Η πόλη Μάτσκα (ελληνικά Ματσούκα, το αρχαίο Δικαίσιμο,
κατόπιν Καρυαί, που οι Τούρκοι το μετέτρεψαν σε Τζεβισλίκ, που σημαίνει
«Καρυαί»), είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Ματσούκας, που χωρίζεται σε Άνω Ματσούκα,
που την αποτελούν τα χωριά του Χαμψίκιοϊ, τη Μέση Ματσούκα ή Κεντρική Ματσούκα,
που αποτελείται από τα χωριά του ποταμού της Παναγίας Σουμελά, στην οποία
ανήκει το χωριό μου Λαραχανή, και η Κάτω Ματσούκα, τα χωριά ας Γαλίανας.
«Άρ’ τέρεν! Τον μικρόν τον άνθρωπον τα γαϊδίρα πα ’κι σαεύ’ν ατον. Άμον ντο τρανύντς, οι ανθρώπ’ πα θα λογαράζ’νε σε. Την πίστη σ’! Εσύ όσον το έναν το κωλομέρ’ τη γαϊδιρί’ βάρος ’κ’ έεις και κατιρτζιλούκ ακόμαν’κ’ έν’ για τ’ εσέν»!
-Ε, μαύρε Σάββογλη! Πολλά μασχαράνος. έτον! Τεμέκ, Λευτέρ'μπέη τιδέν ’κ’ ελλάεν ας’ σο Τζεβισλούκ.
Αέτς’ ’κ’ έν’; ...
Λεύτερης Ελευθεριάδης
Υπήρξε μαθηματικός, βουλευτής και συγγραφέας.
-Αν δεν ήμασταν μέσα
στο αυτοκίνητο ακόμη, Χουρσίτ αγά, θα έτρεχα να φτάσω τον σχωρεμένο τον
Σάββογλη, τον Στάθιο, νομίζοντας πως περάσανε, μαζί με τον Πάρχαρο τον Γιάνη,
μπροστά και με άφησαν πίσω. Θαρρώ σαν να μην έφυγα ποτέ από εδώ.
—Ο Σάββογλης πα πώς εντώκεν ’ς σον νου σ’, Λευτέρ’ μπέη;
-Εθαρρώ, Χουρσίτ αγά,
πως εκείνο η ημέρα έν’ ντ’ εκλώσκουμες εντάμαν ας’ σην Τραπεζούνταν. Αρ’
αΐκον ώραν και αΐκον ημέραν ομοίαζεν. Εγώ ελάλ’να τον γάιδαρον της Ιζέτ Τσαούς φορτωμένον άλας. Ο σ’χωρεμένον ο Σάββογλης, ο Στάθιον και καμπόσ’ νοματοί κι
άλλ’, εδέβαν εμπροστά κι εγώ με τον γάιδαρον επεκόπα και επέμ’να οπίσ’.
Εντούν’να με την βίτσαν τη γαϊδαρί’ τα κωλομέρα, μίαν απ’ αδά και μίαν απ’
εκεί κι εκείνο το αφορισμένον εζαροκωλίανεν γιάνια γιάνια και ποδαρέαν εμπροστά
’κ’ εποίν'νεν.
Ερχίνεσα να κλαίω, εφέκα τον γάιδαρον κι ερούξα ’ς σον Σάββογλην απ’ οπίσ'και κουΐζω: «Θείο Σάββογλη, ο γάιδαρον ’κι πορπατεί, πού εφέκετε με μαναχόν και φεύετεν; Θ’ απομένω ’ς σην νύχταν μαναχός και αγρείμαι.
- Αρ’
εκλώστεν ο σ’χωρεμένον ο Σάββογλης οπίσ’, έρθεν ’ς σον γάιδαρον καικά και χωρίς ν’ απλών’ χέρ’ απάν’ ατ’, εξέγκεν έναν λαλίαν: «Τζόο!», «τσι, τσι, τσι!» και τη γαϊδιρί τα πέταλα εξέγκαν τσίας. Κ’ επεκεί, εκλώστεν ’ς σ’ εμέν’ μερέαν και είπεν μασχαρευτά:Ερχίνεσα να κλαίω, εφέκα τον γάιδαρον κι ερούξα ’ς σον Σάββογλην απ’ οπίσ'και κουΐζω: «Θείο Σάββογλη, ο γάιδαρον ’κι πορπατεί, πού εφέκετε με μαναχόν και φεύετεν; Θ’ απομένω ’ς σην νύχταν μαναχός και αγρείμαι.
«Άρ’ τέρεν! Τον μικρόν τον άνθρωπον τα γαϊδίρα πα ’κι σαεύ’ν ατον. Άμον ντο τρανύντς, οι ανθρώπ’ πα θα λογαράζ’νε σε. Την πίστη σ’! Εσύ όσον το έναν το κωλομέρ’ τη γαϊδιρί’ βάρος ’κ’ έεις και κατιρτζιλούκ ακόμαν’κ’ έν’ για τ’ εσέν»!
-Ε, μαύρε Σάββογλη! Πολλά μασχαράνος. έτον! Τεμέκ, Λευτέρ'μπέη τιδέν ’κ’ ελλάεν ας’ σο Τζεβισλούκ.
Αέτς’ ’κ’ έν’; ...
Λεύτερης Ελευθεριάδης
Υπήρξε μαθηματικός, βουλευτής και συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου