Για τίναν κρούει θανατικά ατσιάπαν η καμπάνα;
Για ποίον κλαίει και θλίφκεται η άχαρος η μάνα;
Αντώντζ εξέβεν να χορεύ με το μαχαί σο χερν' ατ
χτυπά το σην κοιλίαν ατ και κόπουνταν τ' ιντέρια 'τ.
Αχ μάνα πως απέτυχα κι ογώ εμέν εντώκα
και τ' έμορφα τα κάλια μου το θάνατον εδώκα;
Μανίτσα μοιρολόγα με κλαψήτε γειτονάδες
και λόγους εβγάλτε με παιδάντ και ψάλτε με νυφάδες.
Κι ας έρχουν κοριτσόπουλα να κάθουνταν σο γιάνι 'μ
τα στέφανα τα νεκρικά να θεκν' άτο απάνι 'μ.
Και οι μικροί θανατικά ας κρούγνε την καμπάνα 'μ
μαυροφόρες μεσοκαιρίτ' ας παραστεκν' τη μανα 'μ
Για ποιον χτυπάει πένθιμα άραγε η καμπάνα;
Για ποιον κλαίει και θλίβεται η άχαρη η μάνα
Ο Αντώνης βγήκε στο χορό με το μαχαίρι στο χέρι
το χτυπάει στην κοιλιά του και κόβονται τα έντερα του.
Αχ μάνα πως απέτυχα και εγώ εμένα χτύπησα
και τα όμορφα τα κάλλη μου στον θάνατο έδωσα;
Μοιρολόγα με μανίτσα κλαίγεται με γειτόνισσες
παιδια βγάλτε λόγους και ψάλτε με νύφες.
Κι ας έρθουν κοριτσόπουλα να κάτσουν δίπλα μου
τα νεκρικά στέφανα να τοποθετήσουν πάνω μου.
Και οι μικροί πένθμα να χτυπούν τις καμπάνες
μαυροφόρες γυναίκες μέσης ηλικίας
ας συμπαρασταθούν στην μάνα μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου