Καμιά περιγραφή δεν είναι ικανή να δώσει
τόσο παραστατική εικόνα της άγριας φύσης, όσο ένα τραγικό περιστατικό, που
ενθυμούμαι από τα παιδικά μου χρόνια.
Σε μια κοινή εκδρομή όλων των σχολείων της Σάντας, είχε χαθεί ένας μικρός
μαθητής, πού είχε απομακρυνθεί κάποια στιγμή από την ομάδα του, έπειτα από το
απότομο άπλωμα τής ομίχλης γινόταν
συνήθως .
Ο μικρός λοιπόν αυτός ουδέποτε ανευρέθη, παρά το γεγονός, ότι άνδρες και
γυναίκες και από τα εφτά χωριά, σε
συγκινητικό συναγερμό αλληλεγγύης, επί ημέρες «χτένιζαν» κυριολεκτικώς τα δάση
ως τα σύνορα των γειτονικών τουρκικών χωρίων.
Χαρακτηριστικό είναι ακόμα και το γεγονός, ότι στα δάση της Σάντας, εκτός
από τούς Σανταίους φυγόστρατους κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο (ούτε ένας
στρατεύσιμος παρουσιάσθηκε προς κατάταξη στον τουρκικό στρατό) είχαν βρεί ασφαλές καταφύγιο και πολυάριθμες ομάδες Αρμενίων, ανδρών και γυναικόπαιδων,
πού επέζησαν έτσι της φοβερής σφαγής και απελευθερώθηκαν αργότερα με την
προέλαση των Ρώσων.
Φίλιππος Παπα Απ. Χειμωνίδης
Πρώτος ιστοριογράφος της Σαντάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου