Παροιμιακές Εκφράσεις της Σαντάς. (2)

1.Τα χαπάρα, ας σοι γαρίδας και ας σα χάταλα παίρκουν
Τα λόγια απ' τις γυναίκες και τα παιδιά τα παίρνεις.
0ι γυναίκες και τα μωρά δεν κρατάνε μυστικό.

2. τα πουλούλα καβαλκεύ
Τα πουλούλα είναι πιθάρια πισσωμένα που η προξενήτρα τα καβαλικεύει.
Ίσως έχει κάποια μαγική σημασία για γυναίκα που κάνει πετυχημένο προξενειό.

Εικόνες της Νέας Σάντας

3.Τα καλά τα συνυφάδα και τ' άγρα τα στουπίτσας.
Οι καλές οι συννυφάδες και τ' άγρια πικρόχορτα.
Για φαινομενική ξυνισμένη αγάπη ανάμεσα σε συννυφάδες.


4. Τα ζαρωτά τα ψωμία τη νύφες είναι.
Τα στραβά τα ψωμιά είναι της νύφης.

5.Συννυφάδα, σκύλλ' κιφάλα
Οι συννυφάδες, συνήθως δεν ταιριάζουν, τρώγονται σαν τα σκυλιά.


6. Είνας  Μάννα εγέννεσεν οφίδ
(Μια Μάνα γέννησε φίδι και όταν κάηκε το δάσος είπε: Αλίμονο, κάηκε το φιδάκι μου). 
Ήταν φίδι, αλλά ήταν παιδί της.


7. Να σαν τη Μάνναν που γεννά τα τριάντα χρόνια μίαν.
(Χαρά στη Μάνα που γεννά μια φορά στα τριάντα χρόνια).

Τότε θα μπορεί να αναθρέψει και να φροντίσει το παιδί της άνεση.

8. Η τσούνα που εκουταβίαζεν μαλέζ' κι εχόρτασεν
(Η σκύλα από τη στιγμή που γέννησε φαΐ (χυλός) δε χόρτασε),
Είναι Μάνα κι αυτή και φροντίζει να χορτάσει πρώτα τα παιδιά της. Δεν νοιάζεται για τον εαυτό της


9.Είνας Μάννα ετράνυνεν σεράντα παιδία. Σεράντα παιδία είναν...
Μια Μάνα μεγάλωσε σαράντα παιδιά,

όμως σαράντα παιδιά μια Μάνα δεν γηροκόμησαν.

10.Σκύλλος να ίνεσαι και Μάννα μη ίνεσαι

(Καλύτερα να γίνεις σκυλί παρά Μάνα).

Η Μάνα έχει την έγνοια, την φροντίδα, την αγωνία για τα παιδιά της και η ζωή της είναι χειρότερη από του σκύλου.

11. Το παιδίν ας ς' σην Μάνναν ορφανίεται

Το παιδί νοιώθει την ορφάνια πιο βαριά όταν πεθάνει η Μάνα του, παρά ο πατέρας του.

Είναι φυσικό αφού η Μάνα υποφέρει περισσότερο από τον πα­τέρα ώσπου να τα μεγαλώσει. 

Τα θηλάζει, τα φροντίζει, τα χαϊδεύ­ει.