Πριν από λίγο ενημερώθηκα ότι δεν επετράπη η είσοδος στον Καναδά στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη ο οποίος θα μιλούσε στο 35ο Συνέδριο του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Μακεδονία. Γνωρίζοντας την προ δεκαετίας παρόμοια πράξη των ΗΠΑ, όταν ο ίδιος θα μιλούσε στις εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία της Πανποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ- Καναδά, δεν με εκπλήσσει το σημερινό γεγονός.
Γνωρίζω προσωπικώς από τις ίδιες παραπάνω διαδρομές, από άλλες χώρες, αλλά και από την Ελλάδα, ότι ο αγώνας αυτός έχει εμπόδια, θλίψεις, δοκιμασίες, συκοφαντίες, κατηγορίες και πολύ πεζοδρόμιο. Μικροί άνθρωποι που κρύβονται στις θέσεις τους και στους δήθεν τίτλους τους, στις υπηρεσίες και στα ψέμματα, μας έκαναν και μου έκαναν πολύ κακό, αλλά τα σκοτεινά τους σχέδια και πράξεις κατέρρευσαν.
Παρότι η οδός που πήραμε και πήρα είναι στενή και τεθλιμμένη, στο τέλος νικά η αλήθεια, η δικαιοσύνη και το φως. Αυτοί είναι οι όροι με τους συνομιλούμε εμείς........
Παραθέτω στη συνέχεια τη δήλωση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για να κατανοήσουν όλες και όλοι τη σοβαρότητα του συμβάντος, την αναγκαιότητα δημοσιοποίησης αλλά και τη βεβαιότητα της δικαίωσης.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Προς τους συμμετέχοντες
στο 35ο Ετήσιο Συνέδριο του ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ
Αγαπητοί μου συμπατριώτες
Αγαπητοί φιλέλληνες
Στην κλασική Ελλάδα φιλέλλην ήταν ο πατριώτης, αυτός που αγαπά την Ελλάδα. Εγώ αγαπώ την Ελλάδα, την οικουμένη, τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η ιστορία μου, η ζωή μου.
Καταφεύγω σε αυτό το γραπτό μήνυμα προς σε σας γιατί τόσο εγώ όσο και εσείς στερείστε σήμερα κάτι που είναι ιερό για τους Έλληνες. Την ομιλία, τον προφορικό λόγο, την άμεση συνομιλία, την λειτουργία της Αγοράς, της Εκκλησίας του Δήμου, την έννοια της Πόλης. Μία έννοια που προσφέραμε στην ανθρωπότητα. Έτσι εκπολιτίσαμε την ανθρωπότητα.
Μπαίνει όμως το εξής ερώτημα. Ποιοί είναι αυτοί οι απρόσωποι οι οποίοι φοβούνται την έκφραση στο Μόντρεαλ του Καναδά της ελληνικής σκέψης, του ελληνικού λόγου, της ελληνικής αλήθειας όταν μάλιστα η παγκόσμια κοινότητα σήμερα την έχει ανάγκη, επιστρέφει στον ελληνικό λόγο. Αυτό κάνουν τα πλέον καλλιεργημένα κομμάτια της. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και στον Καναδά αυτοί οι συνομιλητές μας. Τους συναντώ σε άλλες σοβαρές χώρες.
Μη δίνετε όμως σημασία, σπουδαιότητα, αξία στην ανασφάλεια, την πονηρία, το εφήμερο, την ευτέλεια μιας άθροισης, ενός σωρού εγχώριων και αλλογενών ομάδων – μηχανισμών που απέτρεψαν την επικοινωνία, την συνομιλία μας πρόσωπο με πρόσωπο σήμερα. Έναν ιερό όπως είπα για τους Έλληνες θεσμό.
Από τη φύση τους αυτές οι ομάδες είναι σκοτεινές, πρόσκαιρες, στιγμιαίες, ενώ εμάς μας χαρακτηρίζει η συνέχεια, η διάρκεια, το φως.
Θα γνωρίζετε μάλλον ότι σε πολλά ζητήματα εντός και εκτός Ελλάδος, η ιστορία ήταν μαζί μου, η ιστορία μου έδωσε δίκαιο. Τόσο στις επιστημονικές όσο και στις πολιτικές υποθέσεις και προβλέψεις μου. Έτσι ορισμένοι κρατικοί διώκτες μου, γείτονές σας σήμερα είναι ντροπιασμένοι και υπόλογοι.
Μου είναι δύσκολο να δεχθώ, να κατανοήσω ότι ο Καναδάς, η Πολιτεία, η Δημοκρατία του Καναδά θα κινηθεί σε ένα επίπεδο ευτέλειας. Ότι θα βάλει σε αμφισβήτηση το κύρος και την σοβαρότητά της ως κράτος. Ότι θα δεχθεί να φέρει το διεθνές στίγμα της χώρας που καταργεί τον Λόγο. Εσείς οφείλετε να τους πείτε, να τους διδάξετε ότι ακόμη και τα Ευαγγέλια αρχίζουν με το εν αρχή ην ο Λόγος. Η λογική αλλά και ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού λέει ότι σύντομα, τους προσεχείς μήνες θα έχουμε τη χαρά της ανθρώπινης, της διανοητικής και της πολιτικής συνεύρεσης και συνομιλίας μας. Σύντομα θα είμαστε μαζί.
Ο Καναδάς και η Ελλάδα εξ’ όσων γνωρίζω ανήκουν στη ζώνη του πολιτισμού και όχι της βαρβαρότητας. Στην προγραμματισμένη ομιλία μου ήθελα να σας πω πολλά. Δεν θα περιοριζόμουν στο θέμα Μακεδονικότητα – Ελληνικότητα – Οικουμενικότητα το οποίο από τη φύση του απαιτεί μια καθολική, δέκαθλη προσέγγιση. Είναι ένα πλούσιο θέμα. Όλοι θα διδάσκονταν από αυτό, Έλληνες και μη. Δεν ακυρώνουμε αλλά μεταθέτουμε χρονικά την ανάπτυξή του.
Μια όμως πρότασή μου κατά την ομιλία μου θα ήταν αυτή της δημιουργίας από το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο μίας ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ η οποία θα αποτελεί ένα ελληνικό και οικουμενικό Βήμα Λόγου. Η λέξη Ακαδημία σημαίνει πολλά για μας.
Θα ήθελα σε αυτήν την σύγχρονη Ακαδημία να σας μιλήσω προσεχώς με θέμα:
Παγκοσμιοποίηση και ελληνισμός τον 21ο αιώνα.
Τι θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα στην Χερσόνησο του Αίμου, στα Βαλκάνια, την Μικρά Ασία. Να αναδειχθεί, να είναι παρούσα ως ΗΘΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ. Δεκαετίες τώρα υπερασπίστηκα την Αλήθεια στη Χερσόνησο του Αίμου. Αυτό που λέω είναι ότι «η Μακεδονικότητα είναι Ελληνικότητα και η Ελληνικότητα είναι αυτοχθονία. Η μη Ελληνικότητα δεν είναι αυτοχθονία». Να προσθέσω ότι κάτω από την διεκδίκηση της Μακεδονικότητας στα Σκόπια, υπάρχει στην κοινωνία, στους ανθρώπους ένα ελληνικό ιστορικό υπόστρωμα. Υπάρχουν πληθυσμοί οι οποίοι για πολλούς λόγους αποκόπηκαν από τον ελληνικό εθνικό κορμό και σήμερα θέλουν να επαναενωθούν. Όπως υπάρχουν όχι μόνο στα Σκόπια αλλά σε όλη τη Χερσόνησο του Αίμου πληθυσμοί οι οποίοι θέλουν να μετέχουν της ημετέρας παιδείας. Να είναι Έλληνες.
Τι υπερασπίζομαι εδώ και δεκαετίες στην Μικρά Ασία όπου η ιστορική εξέλιξη μου έδωσε δίκαιο. Οφείλω να προσθέσω, να δηλώσω «εγώ δεν αλήτεψα στην Μικρά Ασία και στην Μεσοποταμία. Άλλοι αλήτεψαν». Νομίζω είμαι σαφής.
Τι υπερασπίζομαι λοιπόν. Την επιστροφή του ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία. Τόσο ο Κικέρων όσο και ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος θεωρούσαν την Μικρά Ασία τόπο, γη του ανθρωπισμού.
Αυτές είναι οι ευγενείς προσδοκίες μας, οι ανθρωπιστικές αξίες μας.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή – Γλυφάδα – Αττική – Ελλάδα
11 Νοεμβρίου 2017
Γνωρίζω προσωπικώς από τις ίδιες παραπάνω διαδρομές, από άλλες χώρες, αλλά και από την Ελλάδα, ότι ο αγώνας αυτός έχει εμπόδια, θλίψεις, δοκιμασίες, συκοφαντίες, κατηγορίες και πολύ πεζοδρόμιο. Μικροί άνθρωποι που κρύβονται στις θέσεις τους και στους δήθεν τίτλους τους, στις υπηρεσίες και στα ψέμματα, μας έκαναν και μου έκαναν πολύ κακό, αλλά τα σκοτεινά τους σχέδια και πράξεις κατέρρευσαν.
Παρότι η οδός που πήραμε και πήρα είναι στενή και τεθλιμμένη, στο τέλος νικά η αλήθεια, η δικαιοσύνη και το φως. Αυτοί είναι οι όροι με τους συνομιλούμε εμείς........
Παραθέτω στη συνέχεια τη δήλωση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για να κατανοήσουν όλες και όλοι τη σοβαρότητα του συμβάντος, την αναγκαιότητα δημοσιοποίησης αλλά και τη βεβαιότητα της δικαίωσης.
Προς τους συμμετέχοντες
στο 35ο Ετήσιο Συνέδριο του ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ
Αγαπητοί μου συμπατριώτες
Αγαπητοί φιλέλληνες
Στην κλασική Ελλάδα φιλέλλην ήταν ο πατριώτης, αυτός που αγαπά την Ελλάδα. Εγώ αγαπώ την Ελλάδα, την οικουμένη, τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η ιστορία μου, η ζωή μου.
Καταφεύγω σε αυτό το γραπτό μήνυμα προς σε σας γιατί τόσο εγώ όσο και εσείς στερείστε σήμερα κάτι που είναι ιερό για τους Έλληνες. Την ομιλία, τον προφορικό λόγο, την άμεση συνομιλία, την λειτουργία της Αγοράς, της Εκκλησίας του Δήμου, την έννοια της Πόλης. Μία έννοια που προσφέραμε στην ανθρωπότητα. Έτσι εκπολιτίσαμε την ανθρωπότητα.
Μπαίνει όμως το εξής ερώτημα. Ποιοί είναι αυτοί οι απρόσωποι οι οποίοι φοβούνται την έκφραση στο Μόντρεαλ του Καναδά της ελληνικής σκέψης, του ελληνικού λόγου, της ελληνικής αλήθειας όταν μάλιστα η παγκόσμια κοινότητα σήμερα την έχει ανάγκη, επιστρέφει στον ελληνικό λόγο. Αυτό κάνουν τα πλέον καλλιεργημένα κομμάτια της. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και στον Καναδά αυτοί οι συνομιλητές μας. Τους συναντώ σε άλλες σοβαρές χώρες.
Μη δίνετε όμως σημασία, σπουδαιότητα, αξία στην ανασφάλεια, την πονηρία, το εφήμερο, την ευτέλεια μιας άθροισης, ενός σωρού εγχώριων και αλλογενών ομάδων – μηχανισμών που απέτρεψαν την επικοινωνία, την συνομιλία μας πρόσωπο με πρόσωπο σήμερα. Έναν ιερό όπως είπα για τους Έλληνες θεσμό.
Από τη φύση τους αυτές οι ομάδες είναι σκοτεινές, πρόσκαιρες, στιγμιαίες, ενώ εμάς μας χαρακτηρίζει η συνέχεια, η διάρκεια, το φως.
Θα γνωρίζετε μάλλον ότι σε πολλά ζητήματα εντός και εκτός Ελλάδος, η ιστορία ήταν μαζί μου, η ιστορία μου έδωσε δίκαιο. Τόσο στις επιστημονικές όσο και στις πολιτικές υποθέσεις και προβλέψεις μου. Έτσι ορισμένοι κρατικοί διώκτες μου, γείτονές σας σήμερα είναι ντροπιασμένοι και υπόλογοι.
Μου είναι δύσκολο να δεχθώ, να κατανοήσω ότι ο Καναδάς, η Πολιτεία, η Δημοκρατία του Καναδά θα κινηθεί σε ένα επίπεδο ευτέλειας. Ότι θα βάλει σε αμφισβήτηση το κύρος και την σοβαρότητά της ως κράτος. Ότι θα δεχθεί να φέρει το διεθνές στίγμα της χώρας που καταργεί τον Λόγο. Εσείς οφείλετε να τους πείτε, να τους διδάξετε ότι ακόμη και τα Ευαγγέλια αρχίζουν με το εν αρχή ην ο Λόγος. Η λογική αλλά και ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού λέει ότι σύντομα, τους προσεχείς μήνες θα έχουμε τη χαρά της ανθρώπινης, της διανοητικής και της πολιτικής συνεύρεσης και συνομιλίας μας. Σύντομα θα είμαστε μαζί.
Ο Καναδάς και η Ελλάδα εξ’ όσων γνωρίζω ανήκουν στη ζώνη του πολιτισμού και όχι της βαρβαρότητας. Στην προγραμματισμένη ομιλία μου ήθελα να σας πω πολλά. Δεν θα περιοριζόμουν στο θέμα Μακεδονικότητα – Ελληνικότητα – Οικουμενικότητα το οποίο από τη φύση του απαιτεί μια καθολική, δέκαθλη προσέγγιση. Είναι ένα πλούσιο θέμα. Όλοι θα διδάσκονταν από αυτό, Έλληνες και μη. Δεν ακυρώνουμε αλλά μεταθέτουμε χρονικά την ανάπτυξή του.
Μια όμως πρότασή μου κατά την ομιλία μου θα ήταν αυτή της δημιουργίας από το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο μίας ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ η οποία θα αποτελεί ένα ελληνικό και οικουμενικό Βήμα Λόγου. Η λέξη Ακαδημία σημαίνει πολλά για μας.
Θα ήθελα σε αυτήν την σύγχρονη Ακαδημία να σας μιλήσω προσεχώς με θέμα:
Παγκοσμιοποίηση και ελληνισμός τον 21ο αιώνα.
Τι θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα στην Χερσόνησο του Αίμου, στα Βαλκάνια, την Μικρά Ασία. Να αναδειχθεί, να είναι παρούσα ως ΗΘΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ. Δεκαετίες τώρα υπερασπίστηκα την Αλήθεια στη Χερσόνησο του Αίμου. Αυτό που λέω είναι ότι «η Μακεδονικότητα είναι Ελληνικότητα και η Ελληνικότητα είναι αυτοχθονία. Η μη Ελληνικότητα δεν είναι αυτοχθονία». Να προσθέσω ότι κάτω από την διεκδίκηση της Μακεδονικότητας στα Σκόπια, υπάρχει στην κοινωνία, στους ανθρώπους ένα ελληνικό ιστορικό υπόστρωμα. Υπάρχουν πληθυσμοί οι οποίοι για πολλούς λόγους αποκόπηκαν από τον ελληνικό εθνικό κορμό και σήμερα θέλουν να επαναενωθούν. Όπως υπάρχουν όχι μόνο στα Σκόπια αλλά σε όλη τη Χερσόνησο του Αίμου πληθυσμοί οι οποίοι θέλουν να μετέχουν της ημετέρας παιδείας. Να είναι Έλληνες.
Τι υπερασπίζομαι εδώ και δεκαετίες στην Μικρά Ασία όπου η ιστορική εξέλιξη μου έδωσε δίκαιο. Οφείλω να προσθέσω, να δηλώσω «εγώ δεν αλήτεψα στην Μικρά Ασία και στην Μεσοποταμία. Άλλοι αλήτεψαν». Νομίζω είμαι σαφής.
Τι υπερασπίζομαι λοιπόν. Την επιστροφή του ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία. Τόσο ο Κικέρων όσο και ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος θεωρούσαν την Μικρά Ασία τόπο, γη του ανθρωπισμού.
Αυτές είναι οι ευγενείς προσδοκίες μας, οι ανθρωπιστικές αξίες μας.
Αιξωνή – Γλυφάδα – Αττική – Ελλάδα
11 Νοεμβρίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου