Το ιδίωμα της Σαντάς στο θέατρο

Στα 1948 είχει εκδοθεί «Το τάμαν» τρίπρακτο δράμα του Χριστοφόρου Μου ρατχανίδη σε δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους. Εδω μεταφέρομε το τελευταίο μέρος του, τη διαρμενείαν.

Σκηνή από θέατρο στην Τραπεζούντα

Εσάς τ’ αγούρια 'μ τ’ άξια κ' εσάς τα νυφαδόπα 'μ

 ευχάντας πολλά δίγω σας να ζούνε τ’ εγγονόπα μ,

 τ’ οσπίτι 'μ πάντα να βοά τ’ οτσιάγα 'μ να καπνίζνε,

στουλάρια τα καπνούς άτουν τ’ ουράνια να χτίζνε.

Καλόν να λέπετ’ όλ έσουν για τα τερέματά 'σουν,

Να είχα και ν’ αφήνα σας παράν για κι άλλο βίον,

  ογώ πα εγροικώ άτο ντο θάτονε καλλίον.

Επέμν’ άμα ξερόχερος: τη σκύλ η διαρμενεία

εσάς πα που δατάχκεται εκρέμψε 'μ ας σην ύαν.

Κι ατώρα 'πως εν το πεγάδ ντο σείτια στεκ τσουρούτα

 Αέτς  εγέμ. Φυσώ άτο κι άτο ψη 'μ κι αποκρούται.

Κυρού ελάτ’ ας δίγω σας ογώ 'ναν διαρμενείαν

 κι άτο αν θα κρατείτε άτο, ας σην κληρονομίαν,

 τα λίρας και το βίον πα, πολλά θα γιαραεύ σας.

Π’  εχτέθεν εσσιάν και τ’ άλλτς  εδιάρτσεν σην ζωντήν ατ,

αγράμματον για άτεχνον π’ εφέκεν το παιδίν άτ,

 θεμέλια που θάνοιγεν, κ’ η χώρα τα τσιβία,

εκράτνεν κι αποπίσ ατός εντούνεν τα τσιρπία,

 σ’ ομμάτια  'τ να φοσίουνταν ντ’ εξύγαν τα σαχτάρια,

τα στούδια 'τ να μη λύουνταν, κι αβούτα τα λιθάρια

να κείντανε σο ψιόπον ατ. Εγροίξετεν παιδία;

Ατό εν τάμαν σοί μουχτάρτς, σ’ εσάς πα διαρμενείαν.