Μνήμη και Μνημεία Γενοκτονίας

Μέρος της ομιλίας στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου στους Τσάκωνες Αλμωπίας

Είμαστε ένας λαός, με στενή σύνδεση με την ιστορική μνήμη και την πολιτισμική μας κληρονομιά, την αλήθεια και τη ζωή. Γεννιόμαστε μέσα στην ιστορία, γεννιόμαστε γνωρίζοντας ιστορία, μία ιστορία κυρίως αντίστασης, αγώνα και μνήμης. Όπως αυτή που γράφτηκε από χιλιάδες ανθρώπους στον Πόντο, σ’ αυτούς που πρέπει να γονατίσουμε μπροστά τους τιμώντας τον αγώνα τους και την προσφορά τους, όπως ακριβώς γράφει ο Ρίτσος:“Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του”

Ωστόσο αυτή η ιστορική μνήμη, πορεία και ταυτότητα, η ελληνική αντιστασιακή ιστορία στον Πόντο, ο αγώνας  επιβίωσης, η Γενοκτονία, εξαφανίστηκε γιατί το πέπλο προπαγάνδας που σκέπασε την πατρίδα μας δεν άφησε να περάσει τίποτα.  Σήμερα στην Ελλάδα, πιο πολλές είναι οι αναφορές για τον Κεμάλ παρά για τη Γενοκτονία που διέπραξε ο Κεμάλ, ενώ είναι μηδαμινές οι αναφορές για την ελληνική αντίσταση στον Κεμάλ και ανύπαρκτες για ιστορικές φυσιογνωμίες όπως οι αντάρτες του Πόντου. 

Αυτό που ζούμε σίγουρα δεν είναι Ελλάδα, «να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό» γράφει ο συμπατριώτης μας  Γιώργος Σεφέρης.

Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να μην γνωρίζει στην ολότητά του το Ποντιακό ζήτημα, δεν μπορεί να μην γνωρίζει τα τάγματα εργασίας και την δολοφονία των ανδρών, την εξόντωση της πνευματικής και θρησκευτικής ηγεσίας το 1921 στην Αμάσεια, τη Γυναικοκτονία και την Παιδοκτονία, να μην γνωρίζει τους αντάρτες του Πόντου, οι οποίοι  πάλεψαν ενάντια στην Γενοκτονία και έσωσαν τους συνανθρώπους τους, τους προγόνους μας. 

Η ιστορία μας είναι ταυτισμένη με τη μνήμη. Έτσι στο μνημείο αυτό για τη Γενοκτονία,  στον όμορφο αυτό χώρο, που δημιουργήθηκε με αγάπη και έννοια για την πατρίδα μας, μαζί με την πρώτη γενιά προσφύγων -διασωθέντων της Γενοκτονίας, μπορούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να μαθαίνουν ιστορία, αντίσταση, πράξεις πίστης και αγάπης προς τον Θεό και την πατρίδα, αλήθειας, μνήμης και Ανάστασης. Πράξεις αναγνώρισης και δικαίωσης, με την ευχή και την ελπίδα  να γίνει και το ΕΘΝΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ.  

Θεοφάνης Μαλκίδης