Επί 90 περίπου χρόνια ζήσαμε σ' ένα περιβάλλον σιωπής, λήθης, υποβάθμισης, συγκάλυψης των γεγονότων, των αδικημάτων, των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν σε βάρος μας. Σε βάρος ενός πλούσιου σε Ιστορία και Πολιτισμό κομματιού της Ρωμιοσύνης του Ελληνισμού, του Ποντιακού Ελληνισμού.
Όλοι οι λαοί που τους κακομεταχειρίστηκε η Ιστορία, που είχαν μια Ιστορία επίθεσης ενάντια στην ανθρώπινη ύπαρξη τους από τις δυνάμεις τις βίας, του σωβινισμού και του ρατσισμού καθιέρωσαν μια μέρα μνήμης του δικού τους Ολοκαυτώματος.
Το Ελλαδικό περιφερειακό κράτος το οποίο αποδέχθηκε μια σχέση υφιστάμενου επιτηρούμενου από την νέα Τουρκική υψηλή Πόλη και τους νέους Σουλτάνους, επίδειξε συστηματικά και σκόπιμα να αποκρύψει τα γεγονότα, να ελαχιστοποιήσει τις ευθύνες, να επιβάλλει μια ανιστόρητη λογική εξισορρόπησης, ισοπαλίας «μας κάνανε και τους κάνουμε» να κλείσει τελικά χωρίς ηθικές αναστολές την Ιστορία του Ποντιακού Ολοκαυτώματος, της Γενοκτονίας.
Εγκλωβισμένο σε γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά δόγματα και κρατικές σκοπιμότητες διέπραξε ένα επιπλέον μεγάλο αδίκημα εις βάρος μας. Μας στέρησε το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη.
Έτσι η Ιστορία του Ελληνισμού περιορίζεται μέχρι τον Ισθμό -αυλάκι- ή φθάνει το πολύ μέχρι τον Σπερχειό και απουσιάζει η Ιστορία του Θρακικού, του Μικρασιατικού, του Μαυροθαλασσίτικου, του Ποντιακού, αλλά και του Κυπριακού Ελληνισμού.
Έτσι νομίζω ότι νομιμοποιούνται οι Ευρωπαίοι να μας αγνοούν, όταν το ίδιο το κράτος αγνόησε επί δεκαετίες την Ιστορία Ολόκληρου του Έθνους.
Με αυτήν την αφετηρία πήραμε τον δρόμο της γνώσης, της ανασυγκρότησης, της Ιστορίας μας, το δρόμο της αλήθειας που στην Πανάρχαια Οικουμενική γλώσσα μας επιμένει να ακούγεται μέχρι σήμερα στον Ιστορικό Πόντο, σημαίνει όχι στη ΛΗΘΗ. Σημαίνει δικαίωμα στην ΜΝΗΜΗ και την γνώση των λόγων, των αιτιών που γέννησαν την σύγχρονη Ποντιακή Ιστορία του διασκορπισμού σε όλες τις Ηπείρους. Και ήταν η πράξη, το γεγονός της Γενοκτονίας η γενεσιουργός αιτία γέννησης της σύγχρονης Ιστορίας μας.
Εμείς οι Πόντιοι, ένας λαός με μεγάλη αγάπη στην ελευθερία, την αλήθεια, την ζωή, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τις ηθικές αξίες του ανθρώπου, ήταν δυνατό να ζήσουμε στην απόκρυψη, την παραχώρηση της Ιστορίας μας, στον εφησυχασμό, στην υποκρισία και το ψέμα.
Έτσι μετατρέψαμε τις ημέρες των διώξεων, των παθών, του θανάτου μας σε ημέρες ζωής, τις ημέρες της σταύρωσης μας σε αφετηρία ανάστασης και νέας Ποντιακής αναγέννησης.
Εμείς η Τρίτη γενιά των Ποντίων, αποκτήσαμε αίσθηση, γνώση της Ιστορίας μας, του εαυτού μας, της ζωής μας, του μέλλοντος, του ρόλου μας, των υποχρεώσεων και καθηκόντων μας.
Όλοι οι Πόντιοι πατριώτες, οι παλιές και νέες γενιές μαζί, όλα τα υγιή μυαλά δέχθηκαν με ενθουσιασμό αυτή την νέα οπτική, αυτές τις νέες απόψεις, αυτή τη νέα προοπτική.
Αυτού που ξεκινήσαμε, αυτήν την προσπάθεια στην αρχική υποκριτική μέχρι και εχθρική συμπεριφορά ορισμένων κύκλων, απαντήσαμε με την δύναμη της ηθικής, της αλήθειας και του δικαίου.
Παίρνουμε δύναμη από την μαρτυρική Ιστορία του λαού μας, το δίκαιο του αιτήματος μας.
Ένα δίκαιο αίτημα που ερχόταν από την Ιστορία επανένωσε ψυχικά, ηθικά, ιδεολογικά τους Πόντιους, ανακάλυπταν το όραμα, τον ιστορικό στόχο, την αποστολή που έπρεπε να υπηρετήσουν και αυτό τους ένωνε ψυχικά και ηθικά.
Τα πράγματα ήταν πιο πλούσια από το ποιος θα είναι πρόεδρος στον Σύλλογο. Οι κομματικοί ανταγωνισμοί έδιναν τόπο στην υπηρέτηση της Ποντιακής υπόθεσης, από εδώ και εμπρός η ζωή και οι σχέσεις στους συλλόγους, την κιβωτό του Ποντιακού Ελληνισμού τους δύσκολους καιρούς, θα είναι διαφορετικές.
Γιατί όλοι είμαστε στρατευμένοι σε μία μεγάλη υπόθεση που ακόμη τώρα ξεκινάει.
Αυτά είναι τα μηνύματα των καιρών γι' αυτούς που ξέρουν να αναλύουν την Ιστορία και να προβλέπουν τις εξελίξεις. Μένει σε εμάς να αναδείξουμε την επικαιρότητα του κάνοντας εχθρούς και φίλους να αισθανθούν το Ιστορικό, ηθικό και πολιτικό του βάρος από το επίπεδο της καθημερινής ζωής, στους εθνικούς θεσμούς, στα διεθνή φόρουμ.
Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα ήρθε ο καιρός να συνειδητοποιήσουν και να κατανοήσουν σοβαρά ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εθνικό πολιτικό ζήτημα και όχι ένα χώρο πολιτικής πελατείας και πολιτικής πατρωνίας.
Η αγορά ψήφων τελείωσε.
Η Μητροπολιτική Ελλάδα, το Ελλαδικό κράτος για λόγους ηθικούς, ιστορικούς, νομικούς αλλά ακόμη για την δική του προστασία και άμυνα οφείλει στις ελληνοτουρκικές συνομιλίες σε επίπεδο αρχηγών κρατών και ΥΠΕΞ να έχει στην ατζέντα την αναγνώριση απ' την μεριά του Τουρκικού κράτους την Γενοκτονία που έχει κάνει. Εάν την δεκαετία του '30 ή και μετέπειτα απαιτούσαμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού ίσως δεν θα είχαμε Κύπρο-Πόλη-Ίμβρο-Τένεδο.
Εμείς είμαστε αντίθετοι στο «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και το δείξαμε πολλές φορές στην Ιστορία μας. Γιατί, όπως έλεγε ο Γκάντι, με το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» καταλήξαμε να τυφλωθεί όλος ο κόσμος.
Πιστεύουμε όμως ότι εάν οι λαοί δεν διδαχθούν από την Ιστορία τους κινδυνεύουν να την επαναλάβουν με περισσότερο βάρβαρες μορφές, όπως γίνεται στο Κουρδιστάν σήμερα. Γι' αυτό το τουρκικό κράτος και τουρκική κοινωνία θα πρέπει να σπάσουν εκείνες τις ψυχολογικές - ιδεολογικές και πολιτιστικές σταθερές, τα σύμβολα που επιτρέπουν την επανάληψη κύκλων βίας και έτσι σ' ένα ανθρώπινο, πολιτισμένο νέο τουρκικό περιβάλλον, το άγαλμα του ΤΟΠΑΛ ΟΣΜΑΝ του σφαγέα του Ποντιακού Ελληνισμού, το σύμβολο της βίας και του μίσους, που δεσπόζει επάνω στην όμορφη και μαρτυρική πόλη της Κερασούντας, να αντικατασταθεί από ένα μνημείο αφιερωμένο στο Ποντιακό Ολοκαύτωμα.
Στην Δυτική Γερμανία δεν υπάρχουν αγάλματα του Γκαίμπελς αλλά μνημείο του ΕΒΡΑΪΚΟΥ και του ευρύτερου ανθρώπινου ολοκαυτώματος.
Ευθυμιάδης Ευθύμης
Όλοι οι λαοί που τους κακομεταχειρίστηκε η Ιστορία, που είχαν μια Ιστορία επίθεσης ενάντια στην ανθρώπινη ύπαρξη τους από τις δυνάμεις τις βίας, του σωβινισμού και του ρατσισμού καθιέρωσαν μια μέρα μνήμης του δικού τους Ολοκαυτώματος.
Το Ελλαδικό περιφερειακό κράτος το οποίο αποδέχθηκε μια σχέση υφιστάμενου επιτηρούμενου από την νέα Τουρκική υψηλή Πόλη και τους νέους Σουλτάνους, επίδειξε συστηματικά και σκόπιμα να αποκρύψει τα γεγονότα, να ελαχιστοποιήσει τις ευθύνες, να επιβάλλει μια ανιστόρητη λογική εξισορρόπησης, ισοπαλίας «μας κάνανε και τους κάνουμε» να κλείσει τελικά χωρίς ηθικές αναστολές την Ιστορία του Ποντιακού Ολοκαυτώματος, της Γενοκτονίας.
Εγκλωβισμένο σε γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά δόγματα και κρατικές σκοπιμότητες διέπραξε ένα επιπλέον μεγάλο αδίκημα εις βάρος μας. Μας στέρησε το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη.
 |
| Ο Οπλαρχηγός Απανόζ Γιώργη με τα παλληκάρια του |
Έτσι η Ιστορία του Ελληνισμού περιορίζεται μέχρι τον Ισθμό -αυλάκι- ή φθάνει το πολύ μέχρι τον Σπερχειό και απουσιάζει η Ιστορία του Θρακικού, του Μικρασιατικού, του Μαυροθαλασσίτικου, του Ποντιακού, αλλά και του Κυπριακού Ελληνισμού.
Έτσι νομίζω ότι νομιμοποιούνται οι Ευρωπαίοι να μας αγνοούν, όταν το ίδιο το κράτος αγνόησε επί δεκαετίες την Ιστορία Ολόκληρου του Έθνους.
Με αυτήν την αφετηρία πήραμε τον δρόμο της γνώσης, της ανασυγκρότησης, της Ιστορίας μας, το δρόμο της αλήθειας που στην Πανάρχαια Οικουμενική γλώσσα μας επιμένει να ακούγεται μέχρι σήμερα στον Ιστορικό Πόντο, σημαίνει όχι στη ΛΗΘΗ. Σημαίνει δικαίωμα στην ΜΝΗΜΗ και την γνώση των λόγων, των αιτιών που γέννησαν την σύγχρονη Ποντιακή Ιστορία του διασκορπισμού σε όλες τις Ηπείρους. Και ήταν η πράξη, το γεγονός της Γενοκτονίας η γενεσιουργός αιτία γέννησης της σύγχρονης Ιστορίας μας.
Εμείς οι Πόντιοι, ένας λαός με μεγάλη αγάπη στην ελευθερία, την αλήθεια, την ζωή, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τις ηθικές αξίες του ανθρώπου, ήταν δυνατό να ζήσουμε στην απόκρυψη, την παραχώρηση της Ιστορίας μας, στον εφησυχασμό, στην υποκρισία και το ψέμα.
Έτσι μετατρέψαμε τις ημέρες των διώξεων, των παθών, του θανάτου μας σε ημέρες ζωής, τις ημέρες της σταύρωσης μας σε αφετηρία ανάστασης και νέας Ποντιακής αναγέννησης.
Εμείς η Τρίτη γενιά των Ποντίων, αποκτήσαμε αίσθηση, γνώση της Ιστορίας μας, του εαυτού μας, της ζωής μας, του μέλλοντος, του ρόλου μας, των υποχρεώσεων και καθηκόντων μας.
Όλοι οι Πόντιοι πατριώτες, οι παλιές και νέες γενιές μαζί, όλα τα υγιή μυαλά δέχθηκαν με ενθουσιασμό αυτή την νέα οπτική, αυτές τις νέες απόψεις, αυτή τη νέα προοπτική.
Αυτού που ξεκινήσαμε, αυτήν την προσπάθεια στην αρχική υποκριτική μέχρι και εχθρική συμπεριφορά ορισμένων κύκλων, απαντήσαμε με την δύναμη της ηθικής, της αλήθειας και του δικαίου.
Παίρνουμε δύναμη από την μαρτυρική Ιστορία του λαού μας, το δίκαιο του αιτήματος μας.
Ένα δίκαιο αίτημα που ερχόταν από την Ιστορία επανένωσε ψυχικά, ηθικά, ιδεολογικά τους Πόντιους, ανακάλυπταν το όραμα, τον ιστορικό στόχο, την αποστολή που έπρεπε να υπηρετήσουν και αυτό τους ένωνε ψυχικά και ηθικά.
Τα πράγματα ήταν πιο πλούσια από το ποιος θα είναι πρόεδρος στον Σύλλογο. Οι κομματικοί ανταγωνισμοί έδιναν τόπο στην υπηρέτηση της Ποντιακής υπόθεσης, από εδώ και εμπρός η ζωή και οι σχέσεις στους συλλόγους, την κιβωτό του Ποντιακού Ελληνισμού τους δύσκολους καιρούς, θα είναι διαφορετικές.
Γιατί όλοι είμαστε στρατευμένοι σε μία μεγάλη υπόθεση που ακόμη τώρα ξεκινάει.
Αυτά είναι τα μηνύματα των καιρών γι' αυτούς που ξέρουν να αναλύουν την Ιστορία και να προβλέπουν τις εξελίξεις. Μένει σε εμάς να αναδείξουμε την επικαιρότητα του κάνοντας εχθρούς και φίλους να αισθανθούν το Ιστορικό, ηθικό και πολιτικό του βάρος από το επίπεδο της καθημερινής ζωής, στους εθνικούς θεσμούς, στα διεθνή φόρουμ.
Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα ήρθε ο καιρός να συνειδητοποιήσουν και να κατανοήσουν σοβαρά ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εθνικό πολιτικό ζήτημα και όχι ένα χώρο πολιτικής πελατείας και πολιτικής πατρωνίας.
Η αγορά ψήφων τελείωσε.
Η Μητροπολιτική Ελλάδα, το Ελλαδικό κράτος για λόγους ηθικούς, ιστορικούς, νομικούς αλλά ακόμη για την δική του προστασία και άμυνα οφείλει στις ελληνοτουρκικές συνομιλίες σε επίπεδο αρχηγών κρατών και ΥΠΕΞ να έχει στην ατζέντα την αναγνώριση απ' την μεριά του Τουρκικού κράτους την Γενοκτονία που έχει κάνει. Εάν την δεκαετία του '30 ή και μετέπειτα απαιτούσαμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού ίσως δεν θα είχαμε Κύπρο-Πόλη-Ίμβρο-Τένεδο.
Εμείς είμαστε αντίθετοι στο «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και το δείξαμε πολλές φορές στην Ιστορία μας. Γιατί, όπως έλεγε ο Γκάντι, με το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» καταλήξαμε να τυφλωθεί όλος ο κόσμος.
Πιστεύουμε όμως ότι εάν οι λαοί δεν διδαχθούν από την Ιστορία τους κινδυνεύουν να την επαναλάβουν με περισσότερο βάρβαρες μορφές, όπως γίνεται στο Κουρδιστάν σήμερα. Γι' αυτό το τουρκικό κράτος και τουρκική κοινωνία θα πρέπει να σπάσουν εκείνες τις ψυχολογικές - ιδεολογικές και πολιτιστικές σταθερές, τα σύμβολα που επιτρέπουν την επανάληψη κύκλων βίας και έτσι σ' ένα ανθρώπινο, πολιτισμένο νέο τουρκικό περιβάλλον, το άγαλμα του ΤΟΠΑΛ ΟΣΜΑΝ του σφαγέα του Ποντιακού Ελληνισμού, το σύμβολο της βίας και του μίσους, που δεσπόζει επάνω στην όμορφη και μαρτυρική πόλη της Κερασούντας, να αντικατασταθεί από ένα μνημείο αφιερωμένο στο Ποντιακό Ολοκαύτωμα.
Στην Δυτική Γερμανία δεν υπάρχουν αγάλματα του Γκαίμπελς αλλά μνημείο του ΕΒΡΑΪΚΟΥ και του ευρύτερου ανθρώπινου ολοκαυτώματος.
Ευθυμιάδης Ευθύμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου