Αλέξανδρος Παπαναστασίου (1876-1936)

Υπήρξε ρηξικέλευθος στο πο­λιτειακό ζήτημα και στην εν γένει πολιτική σταδιοδρομία του. 

Πολιτεύτηκε για πρώτη φορά το 1907. 

Το 1910 εξελέγη στη Β' Εθνοσυνέλευση. 

Υπήρξε μέλος της περίφημης ομάδας των Κοινωνιολόγων και υιοθέτησε προωθημένες θέσεις στο αγροτικό και στο γλωσσικό ζήτημα. 

Το 1915 εντάχθηκε με την ομάδα του στο Κόμμα των Φιλελευθέρων και το 1916 συμμετείχε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης.

 Υπουργός Συγκοινωνιών (1917-1920) και προσωρινά Εσωτερικών και Περιθάλψεως στην κυβέρνηση Βενιζέλου. 

Το 1922 δημοσίευσε το έντονα επικριτικό κατά της βασιλείας «Δημοκρατικό Μανιφέστο» εξαιτίας του οποίου καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση και φυλακίστηκε στην Αίγινα. Αποφυλακίστηκε μετά την επανάσταση του Σεπτεμβρίου του 1922. 

Αποχώρησε από το Κόμμα Φιλελευθέρων λόγω της μετριοπαθούς στάσης των Φιλελευθέρων στο πολιτειακό και ίδρυσε τη Δημοκρατική Ένωση που το 1926 μετονομάστηκε σε Εργατο-Αγροτικό Κόμμα. 

Στις 12 Μάρτη 1924 ανέλαβε την πρωθυπουργία και στις 25 του ίδιου μήνα ανακήρυξε τη χώρα σε δημοκρατία με ψήφισμα της Εθνοσυνέλευσης που επικυρώθηκε με δημοψήφισμα (1 Απρίλη 1924).

 Για το λόγο αυτό μετονομάστηκε «πατέρας της Δημοκρατίας». 

Υπουργός Γεωργίας στην οικουμενική κυβέρνηση Ζαΐμη (Δεκέμβρης 1926-Φλεβάρης 1928). 

Πρωθυπουργός για λίγο (Μάης 1932) και υπουργός Γεωργίας και Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση Βενιζέλου (1933-1935). 

Δικάστηκε για συμμετοχή στο κίνημα του Μάρτη του 1935 αλλά αθωώθηκε.