Μίμης Πλέσσας για το Ποντιακό τραγούδι

Σκοτία, δείσα έτονε, ο καιρός λιβωμένος,

αφκά σο κάρον εκείτοννε Ευκλείδης σκοτωμένος.

Εφτά χρόνα σ ’ ανταρτικά ση Σάντας τα ραχία 

ατός έν ’ π ’ εφοβέριζεν τα τουρκικά τα ψήα.

Ατός πη ’κ ’ εφογούτανε σπαθία και μαχαίρα 

πως έτουνε και-ν-έρουξεν ση Χάρονος τα χέρα;

Σ’ έναν το χέρ 'ν ατ ’ το τουφέγκ, σ’ άλλο 'κράτ’νεν την κάμαν

 έρθεν ατώρα η σειρά ’τ’, να κλαίη τ’ Ευκλείδ ’ η μάνα...

Έι, μαύρε καπιτάνε!...

(το εφύμνιο επαναλαμβάνεται σε κάθε δίστιχο)

Ακούγοντας τυχαία ο Μίμης Πλέσσας, σπουδαίος σύγχρονος μουσικός, το τραγούδι αυτό με άλλα ποντιακά, έγραψε:

«Σ’ ένα διάλειμμα δουλειάς άκουσα μέσα από το στούντιο έναν αληθινό ζωντανό ήχο, που μ’ εντυπωσίασε. Πλησίασα και είδα πως όλος αυτός ο ήχος έβγαινε απ’ τη λύρα ενός λυράρη. Όταν άρχισε το τραγούδι κι ενώ δεν καταλάβαινα λέξη απ’ όσα έλεγε, ένιωσα πως μέσα μου ξύπνησαν αρχέγονες μνήμες. Ένιωσα την ομορφιά του Ομηρικού μύθου, όπως δεν υπήρχε ατόφια, αναλλοίωτη μια τόσο μεγάλη παράδοση, που με τρόμαζε.

Ζήτησα να γνωρίσω τον λυράρη. Σεμνός και απλός, όπως κάθε αληθινός καλλιτέχνης, ο Κώστας Τσακαλίδης, (Κωστίκα τον λένε οι φίλοι του), δεν κατάλαβε την συγκίνησή μου και τα λόγια μου, λόγια ενθουσιασμού, γιατί ό,τι έκανε, γι’ αυτόν ήταν φυσικό και τόσο αυθεντικό. Πριν από μέρες ήρθε και μου ζήτησε τη γνώμη μου για τον δίσκο του. Επιτέλους, «Του Πόντου τα αυθεντικά» είχαν ηχογραφηθεί και θα κυκλοφορούσαν πρώτα. Μια ειλικρι­νής αυθεντική κραυγή αλήθειας που σώζεται απ’ την παράδοση από έναν αληθινό καλλιτέχνη. Είναι φυσικό, η τόσο ενδιαφέρουσα μουσική του Πό­ντου να μας επηρεάσει όλους και να θελήσουμε να δροσιστούμε απ’ την πη­γή της. 

Εσείς όμως είστε τυχεροί, θα πιείτε απ’ «Τα αυθεντικά του Πόντου» με την αλήθεια που τα λέει ο Κωστίκας πριν εμείς οι έντεχνοι, οι επιτήδειοι θολώσουμε τη διαύγεια και την καθαρότητά τους.

Μίμης Πλέσσας».