Ταλαάτ Πασάς

 Μέλος της περίφημης νεοτουρκικής τριανδρίας με τους Εμβέρ και Τζεμάλ,. Γεννήθηκε το 1874 στην Αδριανούπολη από φτωχούς γονείς και είχε στοιχειώδη μόνο μόρφωση. Προσελήφθη στην υπηρεσία ταχυδρομείων και τηλε­γράφων σαν κατώτερος υπάλληλος. Λέγεται ότι κατά το κίνημα του 1908, όταν υπηρετούσε στη Θεσσαλονίκη, αναρριχήθηκε σε ένα τηλεγραφικό στύλο και διαβίβασε από εκεί στη γενική στρατιωτική διοίκηση της Μακεδονίας πλαστό τηλεγράφημα, προερχόμενο δήθεν από το παλάτι, με το οποίο ακυρωνόταν προηγούμενη τηλεγραφι­κή διαταγή για τη λήψη αυστηρών μέτρων κατά των μελών του Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος.

Ταλαάτ Πασάς

Συμμετείχε στην Οθωμανική Βουλή (της οποίας εξελέξη αντιπρόεδρος) σαν βουλευτής Αδριανούπολης. Το 1911, όταν το Κομιτάτο πήρε την εξουσία στα χέ­ρια του, έγινε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Χακή Πασά, στην οποία διέθετε μεγάλη επιρροή. Από αυτό το αξίωμα δημιούργησε σοβαρές δυσαρέσκειες όχι μονο στους χριστιανικούς αλλά και στους μη τουρκικούς μουσουλμανικούς πληθυ­σμούς (Άραβες, Αλβανούς) εξαιτίας των σκληρών μέτρων, τα οποία έλαβε για την καταστολή των εξεγέρσεων στην Υεμένη και στην Αλβανία.
Μετά την πτώση της νεοτουρκικής κυβέρνησης έπαιξε σκοτεινό ρόλο προβοκάτορα στο Βουλγαρικό μέτω­πο κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, υποσκάπτοντας τη νέα τουρκική κυ­βέρνηση. Όταν οι Νεότουρκοι σχημάτισαν και πάλι δική τους κυβέρνηση, το 1913, κατέλαβε το υπουργείο Ταχυδρομείων και Τηλεγράφων και κατόπιν εκείνο των Εσω­τερικών.
Πρωτοστάτησε στους διωγμούς των Ελλήνων της Θράκης και υπήρξε ο κύ­ριος υποκινητής -και οργανωτής των σφαγών των Αρμενίων στο διάστημα του πολέ­μου. Μετά την ήττα της Τουρκίας, ο Ταλαάτ κατέφυγε στη Γερμανία και εγκατα­στάθηκε στο Βερολίνο με το ψευδώνυμο Αλή Σαγή Μπέης, υπό την ιδιότητα του δή­θεν μέλους της υγειονομικής επιτροπής της Ερυθράς Ημισελήνου.
 Εκεί ίδρυσε ένα σύνδεσμο των μουσουλμανικών ανατολικών λαών και προσπάθησε να παίξει κάποιο πολιτικό ρόλο εκ του αφανούς. Σταδιακά σχηματίστηκε στο Βερολίνο ένας πυρήνας Νεοτούρκων πολιτικών εξόριστων υπό την ηγεσία του Ταλαάτ. Ο κύκλος αυτός δια­τηρούσε επαφή με τον Μουσταφά Κεμάλ.
Στα 1919 ειδικό τουρκικό στρατοδικείο καταδίκασε τον Ταλαάτ, τους Τζεμάλ, Εμβέρ και άλλους επιφανείς Νεοτουρκους ερήμην σε θάνατο. Στο κατηγορητήριο περιλαμβανόταν και η κατηγορία της ευθύνης τους για τα εγκλήματα κατά των Αρμενίων.

  Ο Ταλαάτ δολοφονήθηκε στις 15 Μαρτη 1921 στο Βερολίνο όπου είχε καταφύγει και ζούσε ινκόγκνιτο, επιδιδόμενος πάντα σε πολιτικές μηχανορραφίες. Εκτελεστής του ήταν ο νεαρός Αρμένιος Σογομόν Τεχλιριάν, ο οποίος αθώωθηκε από το γερμανικό δικαστήριο στη δίκη που ακολούθησε. 

Η εκτέλεση του Ταλαάτ —όπως και όλων των νεοτούρκων ηγετών, που ήταν υπεύθυνοι για τη γενοκτονία του αρμένι­κου λαού και είχαν καταδικαστεί ερήμην από στρατοδικείο της Κωνσταντινούπολης μετά την κατάρρευση της Τουρκίας— σχεδιάστηκε από το αρμενικό κόμμα Τασνακτσουτιούν, το οποίο συγκρότησε γι’ αυτό το σκοπό ειδική οργάνωση με την ονομασία Νέμεση και με επικεφαλής το Σαχάν Ναταλί.