Όταν το μωρό αργούσε να περπατήσει έλεγαν: "Επατέθεν", δηλαδή έπαθε βλάβη, είτε γιατί πέρασε κηδεία από το σπίτι τους ή γιατί έβαζαν στο σπίτι τους αζύγιστο κρέας ή και από κακό μάτι και τότε ακολουθούσε μια σειρά από ενέργειες, για να δώσουν δύναμη στα πόδια του παιδιού να περπατήσει: "Εποίν' ναν τη πατεματί".
Ένα πρωτότοκο κορίτσι μάζευε αμίλητο, αλεύρι από εφτά ζευγάρια πρωτοστεφανωμένα, έπαιρνε νερό από εφτά βρύσες, ζύμωνε το αλεύρι σε ψωμάκια και το έψηνε με ξύλα που τα μάζευε από εφτά φράχτες.
 |
| ΣΑΝΤΑ (Διακρίνονται οι ενορίες Πιστοφάντων & Τσακαλάντων ) |
Τα ψωμάκια αυτά τα μοίραζε ένα άλλο πρωτότοκο αγόρι στα μικρά παιδάκια κι εκείνα τρέχανε στους δρόμους και φώναζαν:
"Τον απόδαρον ποδάρα και τον γυρευόν κομμάτα", δηλαδή, δύναμη στα ανήμπορα πόδια και στον ζητιάνο ψωμιά.
Άλλες φορές έκαμνε η μάνα ή η νουνά του παιδιού "τσιριχτά" -τηγανίτες και ένα πρωτότοκο αγόρι στεκόταν σ' ένα σταυροδρόμι και τα μοίραζε στα παιδάκια, που τα παίρνανε και τρέχοντας φώναζαν πάλι τα παραπάνω ίδια λόγια.
Άλλες συνήθειες είναι το "κυμάτισμαν", το "στύμνωμαν", το "Αεθοδώρισμαν", τα "παραμόνα".
Απο το βιβλίο της "Οι γυναίκες της Σαντάς του Πόντου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου