Πρωτοποριακές θέσεις για την άγνωστη, τότε, στην Ελλάδα κοινωνική ασφάλιση πρότεινε ο Θεοφύλακτος σε μια διάλεξή του στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, η οποία είχε ως θέμα: «Το υγειονομικών πρόβλημα από κοινωνικής απόψεως - Γενική ασφάλισις των πολιτών κατά της νόσου». Η διάλεξη δόθηκε στις 4 Μαρτίου του 1934, σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι της Ελλάδας έδιναν σκληρούς αγώνες -μερικές φορές θρηνώντας και θύματα - για να επιτύχουν βελτίωση των συνθηκών εργασίας, καθιέρωση του 48ωρου, πρόβλεψη για κάποιες αποδοχές στους ηλικιωμένους και στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Ορισμένους από τους στόχους αυτούς τους επέβαλαν στη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά, που επιβλήθηκε στις 4 Αυγούστου του 1936, με τις ευχές του βασιλιά Γεωργίου Β . Είχαν προηγηθεί τα αιματηρά γεγονότα τον Μάιο του 1936 στη Θεσσαλονίκη και ο ξεσηκωμός των εργαζομένων σε ολόκληρη τη χώρα.
Η αστική τάξη της Ελλάδας, που στήριξε σε ένα σημαντικό ποσοστό της τη βασιλομεταξική δικτατορία, ήταν εντελώς ανέτοιμη να δεχθεί τέτοιες, επικίνδυνες για την ίδια, καινοτομίες, που έθιγαν τα συμφέροντά της (και σήμερα, ογδόντα τρία χρόνια από τότε, το πρόβλημα της εισφοροδιαφυγής παραμένει οξύτατο και ένα από τα σοβαρότερα της σύγχρονης κοινωνικής ασφάλισης).
Αυτή η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, δηλαδή η τάση να μην θιγούν τα κακώς κείμενα, έκανε τον Θεοφύλακτο να αρχίσει τον λόγο του με τα εξής χαρακτηριστικά λόγια (για διευκόλυνση των αναγνωστών, όλα τα κείμενα του Θεοφύλακτου, που είναι στην καθαρεύουσα, αποδίδονται στη δημοτική): «Είναι τολμηρό στα άτομα να θίξουν ορισμένες συνήθειες, που έχουν γίνει έξεις από την πολλή χρήση. Ο χρόνος, όμως, φθείρει τα πάντα, ανατρέπει όσα επικρατούν και επιβάλλει νέα συστήματα, που προσαρμόζονται καλύτερα στη ζωή, σύμφωνα με τις κάθε φορά παρουσιαζόμενες συνθήκες».
Ο Θεοφύλακτος, χωρίς να παραβλέπει την άλλη βασική παράμετρο του προβλήματος της κοινωνικής ασφάλισης, την παροχή σύνταξης, ως γιατρός, προφανώς, επιμένει στο θέμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και μάλιστα επαναλαμβάνει σε πολλά σημεία την πίστη του ότι οι κοινωνικοί φορείς, σε συνεργασία με τους υγειονομικούς, θα πρέπει να φροντίσουν ώστε η καταπολέμηση των ασθενειών να γίνεται στη γένεσή τους. «Η πρόληψις των νόσων είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επιστήμης», πίστευε.
Επιλέγει ο Θεοφύλακτος τα εξής σημαντικά και πρωτοποριακά για τα τότε ελληνικά δεδομένα:
«Ιδανικό είναι, ό,τι γίνει, να μην περιέχει μέσα του τον σπόρο της εκμετάλλευσης. Καλούμε την κοινωνία να προσέξει λίγο σε εκείνα που γίνονται αλλού και γύρω μας. Είναι προς όφελος της και για το συμφέρον της. Οι κοινωνικές ασφαλίσεις είναι, εδώ και καιρό και στη χώρα μας το ζήτημα που προέχει. Πριν από λίγα ακόμη χρόνια, αλλά και σήμερα, στην Ελλάδα, η αλληλεγγύη εκδηλώνεται σαν ελεημοσύνη, σαν χριστιανική ευσπλαχνία προς τους αδύναμους. Οι μεταρρυθμίσεις, όμως, του αιώνα μας, κατέστησαν αυτόν τον τύπο ελεημοσύνης δικαίωμα των ατόμων μέσα στο λαϊκό σύνολο, που υποχρεώνεται σε αλληλεγγύη για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Είναι το μεγάλο ανθρωπιστικό κατόρθωμα, που θα εξυμνούν οι απερχόμενες γενιές.
»Σε όλα τα πολιτισμένα κράτη λειτουργούν ήδη ευδόκιμα οργανισμοί κοινωνικών ασφαλίσεων, σι οποίοι, εκτός από τους άλλους κλάδους, ασχολούνται και με την υγεία των πολιτών. Στη διάλεξη που είχε την καλοσύνη να κάνει στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης την περασμένη Κυριακή, ο κ. Λάππας, υποδιευθυντής του Τ.Α.Κ. (Ταμείο Αλληλοβοήθειας Καπνεργατών), ανέφερε, μεταξύ άλλων πολύ ωφέλιμων γνώσεων, ότι οι κοινωνικές ασφαλίσεις στη Γερμανία περιλαμβάνουν 40 εκατομμύρια ασφαλισμένους. Από τον αριθμό των γιατρών, που ασχολούνται στον κλάδο υγείας των οργανισμών αυτών στη Δανία - οι περισσότεροι - Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία, Λεττονία, Σουηδία-Νορβηγία, Πολωνία κ. τ. λ. καταλαβαίνουμε ότι καλύπτουν μεγάλη έκταση του πληθυσμού...»
Η αστική τάξη της Ελλάδας, που στήριξε σε ένα σημαντικό ποσοστό της τη βασιλομεταξική δικτατορία, ήταν εντελώς ανέτοιμη να δεχθεί τέτοιες, επικίνδυνες για την ίδια, καινοτομίες, που έθιγαν τα συμφέροντά της (και σήμερα, ογδόντα τρία χρόνια από τότε, το πρόβλημα της εισφοροδιαφυγής παραμένει οξύτατο και ένα από τα σοβαρότερα της σύγχρονης κοινωνικής ασφάλισης).
Αυτή η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, δηλαδή η τάση να μην θιγούν τα κακώς κείμενα, έκανε τον Θεοφύλακτο να αρχίσει τον λόγο του με τα εξής χαρακτηριστικά λόγια (για διευκόλυνση των αναγνωστών, όλα τα κείμενα του Θεοφύλακτου, που είναι στην καθαρεύουσα, αποδίδονται στη δημοτική): «Είναι τολμηρό στα άτομα να θίξουν ορισμένες συνήθειες, που έχουν γίνει έξεις από την πολλή χρήση. Ο χρόνος, όμως, φθείρει τα πάντα, ανατρέπει όσα επικρατούν και επιβάλλει νέα συστήματα, που προσαρμόζονται καλύτερα στη ζωή, σύμφωνα με τις κάθε φορά παρουσιαζόμενες συνθήκες».
Ο Θεοφύλακτος, χωρίς να παραβλέπει την άλλη βασική παράμετρο του προβλήματος της κοινωνικής ασφάλισης, την παροχή σύνταξης, ως γιατρός, προφανώς, επιμένει στο θέμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και μάλιστα επαναλαμβάνει σε πολλά σημεία την πίστη του ότι οι κοινωνικοί φορείς, σε συνεργασία με τους υγειονομικούς, θα πρέπει να φροντίσουν ώστε η καταπολέμηση των ασθενειών να γίνεται στη γένεσή τους. «Η πρόληψις των νόσων είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επιστήμης», πίστευε.
Επιλέγει ο Θεοφύλακτος τα εξής σημαντικά και πρωτοποριακά για τα τότε ελληνικά δεδομένα:
 |
| 1907 : Ο Θεοφύλακτος όταν σπούδαζε στο Παρίσι. |
»Σε όλα τα πολιτισμένα κράτη λειτουργούν ήδη ευδόκιμα οργανισμοί κοινωνικών ασφαλίσεων, σι οποίοι, εκτός από τους άλλους κλάδους, ασχολούνται και με την υγεία των πολιτών. Στη διάλεξη που είχε την καλοσύνη να κάνει στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης την περασμένη Κυριακή, ο κ. Λάππας, υποδιευθυντής του Τ.Α.Κ. (Ταμείο Αλληλοβοήθειας Καπνεργατών), ανέφερε, μεταξύ άλλων πολύ ωφέλιμων γνώσεων, ότι οι κοινωνικές ασφαλίσεις στη Γερμανία περιλαμβάνουν 40 εκατομμύρια ασφαλισμένους. Από τον αριθμό των γιατρών, που ασχολούνται στον κλάδο υγείας των οργανισμών αυτών στη Δανία - οι περισσότεροι - Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία, Λεττονία, Σουηδία-Νορβηγία, Πολωνία κ. τ. λ. καταλαβαίνουμε ότι καλύπτουν μεγάλη έκταση του πληθυσμού...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου