Λεωνίδας Ιασονίδης (1884-1959)

Ο νομικός και πολιτικός Λεωνίδας Ιασονίδης κατάγεται από την Πουλαντζάκη του Πόντου. Η βασική του παιδεία ξεκίνησε από το σχολείο του χωριού του, πέρασε από το Ημιγυμνάσιο Κερασούντας και ολοκληρώθηκε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας.
Εξάλλου, οι νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης συνεχίστηκαν και ολοκληρώθηκαν στο Παρίσι (1915).
Στο διάστημα 1917-1922 αγωνίστηκε με σθένος για την ιδέα της Δημοκρατίας του Πόντου. Πρώτα-πρώτα, πήγε στον Καύκασο (Βατούμ) και προσπάθησε να εμψυχώσει και συνενώσει σε ενιαίο σώμα τις εκεί ελληνικές κοινότητες, αλλά και τους πρόσφυγες που συνέρρεαν, κατά χιλιάδες, από περιοχές του Πόντου, για να σωθούν από τις σφαγές των Τούρκων. Έπειτα, συνέβαλε σημαντικά στη συγκρότηση της εθνοσυνέλευσης και του Εθνικού Συμβουλίου του Πόντου, από εκπροσώπους του οργανωμένου Ελληνισμού της Ν. Ρωσίας και του Καυκάσου, αλλά και των έξι (6) Μητροπολιιικών επαρχιών του Πόντου (Χαλδίας, Ροδόπολης, Τραπεζούντας, Νεοκαισαρείας, Κολωνίας, Αμασείας).
Επρόκειτο για μια άτυπη κυβέρνηση. Το σπουδαιότερο είναι ότι, ως εκπρόσωπος αυτού του Εθνικού Συμβουλίου, υποστήριξε με σθένος την υπόθεση της Δημοκρατίας του Πόντου στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Γι' αυτό και οι Τούρκοι τον καταδίκασαν ερήμην σε θάνατο.

Το πατρικό σπίτι του Λ. Ιασονίδη στην Πουλαντζάκη

Μετά την Ανταλλαγή εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου μπήκε στον πολιτικό στίβο και εκλεγόταν συνέχεια βουλευτής, μέχρι 1952, κάτω από τη σημαία του βενιζελικού και των βενιζελογενών κομμάτων. Διετέλεσε και Υπουργός, αλλά και Γενικός Διοικητής Βορείας Ελλάδας. Από τις θέσεις που κατείχε αγωνίστικε με πάθος για την ανακούφιση του προσφυγικού κόσμου, σ' εκείνη την πρώτη περίοδο της προσφυγιάς και της μιζέριας, και προώθησε σημαντικά το έργο της προσφυγικής αποκατάστασης.
Για τη ζωή και το έργο του, εκδόθηκε το βιογραφικό Λεύκωμα «Λεωνίδας Ιασονίδης», από το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» θεσ/νίκης (1982).