Μια μικρή ιστορία που έγινε τραγούδι

Το 1912 "έναν Τουρκοπούλ' " δηλαδή ένα Τουρκόπουλο δούλευε σαν υπηρέτης σ’ ένα σπίτι της Τσολόσαινας και ήταν συγχρόνως και τραγουδιστής, γνώστης της ποντιακής, πήγε στη Χαβίανα με τη συνοδεία του για να ζητήσει σε γάμο την Πηνελόπη, κόρη του εφένδη Γεώργιου Πουταχίδη.
Φυσικά ο αφελής Τούρκος νεανίας έφυγε άπρακτος, γιατί ο εφένδη Γεώργιος Πουταχίδης, ένας έμπορος διακεκριμένος και αρχηγός μιας πατριαρχικής οικογένειας με παιδιά μορφωμένα, όχι μόνο ήταν αδύνατο να αποδεχτεί μια τέτοια πρόταση από ένα ασήμαντο Τουρκόπουλο καί μάλιστα... υπηρέτη, αλλά προκειμένου να παντρέψει τις κόρες του, γύριζε προσωπικά τα διάφορα Ελληνικά χωριά και προσπαθούσε να διαλέξει ο ίδιος το γαμπρό, ανάμεσα από τα πρώτα ελληνικά σπίτια, στον οποίο θα συνενούσε να δώσει την κόρη του ως σύζυγο, όπως βέβαια συνέβη και με την εν λόγω Πηνελόπη, την οποία πάντρεψε στη συνέχεια με τον Κωνσταντίνο Δεληγιαννίδη, γιο γνωστής οικογένειας της Τσολόσαινας.
Το «Τουρκοπούλ’» όμως πληγώθηκε από τη μεγάλη προσβολή του Πουταχίδη και σαν διέξοδο αυτοπαρηγοριάς βρήκε το τραγούδι. Σύνθεσε λοιπόν στο σκοπό «Κορτσόπον λαλ' με» το παρακάτω τραγούδι:

Τσολοσαινίτα λέγνε με, Τσολοσαινίτες κι ’μαι 
ας ση πακτσές τα χέροπα εγώ παραγιός είμαι.
Σο καρδόπον εφύτρωσαν τρία τρανά γεράδες 
ας κλαίει με η Τσολόσαινα, τα πέντε μαχαλάδες.
Τ' έρημον η Τσολόσαινα ερήμαξεν το ψόπο μ'
Άτσαπα που ευρίεται ατό τ' εμόν τ' αρνόπο μ'.

 Υπάρχουν βέβαια κι άλλα λόγια, τα οποία όμως δεν μπορώ να τα θυμηθώ.

Αριστ. Α. Καλλέ (Καλοκαίρι του 1982)
 Θεσσαλονίκη