Τα πεντικούδια

Κάποτε τα πεντικούδια, φοβισμέν’ ασά κατούδια,

γάλια-γάλια μ’ έναν τρόπον, τοπλαεύταν σ’ έναν τόπον.

Λέει ο ένας, λέει κι ο άλλος και ν’ απόφασιν ’κ’ εβγών’.

 Σκούται όλεν ο μικρόν- άρ ας λέγω σας τ' εμόν:

Πρέπ’ σή κάτας το γουλόπον, να κρεμάνομ’ κωδωνόπον

κι όντες ατέ πορπατεί, άρ εμάς χαπάρ’ να δί.

Κανείς τολμηρός ‘κ’ ευρέθεν, ν’ εφτάει άτο τη δουλείαν

κι αρ αέτσ’ πα τα κατούδια πάντα τρων’ τα πεντικούδια.

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

πεντικούδια = ποντίκια,

τοπλαεύταν = μαζεύτηκαν, συναθροίστηκαν,

κατούδια = γάτες, γατάκια,

γουλόπον = λαιμουδάκι,

εφτάει = κάνει, πραγματοποιεί,

δουλείαν = δουλειά, πράξη, τόλμημα.

Στο σύντομο τούτο σατιρικό τραγουδάκι, τα ποντίκια συμβο­λίζουν τούς δειλούς ανθρώπους, πού επινοούν διάφορες μεθόδους για την αντιμετώπιση ενός κινδύνου, χωρίς όμως να διαθέτουν τη σχετική τόλμη για την υλοποίηση τής απόφασης. ’Επιδίδονται συχνά σε ατέρμονες συζητήσεις, καταλήγουν σε αποφάσεις, που τις αφήνουν όμως ανεκτέλεστες.

Το παραπάνω τραγούδι αντανακλά μια σχετική ποντιακή  παροιμία: «Όλια καλά, αμάν ση κάτας τη γούλαν ποιος θα κρεμάν’ το κωδών’;». 

Υπάρχει ανάλογη έκφραση στα νεοελληνικά: «Ναι, ναι να μαζευτούμε και να πάτε».

Στάθης Ι. Ευσταθιάδης

"Τα τραγούδια του Ποντιακού λαού"