Ο βάρδος Αλεξάντρ Ντόλσκι (γεν. 1938) δίκαια μπορεί να
συγκαταλέγεται μεταξύ των σπουδαιότερων δημιουργών και εκτελεστών τραγουδιών -
μαζί με τον Οκουτζάβα και Βισότσκι. Σύμφωνα με τον Ντόλσκι, στη Γερμανία, η
μετάφραση του ποιήματος περιελήφθη σε ένα από τα σχολικά λογοτεχνικά
εγχειρίδια.
Μέσα στο ναρκοπέδιο με βρήκανε την Πέμπτη,
Πριν, έσπασε ο ουρανός στα μάτια μου σαν γυαλί,
Κ’ αυτό που έμεινε από το σώμα μου,
Ήταν κοκκινομαυροπράσινη εικόνα παρδαλή.
Οι φίλοι μου από την διμοιρία και το λόχο μου,
Οπισθοχώρησαν εγκαταλείποντας αμυντική γραμμή,
Και οι ομάδα ταφής πάνω στον κάρρο της
Ξέχασε να τοποθετεί το άψυχο κορμί.
Κι εγώ πάνω στο χώμα ξαπλωμένος,
Με μάτια σβησμένα κοιτούσα τα ουράνια μουγγά,
Και με πλησίασε ένα στρατιωτάκι,
Έσκυψε πάνω μου σιγά-σιγά.
Έμεινε κόκαλο ο μικρός Hitlerjugend
Αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό μου, το δικό του
προσωπάκι,
Έκπληκτος έκλεγε και ήταν φοβισμένος
Από της μοίρας το τρομερό παιχνιδάκι.
Για τη ζωή γνωρίζοντας ολίγο,
Τον θάνατό του βλέποντας εδώ,
Ψέλλιζε προσευχές, κατάρες,
Αλλά δεν καταλάβαινα τη γλώσσα του εγώ.
Τα μάτια μου νεκρά για να μη βλέπει,
Ο πρόσφατος εχθρός μου, στη γη γερμανική,
Με έθαψε, ελπίζοντας πως θ’ ανατρέπει,
Τη θανή του, τη μελλοντική.
Το Σάββατο όταν επέστρεψε η διμοιρία μου,
Νεκρός ο νεκροθάφτης μου κειτόταν στο χαντάκι.
«Πόσο μοιάζει τον Σάσα!», είπε ο φίλος μου,
Σηκώνοντας του Hitlerjugend το τουφεκάκι.
Κείμαι μέσα στη γη κάποιες δεκαετίες,
Συνήθισα τη μοίρα μου, ομολογώ.
Ακούω τα παιδιά να παίζουν από πάνω μου,
Αλλά δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα τους εγώ.
Αλεξάντρ Ντόλσκι
Γ. Σοϊλεμεζίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου