Γυναίκες προχωρημένης ηλικίας

Τα χρόνια τρέχουν, γυρίζουν σαν προπέλα,

Μασάω και μιλάω δύσκολα, έχω μασέλα.

Κοιτώ τον καθρέπτη με στενοχώρια,

Στο λαιμό και πρόσωπο, της ζωής τα ζόρια.

Στο κατάστημα αγοράζω γόβες-μαγεία,

Να τις φορέσω δε μπορώ, πλατυποδία.

Πρέπει να πάω για οφθαλμοσκοπία,

Είμαι πρεσβυωπική, ή έχω μυωπία.

Και η ακοή μου σιγά σιγά καταντά,

Με στέλνουν μακριά, πάω κοντά.

Λέει ο κόσμος πότε πότε βλακείες, 

Δήθεν η αγάπη δεν ξέρει ηλικίες.

Τάχα και στα γεράματα είναι κάτι ενδιάθετο,

Αλλά η εμπειρία μου λέει το αντίθετο.

Κάνω γλυκά μάτια, έρχεται η ατολμία,

Και νιώθω σαν να κάνω κάποια ανομία.

Στην αγκαλιά του άνδρα θέλω να ριχτώ, 

Αλλά τα γυαλιά μου εμποδίζουν και αγανακτώ.

Και η μνήμη μου μειώθηκε τραγικά,

Γιατί ξάπλωσα δίπλα του; Ξέχασα οριστικά.

Όμως πάντα έχω μαζί μου την παρηγοριά:

Είμαι χειρότερη απ’ αυτή που ήμουνα,

αλλά καλύτερη απ’ αυτή που θα είμαι, 
με σιγουριά!

Λαρίσα Ρουμπάλσκαγια

Μετάφραση
Γιώργος  Σοϊλεμεζίδης