Σάββατο 12 Μαΐου 2018 / 07.00 μ.μ.
«Προφορική Ιστορία και πράξη»
Εισηγητές: Γεώργιος Αντωνίου, Επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ.
Κυριάκος Χατζηκυριακίδης, Επίκ. Καθηγητής της Έδρας Ποντιακών Σπουδών.
Ελένη Ιωαννίδου, ιστορικός, ερευνήτρια ΙΑΠΕ.
Μαρία Καζαντζίδου, ιστορικός, ερευνήτρια ΙΑΠΕ.
Κυριακή Φωτιάδου, ιστορικός με μεταπτυχιακό στην Ιστορία, Κοινωνιολογία και Πολιτικές επιστήμες.
Η προφορική ιστορία στην Ελλάδα, εάν θελήσουμε να συνδέσουμε τις απαρχές ανάπτυξής της με τις πρώτες συλλογικές προσπάθειες στο χώρο αυτό, θέτει πολλά και εύλογα ερωτήματα, όπως: Ποια είναι η θέση που κατέχει στο σύνολο της έρευνας για την ελληνική κοινωνία; Ποιοι είναι οι επιστημονικοί κλάδοι που έχουν προσανατολίσει τα ερευνητικά τους ενδιαφέροντα προς αυτή την κατεύθυνση και ποια η χρήση των προφορικών μαρτυριών μέσα σ' αυτούς; Ποια είναι η θέση που κατέχουν σε κάθε κλάδο οι ερευνητές που υιοθετούν αυτή την οπτική; Ποιες είναι οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε ερευνητές διαφορετικών επιστημονικών κλάδων που χρησιμοποιούν προφορικές μαρτυρίες και ποιες οι κυρίαρχες θεματικές; Ποιοι είναι οι θεσμοί και οι φορείς που υιοθετούν αυτή την προσέγγιση;
Η απάντηση των ερωτημάτων αυτών προϋποθέτει τη χαρτογράφηση του χώρου που καλύπτει η προφορική ιστορία, χαρτογράφηση η οποία προσκρούει σε πολλαπλές δυσκολίες. Δεν είναι εύκολο να καταγραφούν οι ερευνητές της προφορικής ιστορίας τη στιγμή κατά την οποία δεν έχει αναπτυχθεί επαρκής επιστημονικός διάλογος για να προσδιοριστεί το περιεχόμενο των όρων προφορική ιστορία, προφορικές μαρτυρίες, προφορικά αρχεία, αλλά και έννοιες, όπως η αξιοπιστία της μαρτυρίας και η υποκειμενικότητα.
Απόσπασμα από άρθρο των: Μαρία Θανοπούλου και Αλέκα Μπουτζουβή
Κυριακή 13 Μαΐου 2018 / 07.00 μ.μ.
«Οικονομική παρουσία των Ευρωπαίων στον Πόντο»
Εισηγητής: Κυριάκος Χατζηκυριακίδης, Επίκ. Καθηγητής Α.Π.Θ.
Το Μεταλλείο Ταύρου (Μπουγά μαντέν), ο νοτιότερος Καππαδοκικός οικισμός ιδρυμένος από Ποντίους μεταλλουργούς της Χαλδίας, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μεταλλουργικούς οικισμούς της Ανατολίας κατά το 19ο αι. Σήμερα είναι ένα ασήμαντο μικρό χωριό αποτελούμενο από 40 περίπου οικογένειες ανταλλάξιμων Τούρκων.
Η παρούσα μονογραφία, τελικό αποτέλεσμα ενός κοπιώδους ερευνητικού μόχθου, ο οποίος στηρίχθηκε στην κριτική αξιολόγηση και αξιοποίηση της σχετικής βιβλιογραφίας και τη δημιουργική της σύνθεση με ανέκδοτο αρχειακό υλικό, καθώς και γραπτές και προφορικές μαρτυρίες, είναι αφενός ένα ουσιαστικό βήμα στην όσο το δυνατό ολοκληρωμένη γνώση της ιστορίας και της οργάνωσης του εν λόγω οικισμού και αφετέρου αποτελεί συμβολή στην ιστορία των ελληνικών οικισμών της Μικράς Ασίας και ειδικότερα των μεταλλουργικών. Σκοπός της να θυμίσει στους ελάχιστους εναπομείναντες υπερήλικες Μπουγά Μεντετζήδες την «αλησμόνητη πατρίδα» και να διατηρήσει τη μνήμη αυτής ζωντανή και στις επόμενες γενιές.
Τραγούδια του Μπουγά Μαντέν και του Κεσκίν Μαντέν και των μεταλλείων Σιμ.
Με το μουσικό εργαστήρι: «ΟΡΦΕΑΣ»
Επιμέλεια: Γεώργιος Πουλατζακλής.
Δευτέρα 14 Μαΐου 2018 / 07.00 μ.μ.
«Το σύνδρομο του επιζήσαντα»
«Το Σύνδρομο του επιζήσαντα» (Όρος της ψυχολογίας. Παρατηρείται πολύ συχνά σε άτομα που έχουν βιώσει κάποιο πολύ έντονο τραυματικό γεγονός, όπως πόλεμογενοκτονία, φυσική καταστροφή κλπ. Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από έντονες τύψεις καθώς και ενοχές οι οποίες προέρχονται από την υποσυνείδητη, εσφαλμένη αντίληψη του ατόμου που επέζησε, ότι δεν θα έπρεπε να είχε επιζήσει από τη στιγμή που οι άλλοι γύρω του έχασαν τη ζωή τους).
Λίγα λόγια για την παράσταση: Μια σπονδυλωτή ροή αφηγήσεων και ερμηνειών στο μαύροφόντο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας, της Αρμενίας και Ασσυρίας σε τρεις χρόνους: α) στο χρόνο της αθωότητας, β) στο χρόνο της απώλειας, γ) στο σήμερα. Κείμενα, μουσικά χρώματα και μυρωδιές Πόντου, Μικρασίας, Αρμενίας, Ασσυρίας. Αληθινές μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν από την κόλαση. Επέζησαν, προχώρησαν, έδωσαν ζωή φορώντας τη μνήμη, μετατρέποντας την απώλεια σε δύναμη!
Παίζουν:Θεώνη Κοσμά
Ιωάννα Σπασόγλου
Γιώργος Συμεωνίδης
Παίζουν και τραγουδούν: Αγγελική Παμπουκίδου
Νατάσα Τσακιρίδου
Λύρα, Τραγούδι, Μουσ. επιμελ: Θοδωρής Κωτίδης
Κανονάκι: Δημήτρης Βασιλειάδης
Τεχνικοί: Αλέξανδρος Τακίδης Μάκης Μαριάδης
Σκηνοθεσία - επιλογή κειμένων: Γιώργος Συμεωνίδης
το Χρήστο Αντωνιάδη»
Κωνσταντίνος Φωτιάδης, Ομ. Καθ. Παν. Δυτ. Μακεδονίας
«Αφιέρωμα στο Χρήστο Αντωνιάδη»
Κωνσταντίνος Φωτιάδης, Ομ. Καθ. Παν. Δυτ. Μακεδονίας
Ο Χρήστος Αντωνιάδης, ένας γιατρός που σεβόταν τον όρκο του, ένας γιατρός που ήταν πάνω από όλα άνθρωπος. Τι να πρωτοξεχωρίσω από όσα λαμπρά έπραξε ως λειτουργός του ανθρώπινου σώματος! Δεν θα πω τίποτα άλλο παρά μόνο ότι τον αγαπούσαν, τον σέβονταν και τον υπολόγιζαν πολλοί άνθρωποι, πως πολλοί έπιναν νερό στο όνομά του, πως ακόμα περισσότεροι αποζητούσαν την φροντίδα του. Και εκείνος, ψηλός, όμορφος, με αετίσιο βλέμμα και την κατάλευκη χαίτη των μαλλιών του να ανεμίζει έσκυβε στον ανθρώπινο πόνο. Θεράπευε, φρόντιζε, παρηγορούσε, διαπαιδαγωγούσε.
Είναι ευλογία να απολαμβάνει κανείς ανθρώπους που πατούν στέρεα στη γη, να σιγοτραγουδάνε στα παρακάθια, τραγούδια του Χρήστου, που αναφέρονται στους καημούς και τις λύπες, στις χαρές τις πίκρες της καθημερινής ζωής, ή εκστασιασμένοι την ώρα της χορευτικής μέθεξης να συμμετέχουν στο τραγούδι, ως κινούμενοι χορωδία, μαζί με τον καλλιτέχνη.
Ευτύχησα πολλές φορές, συντροφιά με τον Χρήστο, τον Παναγιώτη και τους άλλους μας φίλους, να απολαύσουμε στο ιερό τέμενος της μουσικής μας παράδοσης, το παλαιό Παρακάθ, με την μαγευτική λύρα του Κώστα Σιαμίδη και χοράρχη τον Αχιλλέα Βασιλειάδη την αυθόρμητη συμμετοχή όλων των συνχορευτών στην επανάληψη των δίστιχων
«στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδαν ξένος» ή το «Την πατρίδα μ' έχασα».
Εκεί μέσα στο μαγευτικό περιβάλλον ερχόμασταν σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο, με εκείνες τις γενιές που είχαν βιώσει την εμπειρία του κοινωνικού αποκλεισμού. Εκεί μέσα στο Παρακάθ, όπου η υγιής νεολαία μας ανταγωνίζονταν χορευτικά η μία ομάδα την άλλη, εκεί μέσα στον προθάλαμο των ερωτικών γνωριμιών τραγουδούσαν το κορυφαίο ερωτικό τραγούδι του:
«Το κάρδοπο μ' αγράμπελον
κι εσύ τη νύχτας κλέφτες.
Κρυφά απ'εμένε τρύγησες,
πουθέν βοτρύδ κ εφέκες».
Ο Χρήστος Αντωνιάδης έχει γράψει στίχους ποντιακών τραγουδιών που έγιναν επιτυχίες από τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Χρύσανθο, τον Στάθη Νικολαΐδη, τον Γιάννη Κουρτίδη, τον Αχιλλέα Βασιλειάδη, τον Γεώργιο Στεφανίδη, τον Γιώργο Σοφιανίδη, το Σωκράτη Κυψελίδη, το Ματθαίο Τσαχουρίδη και πολλούς άλλους επώνυμους πόντιους καλλιτέχνες.
Ευτύχησα πολλές φορές, συντροφιά με τον Χρήστο, τον Παναγιώτη και τους άλλους μας φίλους, να απολαύσουμε στο ιερό τέμενος της μουσικής μας παράδοσης, το παλαιό Παρακάθ, με την μαγευτική λύρα του Κώστα Σιαμίδη και χοράρχη τον Αχιλλέα Βασιλειάδη την αυθόρμητη συμμετοχή όλων των συνχορευτών στην επανάληψη των δίστιχων
«στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδαν ξένος» ή το «Την πατρίδα μ' έχασα».
Εκεί μέσα στο μαγευτικό περιβάλλον ερχόμασταν σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο, με εκείνες τις γενιές που είχαν βιώσει την εμπειρία του κοινωνικού αποκλεισμού. Εκεί μέσα στο Παρακάθ, όπου η υγιής νεολαία μας ανταγωνίζονταν χορευτικά η μία ομάδα την άλλη, εκεί μέσα στον προθάλαμο των ερωτικών γνωριμιών τραγουδούσαν το κορυφαίο ερωτικό τραγούδι του:
«Το κάρδοπο μ' αγράμπελον
κι εσύ τη νύχτας κλέφτες.
Κρυφά απ'εμένε τρύγησες,
πουθέν βοτρύδ κ εφέκες».
Ο Χρήστος Αντωνιάδης έχει γράψει στίχους ποντιακών τραγουδιών που έγιναν επιτυχίες από τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Χρύσανθο, τον Στάθη Νικολαΐδη, τον Γιάννη Κουρτίδη, τον Αχιλλέα Βασιλειάδη, τον Γεώργιο Στεφανίδη, τον Γιώργο Σοφιανίδη, το Σωκράτη Κυψελίδη, το Ματθαίο Τσαχουρίδη και πολλούς άλλους επώνυμους πόντιους καλλιτέχνες.
Σήμερα καλούμε όλους τους Πόντιους καλλιτέχνες, που συνεργάστηκαν μαζί του να έρθουν και να τιμήσουν τη μνήμη του τραγουδώντας τα δίστιχα που έγραψε για αυτούς.
Τετάρτη 16 Μαΐου 2018 / 07.00 μ.μ.
«Οφειλόμενο χρέος στο Γώγο Πετρίδη και τον Χρύσανθο»
Α' μέρος: Εισηγήσεις Εισηγητής Α': Ματθαίος Τσαχουρίδης
Η Ποντιακή Λύρα στη σύγχρονη Ελλάδα:
Η προσφορά του Γώγου Πετρίδη
Εισηγητής Β': Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης
Το Ποντιακό Τραγούδι στη σύγχρονη Ελλάδα.
Παραγωγή του ήχου και προοπτικές στον 21ο αιώνα.
Η προσφορά του Χρύσανθου Θεοδωρίδη.
Β' μέρος: Μουσικό αφιέρωμα
Ματθαίος και Κωσταντίνος παίζουν και τραγουδούν Γώγο και Χρύσανθο.
Πέμπτη 17 Μαΐου 2018 / 07.00 μ.μ.
Εγκαίνια εκθέσεων
Ξενάγηση επισήμων Αρμενίας, Κύπρου και Ελλάδας. Χαιρετισμοί επισήμων.
Γενική εισήγηση:
«H τουρκική ιστοριογραφία για το Αρμενικό, Ποντιακό και Κυπριακό ζήτημα»
Εισηγητής: Ιάκωβος Μιχαηλίδης
Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Α.Π.Θ.
Μουσική και τραγούδια από την Αρμενία, την Κύπρο και τον Πόντο.
Παρασκευή 18 Μαΐου 2018 / 07.00 μ.μ.
«Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου»
Κωνσταντίνος Φωτιάδης, Ομ. Καθ. Παν. Δυτ. Μακεδονίας
«Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν» Αν παραγνωρίσω την Ποντιακή κραυγή «Ν' αοιλή εμάς και βάϊ εμάς η Ρωμανία πάρθεν», θα με κυνηγούν οι κραυγές των θρυμματισμένων από τους Τσέτες νηπίων στους Ποντιακούς βράχους, οι ρόγχοι των απαγχονισμένων Αρμένιων διανοούμενων, οι πατημασιές των πεταλωμένων, ο άφωνος πόνος των βιασθέ- ντων, το περήφανο βλέμμα του Πόντιου με την εθνική συνείδηση που δεν πεθαίνει, τα ζωντανά μάτια των αποκεφαλισθέν των Αρμενίων, η Αρμένισσα μάνα που θηλάζει το βρέφος με πηχτό αίμα, τα ακρωτηριασμένα σώματα των Ασσυρίων.
Σήμερα η Τουρκία απαιτεί ανταμοιβή για το έγκλημα της κατά της Κύπρου όπως ο Ταλαάτ απαιτούσε να εισπράξει τις ασφάλειες ζωής των απαγχονιζομέ- νων Ελλήνων, Ασσυρίων και Αρμενίων.
Γι'αυτό συναισθηματικά αλλά και ρεαλιστικά δηλώνω:
Αν λησμονήσω τον χορό του Ζαλόγγου στην Κόνακα θα με κυνηγούν οι Ακρι τίδηδες, οι Χαραλαμπίδιδες πρόδρομοι των Καραολήδων.
Αν λησμονήσω τις αφηγήσεις του Χοβιβιάν και τις γυναίκες στη Σασσούν θα με κυνηγούν οι στρατιές των δολοφονημένων και ο Αρμένιοι της διασπορά.
Ποντιακή μουσική και τραγούδια της Γενοκτονίας
Τραγουδι: Κώστας Θεοδοσιάδης
Αλέξης Παρχαρίδης
Στάθης Νικολαϊδης
Πέλα Νικολαΐδου
Λύρα: Δημήτρης Ξενητόπουλος
Γιάννης Σανίδης
Νταούλι:Κώστας Ζώης
Σάββατο 19 Μαΐου 2018 / 07.00 μ.μ.
«Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου στην τέχνη» Διαγωνισμός ζωγραφικής
Είναι το σχήμα πόνος; Είναι το φως ψυχή; Είναι το χρώμα ιστορία; Θα μπορούσε κανείς να απαντήσει αβίαστα μόνο αν δεν είχε σταθεί μπροστά σε έναν πίνακα ζωγραφικής, που πίσω και με το σχήμα ή το χρώμα ή και τα δύο μαζί ο ζωγράφος υποχρεώνει τον αναγνώστη του πίνακα να διαβάσει μαζί του την ιστορία που αφηγείται.
Ένα έργο τέχνης χρειάζεται μόνο μια στιγμή συνειδητής θέασης του κόσμου. Χρειάζεται μια πυγολαμπίδα μέσα στο μυαλό μας για να ανθίσει. Χρειάζεται ένα όνειρο γλυκό για να γεμίσει το νου. Ένα έργο τέχνης χρειάζεται ένα συναίσθημα για να επιστρέψει απειλητικά ωραία μέσα από τα χρώματα και τα σχήματα. Και έτσι να γράψει την ιστορία της ιστορίας.
Στις 19 Μαΐου καλούμε το μαθητόκοσμο της πόλης μας να πάρει μέρος στο διαγωνισμό ζωγραφικής με θέμα τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου που θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του Περιπτέρου 2 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης από τις 11:00 το πρωί ως τις 3:00 το απόγευμα. Πενταμελής επιστημονική επιτροπή με πρόεδρο τον καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Γεώργιο Κατσάγγελο, την Εμμανουέλα Λιάγκου εικαστικό, την Μελίνα Γιαλαμά εικαστικό, την Κυριακή Φωτιάδου εικαστικό και τους καθηγητές πανεπιστημίου Κυριάκο Χατζηκυριακίδη και Κωνσταντίνο Φωτιάδη, θα επιλέξει τα δέκα καλύτερα έργα, τα οποία θα βραβευθούν με βιβλία που αναφέρονται στην ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου.
Η 19η Μαΐου 1919 δεν πρέπει να σβήσει από τη μνήμη της Ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου