Τα συνέδρια των Ποντίων

ΦΟΒΟΣ ΜΗΝ ΚΑΙ ΘΙΓΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΕΣ

Το 1959, ο Φίλων Κτενίδης δείχνει να φοβάται ακόμη και να θίξει το θέμα της συγκρότησης συνομοσπονδίας των ποντιακών οργανώσεων, γιατί - τις αναφέρει σε επι­στολή του προς τα ποντιακά σωματεία και τους Πόντι­ους πνευματικούς ανθρώπους με την πρότασή του για τη σύγκληση παμποντιακού συνεδρίου στη Θεσσαλονίκη — μοιραίως, μια τέτοια πρόταση, θα προσέκρουεν σε πολλάς δυσκολίας, αλλά και ανεδαφικές φιλοδοξίες, σε στείρους εγωισμούς, σε διαφορές και τα προσωπικά, σε ζηλοφθονίες... κάποιων ανέτοιμων να παρακολουθήσουν τη σύγχρονη πραγματικότητα, όπως συμβαίνει σε αυτές τις εποχές.
 Δεν λέει, εντούτοις, τίποτε για τις αντιδράσεις που, οπωσ­δήποτε, περίμενε από την πλευρά των αρχών. Πάντως, στο Παμποντιακόν Συνέδριον, που συγκλήθηκε στις 28 και 29 Μαΐου του 1961 στη Θεσσαλονίκη, ο εκπαιδευτικός Νίκος Γεωργιάδης έκανε εισήγηση, με θέμα Ίδρυσις κορυ­φαίας ποντιακής οργανώσεως!...

Από τον φόβο, όμως, πάντοτε τυχόν παρεξηγήσεων από την πλευρά της άρχουσας τάξης, στο ψήφισμα του Παμποντιακού Συνεδρίου της Θεσσαλονίκης, η πρώτη απόφαση αναφέρεται στους Πόντιους ακοίμητους φρουρούς των Βορείων συνόρων, για τους οποίους το συνέδριο διαδηλώνει την απόφασίν του όπως αγωνισθή δια την πραγματικήν βελτίωσιν των όρων της ζωής των και διατήρησιν του πάντοτε υψηλού φρονήματος των...

Στη συνέχεια μπαίνουν δειλά κάπως, αλλά ρητά, κάποιες διεκδικήσεις του ποντιακού και γενικότερα του προσφυγικού ελληνισμού, όπως είναι η αποκατάσταση των άστεγων προσφύγων, η ενίσχυση από το κράτος των ποντιακών οργανώσεων, οι εκπομπές στο αποκλειστικά κρατικό, τότε, ραδιόφωνο κ. τ. λ.

Και ενώ το Α' Παμποντιακόν Συνέδριον επιμένει στη σιγουριά της ... λαογραφίας .. .μια από τις αφετηρίες για τη σύγκληση του Α ' Παμποντιακού Συνεδρίου, και δικαιολογεί το θέμα αυτό και μόνο, καινούργια σύγκληση Παμποντιακού Συ­νεδρίου, όπως τονίζει ο βασικότερος από τους οργανωτές του Χρήστος Κουλαουζίδης - και προβάλλει πολύ δειλά κάποια αιτήματα και γενικά φαίνεται να λείπει σκόπιμα η πολιτική από τις διεκδικήσεις των Ποντίων, τα επόμενα συνέδρια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό (των ομοσπονδι­ών των ομογενών), χαρακτηρίζονται από την έντονη πολιτι­κοποίησή τους, η οποία υποβόσκει στις φανερές συγκρού­σεις μεταξύ των διαφόρων παρατάξεων, όποτε, βέβαια, δεν εκδηλώνεται ξεκάθαρα, ιδιαίτερα μετά το Α' Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, που πραγματοποι ήθηκε μέσα στο γενικότερο κλίμα αλλαγής και ευφορίας, που ευαγγελιζόταν το κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ ή που ονει­ρεύονταν ξύπνιοι οι Πόντιοι και οι άλλοι Έλληνες.

(Από το ομότιτλο βιβλίο του Πάνου Καϊσίδη)