαρρύνοντας την μετριότητα
Εκτοπίζει τους άξιους η εξουσία.
Στον Μεσαίωνα βαδίζει η ολοκληρότητα,
Δημιουργώντας των βολικών την αυτοκρατορία.
Υπάκουους, απαρατήρητους, δυστυχισμένους,
Έτοιμους να εκτιμούν ως ηγέτη, τον σφετεριστή,
Να απομιμούνται τους δήθεν ευτυχισμένους,
Και δικαιωματικά άξιους για ύμνηση κοσμογυριστή…
Η χώρα αδύναμη από τον φόβο των γονατισμένων,
Ακόμη δεν γνωρίζει για τις ζημιές των μελλόντων,
Δεν γνωρίζει, ότι το ΠΟΣΟΣΤΟ των σκοτωμένων
Θ’ ανταποκρίνεται στην ΠΟΙΟΤΗΤΑ των ζώντων.
1989
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου