Στο παρακάτω κείμενο δίνεται η εικόνα της Σάντας και των Σανταίων, σε δημοσίευμα του 1912, από το λόγιο ιστορικό ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ, ο οποίος καταγόταν από την Αργυρούπολη, αλλά θαύμαζε εξίσου και τους Σανταίους.
 |
Δρόμος για τη Σαντα
|
(συνέχεια και τέλος)
Την επιούσαν, μετά του μιντίρη και άλλων εκ των γειτονικών χωρίων και ικανών ρεϊζίδων από πολυετίας νεμομένων τα παρχάρια των μερών τούτων, μετέβημεν εις το διαφιλονικούμενον παρχάριον, ένθα εζητήθησαν εκατέρωθεν αι αναγκαίαι πληροφορίαι και εξετάσθη εν Χοτζέτι μερή ( έγγραφο ιδιοκτησίας δημόσιας έκτασης) 391 ετών εκδοθέν συνεπεία διαφοράς περί άλλου παρχαρίου, Κοβλακιάς καλουμένου, μεταξύ Σάντας και Γαλλιαίνης και εν ω μετά θαυμαστής ακριβείας καθορίζονται τα σύνορα Σάντας, εντός των οποίων περικλείεται και το διαφιλονικούμενον μέρος.
Ανεγνώσθη ομοίως και εν Φιρμάνιον ( αυτοκρατορικό διάταγμα) του Σουλτάν Μεχμέτ υιού του Σουλτάν Ιπραχήμ, αναγνωρίζον ως ίδιοκτησίαν των Σανταίων τα παρχάρια αυτών και απαγορεύον πάσαν ξενικήν επέμβασιν και υπερβασίαν. Και όμως απέναντι σαφών και αναμφισβήτητων τίτλων ιδιοκτησίας, οι γείτονες Τούρκοι από τεσσαρακονταετίας περιοδικώς επιχειρούσι να κατάσχωσι το μέρος ενθαρρυνόμενοι και υποστηριζόμενοι υπό των οργάνων του Κομιτάτου, εκχερσώσαντες προ τίνων μηνών περί τα εκατόν στρέμματα γης παρά τον νόμον, απαγορεύοντα ρητώς την μετατροπήν λειμώνων εις αγρούς.
Το Τάς-κιοπρού είναι σταθμός επί της οδού Τραπεζούντος - Βαϊβούρτης εν καταλλήλω τοποθεσία οπού παραδόξεως η ομίχλη σπανιώτατα κατέρχεται και όπου παραμένουσιν επί 5-6 μήνας μερικοί ομογενείς και Τούρκοι ξενοδόχοι και παντοπώλαι, ών ό εις Κωστής καλούμενος, νέος ευσταλής και εύσωμος, εφάνη περιποιητικώτατος.
Δεν λησμονώ ιδία τον άδολον και εύγεστον καφέ του, αφού εν ταις πόλεσι δεν είδον παρασκευαζόμενον τοιούτον αρωματώδη καφέ. Παρά τον σταθμόν τούτον υπήρχεν άλλοτε και σταθμός χωροφυλακής καταργηθείς χάριν οικονομίας, ενώ είναι απαραίτητος διά την τάξιν και ασφάλειαν. Η Κυβέρνησις κάμνει πολλάκις τοιαύτας οικονομίας διά νά σουφρώση όσον το δυνατόν περισσότερον ο Δζαβήτ βέης. Ενταύθα όχι σταθμός αλλ' αύτη η έδρα του Ναχιέ πρέπει νά μεταφερθή.
Το χωρίον Σάντα αριθμούν άνω των χιλίων οικογενειών, κείται μεταξύ δασωδών ορέων και παρουσιάζει μακρόθεν θέαμα διότι αι οίκίαι είναι πυκνώς εκτισμέναι και πλησίον αλλήλων κείμεναι, ούτως ώστε αποβαίνει δυσχερής πάσα ληστρική επίθεσις.
Ενεκα της ομίχλης περικαλυπτούσης τα μέρη ταύτα πάντοτε και της σπουδής μου όπως επιστρέψω εις την εργασίαν μου, δεν ηδυνήθην δυστυχώς να κατέλθω εις το χωρίον καίτοι οι δημογέροντες εφάνησαν πρόθυμοι να μοι δώσωσι τιμητικήν φρουράν εκ τών αξίων παλληκαρίων αν επεθύμουν να κατέλθω εις την Μονήν Σουμελά, πεντάωρον περίπου απέχουσαν.
Τό χωρίον Σάντα κέκτηται υψίστην σημασίαν εν τη Ελληνική Ιστορία του Πόντου. Μετά την κατάλυσιν της Ελληνικής Αυτοκρατορίας Τραπεζούντος, οι πυκνοί Ελληνικοί πληθυσμοί μή δυνάμενοι να υποφέρουσι τον καταθλιπτικόν ζυγόν των κρατούντων ή μετενάστευον ή έξεβιάζοντο εις έξισλάμισιν.
Ενώ δέ πάντα τα Ελληνικά χωρία κατά τα μέρη ταύτα εξισλαμίσθησαν ως φαίνεται εκ τών σωζομένων Ελληνικών ονομάτων αγρών και τοποθεσιών και συνόρων, μόνον τα ατρόμητα και ηρωικά τέκνα της Σάντας κατώρθωσαν να διατηρώσι μεταξύ των απρόσιτων εκείνων βράχων την θρησκείαν και τον εθνισμόν των καίτοι περιεκυκλούντο ένθεν μεν υπό της Γέμουρας ένθεν δε υπό τών Σουρμένων.
Εν τούτοις και αύτοι δεν εξέφυγον την δυναστείαν των Τερέπεηδων της εποχής εκείνης, αφού επί πολλά έτη ετέλουν φόρου υποτελείς προς την οικογένειαν Χαφούζ-ογλου, μέχρις ού προ 60-70 ετών απηλλάγησαν της δεσποτείας αυτού, όπως τεθώσιν υπό την προστασίαν ετέρου τιμαριούχου ( τσιφλικά) του Ουτζουντζή-ογλου Αρδάσσης.
 |
Τη Τσαχμαχ' το πεγάδ'
|
Κατά τήν παράδοσιν προ 60-70 ετών, γόνος τις εκ τής οικογενείας του Τερέπεη Χαφούζ-ογλου, φιλοξενηθείς εν Σάντα και ιδών εκ του παραθύρου νύμφην ευειδεστάτην προσελθούσαν εις την βρύσιν, διέταξε τον μουχτάρην να την φέρη εις τον κοιτώνα του.
Αμέσως ειδοποιήθησαν οι οικείοι της νύμφης και οι δημογέροντες του χωρίου και ενώ ούτοι ευρίσκοντο εν αμηχανία, ο δε αγάς ανέμενεν ανυπόμονος την εμφάνισιν της θελξικαρδίου νύμφης, δύο νέοι οικείοι αυτής, εισελθόντες παρ' αυτώ επυροβόλησαν και αφήκαν αυτόν άπνουν.
Τό πτώμα του ένταφιάσθη εκεί πλησίον και σώζεται ετι ο τάφος αυτού, τάφος του Μεχμέτ καλούμενος. Οι Σανταίοι τότε διά να αποφύγωσι την μανίαν του Τερέ βέη, εζήτησαν την προστασίαν του ισχυροτέρου Ουτζουντζή-ογλου, όστις και επελθών απήλλαξε και έθηκεν αυτούς υπό την αιγίδα του.
Οι Σανταίοι διακρίνονται επί φιλοπονία και φιλομουσία, τα δε μέρη αυτών είναι προσφορά δια την κτηνοτροφίαν. Έν τούτοις και παρ' αυτοίς επικρατεί η αποδημία, επιταθείσα εσχάτως και διά της στρατολογίας.
Από τίνος όμως ενεκα ελλείψεως εργασιών εν Ρωσία, ήρχισαν να επιστρέφωσιν ίνα επιδοθώσιν εις την καλλιέργειαν. Οι Σανταίοι είναι μάλλον υψηλόσωμοι, υγιείς και μακρόβιοι και ενώ έν ταις πόλεσι το γήρας αρχίζει από του 50 'έτους, παρ' αυτοίς αρχίζει από του 70.
Διά τούτο δε και εκ περιεργείας ηρώτησα γέροντά τινα μαυρογένειον και πολιόν ( ψαρό) ποίαν ηλικίαν άγει, ήκουσα δε μετ' εκπλήξεως οτι ήγεν ήλικίαν 81 έτών. Η δέ εκπληξίς μου εκορυφώθη οτε με επληροφόρησαν οτι χηρεύσας ούτος επανειλημμένως, ενυμφεύθη τετάρτην φοράν! Και όμως ο γέρος ούτος ήτο ροδοκόκκινος και απήρχετο εις τον μύλον φορτωμένος σίτον. Ο θέλων να ζή βίον μακρόν, πρέπει να φύγη μακράν τής τύρβης και του θορύβου των πόλεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου