Συνήθως ήταν άρθρο για την ειρήνη, διαμαρτυρία για τους αντιστασιακούς, καταγγελία για τους πολιτικούς πρόσφυγες, αλλά και σημείωμα με νομική τεκμηρίωση για όποιο σοβαρό λαϊκό πρόβλημα.
Πρόκειται για τον Γιάννη Χαρατσίδη. Τον παλαίμαχο πολιτικό, τον διαπρεπή δικηγόρο, τον εξαίρετο λογοτέχνη, τον παλιό δημοσιογράφο, που ήταν μέχρι τα στερνά του και ταχτικός συνεργάτης της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Τον αγωνιστή, με πολλά προσόντα, με πλούσια κοινωνική δράση σε πολλούς τομείς, και πάνω από όλα, άνθρωπο, γιατί η ανθρωπιά του ήταν από τα κύρια γνωρίσματα του χαρακτήρα του. Η απουσία του σ’ αυτό το χρονικό διάστημα στέρησε την ανεκτίμητη προσφορά του. Ούτε στιγμή όμως δεν έπαψαν να τον θυμούνται οι φίλοι και οι συνεργάτες του και να αντλούν δύναμη από το έργο και το παράδειγμά του.
Έφυγε εκείνες τις «ταραγμένες» μέρες του, στις 25 Φεβρουάριου 1991. Τότε που τον είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. (Καιρό που διάλεξε!..) Αλλά μένοντας μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του πιστός στο κόμμα του, αταλάντευτος στην ιδεολογία του, μαχόμενος για τα μεγάλα πανανθρώπινα ιδανικά του σοσιαλισμού. Έφυγε ορθός! Με ήσυχη τη συνείδηση ότι σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε μια δίκαιη υπόθεση. Και με την πεποίθηση ότι αυτή η υπόθεση, παρά τις πρόσκαιρες πισωδρομήσεις, τελικά θα θριαμβεύσει! Το δικό του «λιθαράκι»!
Το τελευταίο γραπτό του Γιάννη Χαρατσίδη είναι ο πρόλογος στο βιβλίο :"Απολογισμός και Απολογία" του φίλου του Γιώργου Δημητράκου, που τον πρωτογνώρισε στη Θεσσαλονίκη, στα μαθητικά συσσίτια των φτωχών και ορφανών προσφυγόπουλων. Από τότε, γράφει: «οι βίοι μας πορεύτηκαν παράλληλοι μέσα από τραχιά και ανηφορικά μονοπάτια. Στον δύσκολο δρόμο μας προσπαθήσαμε να βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας για ένα καλύτερο μέλλον της μικρής μας πατρίδας». Αυτό το κείμενο το έγραψε τρεις μέρες πριν πεθάνει. Ετσι σφράγισε με την πένα και τη γραφή του την τελευταία πράξη του βίου του.
Καταξιωμένη η αγωνιστική ιστορία του Γιάννη Χαρατσίδη, σε όλη την ανηφορική πορεία του λαϊκού κινήματος. Αναμφισβήτητη η προσφορά του στη ζωή και τη δράση της πρωτοπορίας. Αλλά πολύτιμο και το «λιθαράκι» του στα Γράμματα. Στη δημοσιογραφία, στη λογοτεχνία, στον πολιτισμό. Ολα αυτά είναι δεμένα σε ένα σύνολο, που εντυπωσιάζει με τη γνησιότητά του και επιβάλλεται με την αλήθεια του.
Σύντομα βιογραφικά του Γιάννη Χαρατσίδη
Καταγόταν από την Ιβανόφσκα της Τιφλίδας. Γεννήθηκε το 1915 από Πόντιους γονείς. Από τον Καύκασο, το 1920, έφτασε προσφυγάκι στη Θεσσαλονίκη. Μένει στην Καλαμαριά προσωρινά. Κι ύστερα μόνιμος κάτοικος στα Αμάραντα Κιλκίς (Εξ ού και «Αμάραντος», το φιλολογικό του ψευδώνυμο). Από κει και πέρα απέραντος ο δρόμος του. Το 1928 τέλειωσε το δημοτικό. Το 1934 τελείωσε το γυμνάσιο. Το 1936, απόφοιτος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης. Η δικτατορία Μεταξά του αρνείται τον διορισμό. Το 1941 απόφοιτος της νομικής. Υπηρετεί τη θητεία του στον στρατό. Είχε επιλεγεί για τη σχολή εφέδρων αξιωματικών, αλλά παραμένει απλός στρατιώτης, λόγω φρονημάτων. Από το 1927 ήταν μέλος της ΟΚΝΕ. Στο γυμνάσιο «εισπράττει» για την κομμουνιστική του δράση μια 40ήμερη αποβολή. Το 1935 ήταν αντιπρόσωπος της παιδαγωγικής ακαδημίας στο αντιπολεμικό συνέδριο στην Αθήνα. Δικηγορεί κατά τη γερμανική κατοχή, μετά την απελευθέρωση και μέχρι το 1981. Είναι ο υπερασπιστής των φτωχών, των αδικημένων και προπάντων των διωκόμενων αγωνιστών.
Το 1942, στο ΕΑΜ, εκπροσωπεί το ΚΚΕ στον 1ο πυρήνα των δικηγόρων Θεσσαλονίκης. Στην κατοχή και μετά την απελευθέρωση δημοσιογραφεί στη «Λαϊκή Φωνή». Το 1946 πιάνεται στη Νάουσα και βασανίζεται. Το 1947 εξόριστος στη Λήμνο. Το 1949 πιάνεται στο Φάληρο, περνάει στρατοδικείο, στέλνεται στις φυλακές Μακρονήσου. Απολύεται το 1951. Δουλεύει δημοσιογράφος στη «Δημοκρατική». Στη συνέχεια είναι αρχισυντάκτης στο περιοδικό»Φρουροί της Ειρήνης» (μέχρι που το κλείνουν κι αυτό). Το 1952 και μέχρι το 1962 είναι συντάκτης, μεταφραστής και νομικός σύμβουλος στην εφημερίδα «Αυγή».
Το 1958 ήταν υποψήφιος βουλευτής της ΕΔΑ στον νομό Κιλκίς. Στη χουντική εφταετία δίνει μάχες στα στρατοδικεία ως συνήγορος των αγωνιστών. Στη μεταπολίτευση είναι πρόεδρος της Επιτροπής Συγγενών Πολιτικών Προσφύγων...
Αυτά τα λίγα, από τα αρκετά εκτενή βιογραφικά του.
Το λογοτεχνικό του έργο
Ο Γιάννης Χαρατσίδης υπήρξε πολυγραφότατος. Εχει πλούσιο και αξιόλογο έργο. Ηταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.Τα διηγήματα, τα αφηγήματα, τα κείμενά του είναι μέσα από τους αγώνες. Γράφει λιτά, κατανοητά. Μπαίνει στην ουσία των πραγμάτων. Διαβάζεται άνετα αλλά και συναρπάζει. Το γραφτό του ενημερώνει, διδάσκει, διαπαιδαγωγεί. Θα άξιζε η αναφορά σε όλη τη συγγραφική του δουλειά, αλλά αυτό θα γίνει προσεχώς.
Οι συλλογές διηγημάτων «Το ασανσέρ», «Βάσανα και θυμοί», το ταξιδιωτικό «ΕΣΣΔ - 70 ΧΡΟΝΙΑ», οι μεταφράσεις Ηλία Έρεμπουργκ, Μ. Ισακόφσκι, Ναζίμ Χικμέτ υπό τον τίτλο «Η Λογοτεχνία και η Αισθητική της» κ.ά. είναι έργα σημαντικά.
Θα θέλαμε να κλείσουμε αυτό το σημείωμα με τα τελευταία λόγια ενός από τους ήρωες του Χαρατσίδη (του Χρήστου Γρίβα), όταν οι δήμιοι τον ανέβασαν στο ικρίωμα: «Είμαστε ο νους, η τιμή κι η συνείδηση της εποχής μας και θα νικήσουμε»!
Γιώργος Μωραΐτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου