Η Πουλαντσάκη είναι παραλιακή πόλη, και απέχει από την Κερασούντα 20 χιλιόμετρα. Είχε καθαρό ελληνικό πληθυσμό γύρω στις 5.000 ψυχές, με 1.200 σπίτια και με λαμπρή αγορά από ξύλινα και λίθινα καταστήματα και αποθήκες.
Το πατρικό σπίτι του Λ. Ιασονίδη στην Πουλαντζάκη |
Η Ελληνική Κοινότητα Πουλαντσάκης είχε και Φιλόπτωχο Αδελφότητα, που λειτούργησε μέχρι της εκτοπίσεως των Ελλήνων στα μεσόγεια, εξαιτίας του Παγκοσμίου πολέμου.
Η Πουλαντσάκη βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού Άγιος Βασίλειος. Πάνω σ' αυτόν η παράδοση λέγει πως μόνασαν ο Άγιος Βασίλειος και ο Άγιος Γρηγόριος και έγραφαν την «Φιλοκαλία».
Γύρω στην Πουλαντσάκη υπήρχαν πολλά προσκυνήματα στις τρύπες της γης. Τουρκικά λέγονται οτσάκ. Οτσάκ λέγεται και η εστία. Οτσάκ λέγεται και η φουντουκιά.
Φαίνεται πως η πατρίδα μου ονομάσθηκε Πουλαντζάκη από το Πουλουνάν οτσάκ. Γιατί εκεί βρέθηκαν προσκυνήματα πολλά, είτε γιατί η περιφέρεια όλη ήταν κατάφυτη από φουντουκιές.
Η Πουλαντσάκη είχε και μητροπολιτικό μέγαρο, για την χειμερινή παραμονή του μητροπολίτη Χαλδίας. Πόσες αναμνήσεις χοροπηδούν στην μνήμη μου για το μεγάλο γεγονός της επίσκεψης του Αγίου Χαλδίας και ιδιαίτερα του Λαυρεντίου, με την έφιππη συνοδεία του!
Το δημοτικό σχολείο της Πουλαντζάκης |
Θυμάμαι, γυρίζαμε τον σταυρό την νύχτα του νέου έτους και την νύχτα των Φώτων, σ' όλα τα σπίτια. Μας συνόδευαν Τούρκοι χωροφύλακες. Εμείς ψάλλαμε το «Μαύρ είν' η νύχτα στα βουνά» και οι χωροφύλακες νόμιζαν πως ψάλλαμε εκκλησιαστικά άσματα. Τόσο ήταν η ελληνικότης της Πουλαντσάκης και τόση η αμάθεια των αλλοφύλων.
Λεωνίδας Ιασονίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου