Η ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ

Abdul Hamid

Η αυγή του 20ού αιώνα βρήκε την οθωμανική αυτοκρατορία με άλυτα εθνικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και με συνεχείς ξενικές πιέσεις και επεμβάσεις των τότε μεγάλων δυνάμεων.
Την κατάσταση εκμεταλλεύτηκαν ορισμένοι Τούρκοι αξιωματικοί και μαζί με άλλους διανοουμένους ή υπαλλήλους του κράτους συνέστησαν μια μυστική συνωμοτική κίνηση, γνωστή με το όνομα «Ένωση και Πρόοδος».
Τα συνθήματα των Νεοτούρκων: Αδελφότητα και ισότητα, μεταξύ όλων των Οθωμανών, ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας, δικαιοσύνη και εφαρμογή του τουρκικού συντάγματος του 1876, παρέσυραν πολλούς και μάλιστα και Έλληνες και Αρμένιους.
Η κίνηση αυτή, αρχικά υποστηρίχθηκε πολύ από τους Γάλλους, γιαυτό και η πρώτη συνάντηση των 50 μελών της οργάνωσης έγινε στις 4 Φεβρουάριου 1902 στο Παρίσι, στο σπίτι του Γάλλου γερουσιαστή Lefevre Pontalis και σε αυτή συμμετείχαν Τούρκοι, Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι και αντιπρόσωποι άλλων εθνοτήτων. Η οργάνωση αυτή άρχισε βαθμιαία να επηρεάζεται περισσότερο από τους Γερμανούς και μετέφερε την έδρα της από το Παρίσι στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούλιο του 1908 ο σουλτάνος Abdul Hamid προσπάθησε να καταστείλει την επαναστατική αυτή κίνηση των αξιωματικών Ένωση και Πρόοδος, αλλά απέτυχε.
Από τη στιγμή αυτή οι Νεότουρκοι άρχισαν να αποβάλλουν τη μάσκα και να φανερώνουν τις πραγματικές διαθέσεις τους εναντίον των Αρμενίων και των Ελλήνων, στις σφαγές που ενήργησαν στα Άδανα και στην Κρήτη αντίστοιχα. Ευτυχώς, μέσα στο 1911, ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Τουρκίας μια μετριοπαθής κυβέρνηση κι έτσι αποσοβήθηκε προσωρινά η εξόντωση των χριστιανών.

Mehmet Talaat

Όμως στις 23 Ιανουαρίου 1913 οργανώθηκε πραξικόπημα εναντίον της κυβέρνησης του Kiamil pacha, στο οποίο πρωτοστάτησε η αιμοσταγής τριανδρία των Talaat bey, Enver pacha και Djemal pacha και η οποία απερίσπαστη πλέον και υπό την καθοδήγηση ενός πολυπληθούς γερμανικού επιτελείου, του οποίου ηγείτο ο στρατηγός Liman von Sanders, συνέλαβε και εξετέλεσε το σχέδιο της γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων.
Σύμφωνα με τη σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και ειδικότερα με το άρθρο 2 αυτής : ... Ως γενοκτονία νοείται οιαδήποτε εκ των κατωτέρω αναφερομένων πράξεων ενεργούμενη με την πρόθεση ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδας εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής:
-Φόνος μελών της ομάδας
-Σοβαρά βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητας των μελών της ομάδας,
-Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδας σε συνθήκες δυνάμενες να επιφέρουν την πλήρη ή τη μερική σωματική καταστροφή αυτής.
-Μέτρα αποβλέποντα στην παρεμπόδιση των γεννήσεων στους κόλπους ορισμένης ομάδας
-Αναγκαστική μεταφορά παιδιών μιας ομάδας σε άλλη ομάδα.
Ιδού ένας συνοπτικός πίνακας, που δίνει τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων, κατά την πρώτη φάση της (1914-1918):
Στη Θράκη: Κατά τους βαλκανικούς πολέμους 130.282. Κατά τον α' παγκόσμιο πόλεμο 88.485. Σύνολο 218.447. 
Στη Μ. Ασία: Κατά τους βαλκανικούς πολέμους 153.890. Κατά τον α' παγκόσμιο πόλεμο 144.559. Σύνολο 298.449. 
Στον Πόντο: Κατά τους βαλκανικούς πολέμους άγνωστο. Κατά τον α' παγκόσμιο πόλεμο 257.019. Σύνολο 257.019. Σύνολο βαλκανικών πολέμων 284.172, α' παγκόσμιο πόλεμο 490.063 γεν. 773.915.

Limman von Sanders

Τα εγκλήματα της γενοκτονίας εις βάρος των Ελλήνων και των Αρμενίων σε αυτή τη φάση αναγνωρίστηκαν από τους συμμάχους, οι οποίοι απαίτησαν από το σουλτάνο, με το πέρας του πολέμου να συλλάβει και να δικάσει τους υπαίτιους. Πράγματι:
-Η αιμοβόρα Τριανδρία Talaat bey, Enver pacha και Djemal pacha, μαζί με άλλους, καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο, αλλά διέφυγαν τη σύλληψη.
-68 άλλα άτομα παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη και ενώ είχε αρχίσει η δίκη, απότομα οι Αγγλοι, χωρίς καμιά συνεννόηση με τους υπολοίπους συμμάχους, διέκοψαν τη διαδικασία, φόρτωσαν τους εγκληματίες σε πλοίο και τους μετέφεραν στη Μάλτα.
Στις φυλακές της Μάλτας κλείστηκαν και οι Γερμανοί στρατηγοί Limman von Sanders, Kress von Kressnstein και ο κόμης Von Schulembourg.
-Εκδόθηκαν επίσης πολλά εντάλματα σύλληψης πολλών εγκληματιών, όπως του διαβόητου σφαγέα του Πόντου Topal Osman.
Δυστυχώς ο διεθνής αμοραλισμός και τα δημιουργηθέντα νέα συμφέροντα δεν οδήγησαν κανένα στο εκτελεστικό απόσπασμα. Αντίθετα, οι εγκλεισθέντες στη Μάλτα Γερμανοί στρατηγοί αφέθηκαν νωρίς ελεύθεροι στα πλαίσια ανταλλαγής αιχμαλώτων. Το ίδιο και οι υπόλοιποι 68 το 1921. Αντηλλάγησαν με Άγγλους αιχμαλώτους και πήγαν και πύκνωσαν τις τάξεις του Κεμάλ και συνέχισαν το μακάβριο έργο τους στη δεύτερη φάση της Γενοκτονίας (1918-1923).
Στις 30 Οκτωβρίου 1918, πάνω στο βρετανικό πολεμικό πλοίο «Αγαμέμνων», που ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι του Μούδρου (Λήμνο) υπογράφηκε η συμφωνία ανακωχής, που προέβλεπε πέρας των εχθροπραξιών με την Τουρκία στις 31 Οκτωβρίου 1918.

Χάρης Τσιρκινίδης
Επιλεγμένα κομμάτια από την εισήγηση στο Δ' Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού το 1977 (13 -16 Ιούνη 1997 Θεσσαλονίκη)