Οι Κυδωνιές, το πολύ γνωστά από τα έργα του Ηλ. Βενέζη Αϊβαλί, ήταν εντελώς ελληνική πόλη, με 35.000 κατοίκους στα 1922 . Ο Μ. Νοταράς, στο έργο του «Εις την Ιωνίαν, Αιολίαν και Λυδίαν» αναφέρει για την υποδιοίκηση (Καζά) Κυδωνιών τους εξής αριθμούς:
Οικισμοί Έλληνες Τούρκοι
Οικισμοί Έλληνες Τούρκοι
Κυδωνιές 20.000 -
Γενιτσαροχώρι 2.500 -
Γ ιαγιάκιοϊ 100 350
Γ κιουμέτς 800 600
Καραγάτς 340 800
Κερέμκιοϊ 150 200
Μοσχονήσια 5.000 -
Πελίτκιοϊ 50 605
Δαγλίδενα 130 307
Σύνολο 29.070 2.862
Παρά τις σοβαρές ελλείψεις του λιμανιού τους οι Κωδωνιές είχαν αξιοσημείωτη εμπορική κίνηση και το σύνολο των συναλλαγών της, έφθανε το χρόνο, (1920) το 1,5 εκατομ. χρυσές λίρες Τουρκίας, από τις οποίες οι εξαγωγές ανερχόταν σε 800.000 χρυσές λίρες Τουρκίας και οι εισαγωγές σε 700.000. Δηλαδή, οι Κυδωνιές είχαν το χρόνο αυτόν (1920) περίσσευμα στο εμπορικό τους ισοζύγιο 100.000 χρ. λίρες, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο στην οικονομική ζωή.
Στο λιμάνι των Κυδωνιών κατέπλεαν το χρόνο γύρω στα 600 ατμόπλοια και 2.000 ιστιοφόρα. Εξάλλου, οι Κυδωνιές είχαν περίπου 1.000 καταστήματα και εργαστήρια, 22 ατμοκίνητα ελαιουργεία, 22 ιπποκίνητα και 3 εργοστάσια ελαιοπυρήνων για να κατεργασθούν την πλούσια ελαιοπαραγωγή της περιοχής, την οποία είχαν στα χέρια τους οι Έλληνες. Εκτός απ' αυτά, υπήρχαν 15 εργοστάσια σαπωνοποιίας, 30 μικρά σαπωνοποιεία, 80 ατμοκίνητα βυρσοδεψεία. Δηλαδή, οι Κυδωνιές αποτελούσαν μια μικρή, αλλά όλο σφρίγος βιομηχανική πόλη, με ευφορώτατη γεωργική ενδοχώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου