Η αγάπη.

Προσβάλλουν, βρίζουν και κακολογούν

Τον Έλληνα και την Ελλάδα,

άνθρωποι των γραμμάτων και προσωπικότητες,

ανθελλήνων ολόκληρη δωδεκάδα.

Πρώτος ο Ευριπίδης χτύπησε με οργή,

«Έλληνες βάρβαροι, πολυμήχανοι κακούργοι».

       Μετά ο Δημόκριτος ξεστόμισε εκθέτοντας,

       «Οι Έλληνες σαν τους τρελούς μαθαίνουν βλάπτοντας».

Ο Αριστοφάνης πλήγωσε τους Έλληνες φοβερά,

διατυπώνοντας «Είστε φυλή χωρίς φτερά».

       Ο κυνικός ο Διογένης με το φανάρι το περιβόητο 

       χλεύαζε τους συμπολίτες του λέγοντας «Άνθρωπο ζητώ».

Ο Βύρωνας με περιφρόνηση — όπως το συνηθίζουν οι ποιητάδες — 

μας χαρακτήρισε σαν απατηλούς μασκαράδες.

       Ο Μίκης Θεοδωράκης την μουσικομανή μας Ελλάδα

       διέσυρε, βαφτίζοντάς την σαν Σκυλάδα.

«Δεν υπάρχει ελπίς, στην Ελλάδα ζεις»,

απήγγειλε ο παχουλός, ο Διονύσης ο Σαββόπουλος.

       «Χωρίς μίσος ο Έλληνας είναι μισός»,

       άρθρωσε ο πρωτευουσιάνος, ο Φρέντυ Γερμανός,

       και πρόσθεσε σ' αυτό 

       πως είμαστε η χώρα του γαμώτο. 

Με τον Γιάννη Μαρίνο δεν κάνουμε χωριό, 

μας αψηφάει σαν αφρικάνικο λαό 

που μόνο το δέρμα του είναι λευκό.

       Μας κόλλησε τη ρετσινιά του κλεπτομανούς 

       ο Παναγιώτης ο Παπαδούκας, ο αγενής.

       Κάνει τη μούντζα του στους πάντες εναντίον 

       και λέει ότι έχουμε το χέρι μας στην τσέπη του πλησίον. 

Πνέει μένεα ο Πέτρος Κωστόπουλος ο ανελεήμων, 

λέγοντας πως είναι μαύρη η ψυχή των Ελλήνων.

       «Ο χειρότερος λαός στον ωραιότερο τόπο», 

       ύστερα από αυτό το εξευτελισμό

       έγινε μεγάλος καυγάς

       που προκάλεσε ο Βασίλης Καββαθάς.

Από που πηγάζει αυτή η κακία;

Μήπως η αγάπη είναι η αιτία;

Γιατί κάποτε είπε ένας σοφός 

μόνο εκείνο το μίσος είναι αληθινό

που γεννήθηκε από το πάθος το δυνατό.

Με συγχωρείτε! φίλοι μου και ομοϊδεάτες,

για την ειρωνεία μου την υποκριτική,

αγανακτώ κι εγώ μαζί σας με την ίδια πίκρα

και με τον ίδιο τρόπο αγαπώ:

Τυφλόψυχοι!

Απρίλης 1998

Ο Γιώργος Σοϊλεμεζίδης του Αλέξανδρου γεννήθηκε το 1947 στο χωριό Ζουρνατσάντων (μετά Αχαλσένη) της περιοχής Σουχούμη της Αμπχαζίας. Το 1949 μαζί με τους περισσότερους Έλληνες της Γεωργίας οι οικογένειά του εξορίστηκε στην Κεντρική Ασία.

Το 1964 επέστρεψε με τους γονείς του στην πόλη Σουχούμη, όπου και τελείωσε το λύκειο. Το 1972 αποφοίτησε απ’ το Πολυτεχνείο της πόλης Φρούνζε (τώρα Μπισκέκ) και πήρε το δίπλωμα του πολιτικού μηχανικού. Δούλεψε ως πολιτικός μηχανικός σε μεγάλο μελετητικό και ερευνητικό ινστιτούτο της Μόσχας μέχρι το 1991 και παλιννόστησε στην Ελλάδα, και ζει στην Θεσσαλονίκη και στην Νέα Σάντα του Κιλκίς.

 Στην Ρωσία ήταν λάτρης της ποίησης, ενώ στην Ελλάδα από την πρώτη χρονιά ασχολήθηκε με μετάφραση Ρώσων και ξένων ποιητών στα ελληνικά. Δούλεψε ως πωλητής λαχανικών, γραφίστας και πωλητής βιβλίων. Το 1998 είχε εκδώσει μια συλλογή «Αρλούμπες και κουραφέξαλα» με κοινωνική και σατιρική ποίηση. Το 2016 είχε εκδώσει δυο συλλογές με μεταφράσεις: «Βλαντίμιρ Βισότσκι. Τραγούδια και ποιήματα» και «Μπουλάτ Οκουτζάβα. Τραγούδια και ποιήματα». 

Επίσης από το έτος 2000 διατηρεί μια απ’ της μεγαλύτερες λογοτεχνικές ιστοσελίδες της Ελλάδας www.pegas1.eu «Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια μικρών κειμένων». Έχει γράψει αρκετά δικά του ποιήματα, αλλά το βασικό του έργο αποτελείται από μεταφράσεις ρωσικής και ξένης ποίησης (πάνω από 120 ποιητές και πάνω από χίλια ποιήματα).

Είναι παντρεμένος με την Ξιμιτίδου Ουρανία (γιατρό) και έχει τρία παιδιά: Λέανδρος, Αλέξανδρος και Αχιλλέας.